The 4000 islands is een gebied in het meeste zuidelijke stukje van Laos. Het zijn allemaal eilandjes in de Mekong rivier. Er zijn niet letterlijk 4000 eilanden, er zijn ook een hoop modderige eilandjes, zandbanken en rotsen. Er zijn 3 eilanden waar reizigers komen: Don Det, Don Khong en Don Khon. Ik verblijf op Don Det.

Don Det is een rustig eilandje. Alles is “laid back”. Voor mij is dit het typische beeld van Laos. Alles rustig aan, alles op het gemakkie.. Heerlijk. Don Det is niet z’n groot eiland. Als je een rondje eiland zou lopen ben je binnen 2,5u terug. Er zijn dan ook geen verharde wegen of pinautomaten.

De eerste dag doe ik niet zoveel, beetje hangen bij het hostel. ’S Avonds eet ik mee met de “all you can eat” BBQ van het hostel, kosten: €5,50. Vrij prijzig nog.. Dus dan gaan we er natuurlijk vanuit dat de kwaliteit van het eten van hoogstaand niveau is. Rond 17.30 ga ik bij de eet/chill ruimte van het hostel zitten, om 18:00u zouden we gaan eten. Rond 18:30 was iedereen er wel ongeveer. Ik zat met een aantal mensen uit Frankrijk, Duitsland en Australië. Rond een uur of 19:00 begon onze vriend de kok (de man die 's avonds in z’n 1tje het hostel runt) met koken. Het was onwijs gezellig dus het viel niemand eigenlijk op dat het zolang duurde maar uiteindelijk kregen we rond 21:00u een keer ons eten. Zoals ik al zei ging ik er vanuit dat het lekker zou worden, we hadden notabene redelijk veel geld betaald (voor Azië begrippen natuurlijk). Maar nee, we kregen ieder een bord koude patat, koude rijst en 3 stukjes koude kipfilet. Viel dat even tegen. Maar goed ik heb een leuke avond gehad dus dan maakt het ook niet zoveel meer uit.

De dag daarna ga ik kajakken. Het is een tochtje over de rivier richting de grens met Cambodja. Je vertrekt ’s ochtends om 9.30 en bent rond 17:00u terug. Tijdens het kajakken stopte we een aantal keer en hebben we 2 watervallen bezocht. Waaronder ook de Khonephapheng Waterfall. Dit zou de grootste waterval van Zuidoost Azië moeten zijn. Zo bijzonder groot vond ik hem niet maar hij was wel mooi. Tijdens het kajakken ben ik bevriend geraakt met de Laotiaanse gids, Same heet hij. Ik zei namelijk 1 x “geen probleem” in het Laotiaans en daarna bleef hij het voor de rest van de dag zeggen (/schreeuwen). Ik deed er natuurlijk vrolijk aan mee. Op een geven moment heb ik mij nog voorgesteld met Giel maar hij noemde me de hele dag “bomibanha” (spreek je uit als: bo-ping-ngang).

De avond na het kajakken zitten we weer de hele avond bij het hostel. Ook deze avond was het weer erg gezellig. En god wat hebben we gelachen om die man van het hostel. Die man is dus blijkbaar elke avond knetter stoned, waarschijnlijk van de happy shakes (fruit shake met wiet erin) die hij verkoopt. Als je eten besteld ben je dus echt gewoon 2 uur verder voordat je het krijgt (oftewel 15 minuten Lao time). Terwijl hij aan het koken is loopt hij “even” naar z’n huis om wat te halen, de ene keer een wortel, de andere keer bakmeel en de keer daarop z’n sigaretten. Dus dan is hij weer 20 min weg. Biertjes zijn we op een gegeven moment zelf ook maar gaan pakken want je kan hem beter niet storen in z’n kookproces, dan ben je namelijk weer een uur verder. 1 keer bestelde ik een biertje toen hij toevallig achter de balie stond, dus hij pakt het biertje en opent hem. Daarna roept iemand naar mij of ik voor hem ook een biertje kan meenemen want ik stond toch nog bij de bar, dus ik bestel er nog 1. Na ongeveer 1,5u minuut begreep hij het en pakte hij het biertje uit de koelkast. Toen moest hij nog opzoek naar de opener die hij net nog in z’n handen had. Hij had geen idee. Uiteindelijk vraagt hij aan mij of ik weet waar hij z’n opener heeft neergelegd. Wat een vent.
2 meiden hadden die avond een burger besteld met bacon. Na ongeveer 2,5 uur wachten (dit was wel z’n record hoor, zo langzaam ging het) kregen ze hun eten. Wat bleek? Hij was de bacon vergeten! Dus die man “snel” de bacon bakken, 15 min later was hij klaar. Lekker hoor, een koude burger met warme bacon. We hebben echt de hele avond dubbel gelegen om hem.
Maar goed het duurde mij te lang en wat ik al zei; het voer van die BBQ daar zou ik m’n dooie hond nog vanaf trappen dus ik heb de avond na het kajakken lekker in het centrum gegeten. Dit was echter om 17:00u dus om 21:00u had ik natuurlijk alweer honger. Maar goed ik ga het ook niet bij die vent bestellen want dan krijg ik het met een beetje geluk 2 dagen later een keer.. Dus een paar meiden van die groep en ik besloten om naar het centrum te lopen (20 minuten door de stromende regen) om daar eten te halen. Helaas was alles dicht dus moesten we noodgedwongen toch eten bij onze vriend bestellen. Khamphai heet hij trouwens. Ik heb het getimed deze keer, het heeft hem 1 uur en 25 minuten geduurd om 2 pancakes te maken. Valt best mee toch! Vlak voor dat we naar bed gingen kwam hij nog even bij ons zitten. Hij was eindelijk klaar met koken voor ons (hele avond bezig geweest voor een paar gerechten) en kwam bij ons nog een peukie roken.. Bleek dus dat de beste man zojuist vader was geworden! Van een jongen, z’n eerste kind. Natuurlijk valt onze bek open van verbazing. Dus ik zeg zal je niet eens naar je gezin gaan dan?? Ongelooflijk.. Hij is de hele avond voor ons heen en weer aan het rennen geweest (niet letterlijk hoor, eerder sjokken) terwijl z’n vrouw aan het bevallen was. En wij maar grappen maken en lachen om hem. Al met al een beste vent!

De volgende dag gaan we de hele dag aan het zwembad liggen. ’S Avonds eten we met een groep van 8 in het centrumpje van het eiland. Sophie en Daan die ik voor het laatst zag in Pakse zijn er nu ook weer bij. Na het eten hebben we weer de hele avond bij het hostel gehangen, er is ook niet zoveel te doen 's avonds. Toen we bij het hostel aankwamen bleek dat Khamphai er nog steeds was, hij was nog niet bij z’n vrouw en kind geweest. Hij had namelijk 400.000 Kip nodig (ongeveer 45 euro) voor de boot, bus en ziekenhuiskosten. Toen hebben wij met z’n alle wat neergelegd zodat hij naar z’n kindje kon gaan. Lief he?

Op de laatste dag heb ik met Daan wat rond gefietst op de eilanden en nog Friends gekeken. Ook hier zijn de Friends restaurants te vinden. De dag erop vertrek ik naar het volgende land: Cambodja.

Geschreven door Giellah