Naar Montefiascone

23,5 km Stijging 753 m en 466 m dalen

Na een uitgebreid ontbijt met een gekookt ei, precies goed, gaan we op weg. Eerst even langs de kerk van de heilige Christina, waar we fraaie fresco zien, maar we de crypte niet kunnen vinden. Dat is ook best knap. De kind-martelares Christina zou tijdens keizer Septimus Severus (198-211) door haar vader vermoord zijn om haar christelijk geloof. Bovendien kreeg Bolsena als bedevaartsoord nog een impuls door een ongelovige Boheemse priester. Hij geloofde niet meer in de transsubstantiatieleer. Dus veranderde zijn hostie boven het graf van Christina in vlees en druppelde bloed op het altaarkleed. Deze corporate wordt nog jaarlijks vereerd in Orvieto, de bisschopsstad.
We lopen bovenlangs en hebben voortdurend uitzicht op het meer. Weer stralend weer, maar knetterharde wind. Toch proberen we de route door het bos. We komen er nog herinneringen tegen aan de Etrusken die over deze gebieden heersten, voordat zij in het Romeinse volk opgingen. Een fraai bos, maar de takken vallen uit de bomen. We gaan een stuk via de route van Ben Teunissen. Dan weet je dat je functioneel gaat lopen, de kortste geasfalteerde weg tussen A en B, niet perse de mooiste. Moet je maar niet bang zijn!
Marleen heeft, bij gebrek aan andere pelgrims een onderonsje met de ezels. Nog gezellig ook.
In Montefascione aangekomen halen we een stempel in een klooster.
We hebben een appartementje met keuken en een functionerende verwarming. Gaan we eens een lekker kopje thee maken. Een soort van huiselijk, want we beginnen best wel een beetje moe te worden.

Aan het einde van de middag bezoeken we nog de Rocca di Pape. Hier was eeuwenlang het pauselijk fort. 36 pausen waren hier rector, een soort pauselijke zetel in Tuscia, de naam voor alle gebieden die onder Etrurie vielen, voordat Rome er over ging. Vooral tussen de 13e en 16e eeuw bezochten vele belangrijke vorsten, influencers en religieuzen deze plek. De hoogste toren, de pelgrimstocht beklommen we. Wel heftig met windkracht 7 of 8. Bovenop belden we nog even met Luuk en Ilse. Hartstikke leuk. Adembenemende uitzichten.

Geschreven door Gemmas.reisdagboek