Wanneer ik dit schrijf heb ik al het zoute water uit mijn haren gewassen en is het al weer een paar dagen geleden dat ik aan boord zat van de Vic’s Blue.

Deze reis was wederom een mooie ervaring. Een andere kust, de complexiteit van het continu varen met getij en daardoor soms niet kunnen vertrekken als je dat wilt en even zo goed soms moeten vertrekken als je daar nog geen zin in hebt.

De praktijk bewijst dat zeilen geen “herhaling” is. Het is oefenen en oefenen en dat gaat beter als het gezellig is.

De vaste rituelen hebben we gekoesterd omdat we weten dat die tot een succes leiden. Zo is de accordeon van Jan een onmisbaar instrument tijdens deze tocht net zo goed als het pilsje (eentje maar) om drie uur. We keken ernaar uit, we genoten ervan.

Ik wil iedereen bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan dit boekwerk. Alle mensen die de moeite hebben genomen om te reageren op mijn korte verhalen van de dag. Het meeleven was enorm, meer dan 100 reacties hebben we ontvangen. Ieder enorm bedankt, wij hebben net zo genoten van jullie reacties als jullie van onze verhalen en het maakt het lezen en herlezen van dit album nog lang tot een waar genoegen.

Tot slot een ode aan Nelson. Horatio Nelson, onze Engelse maritieme zeeheld die ons in Engeland nauwlettend in de gaten hield. Hij voorkwam dat we de weg kwijtraakten en gaf ons virtueel de juiste tips. Of hij nu Navionics gebruikte of Stentec, zijn keuze was reuze. Hij zat in onze rug en bood ten alle tijde maritieme dekking.

Dit jaar heb ik gekozen voor het dagelijks bijvoegen van een limerick. Dat kostte me soms best moeite maar ik heb volgehouden en daar ben ik achteraf blij om. Ik doe er nog één en dan is het basta.

Alles overziend was het weer twee weken “Genieten” en wederom met een "zachte G" maar zo zijn wij Brabanders.

Engeland: Een land in de Brexit,
Dat dacht: "We gaan nu, het is exit!"
Ze ontvouwden een plan,
Maar niemand die 't kan,
En nu zitten ze vast in een “complex it”.

Geschreven door Dicks.zeilverslag