Prachtig weer wederom. Geheel onbewolkt en na het ontbijt gaan we naar St. Mary’s Pool om daar aan de mooring te gaan liggen. Dat is na 3 mijl varen snel geregeld. Met de rubberboot van Piet gaan we naar de wal. Een eerste verkenning op het land is bijzonder. Ik val middenin een hardloopwedstrijd van 5 km. Een marathon gaat niet, dat zou 8 keer het eiland rond zijn. Dan word je gek van het tellen van de rondjes.

Het is een bijzonder eiland en de eerste indruk is mooi. Vanuit een hoge plaats hebben we een mooi uitzicht op de baai waar we met de boot liggen. Overal worden plaatselijke producten te koop aangeboden en je mag het geld in een bakje stoppen. Het vertrouwen in de medemens is groot.

Aan het eind van de dag gaan we terug en Jan mag roeien. Hans neuriet het liedje van “Love me tender” omdat de rubberboot de naam “Tender to Fylgja” heeft. Dat zullen we weten. We komen bijna niet meer terug. Op de terugweg voel ik mijn voeten een beetje nat worden. Ik denk nog “dat is raar, dat had ik op de heenweg niet”. Inmiddels wordt mijn broek ook nat maar mijn maatjes schijnen nergens last van te hebben. Vreemd. Dan zie ik het water met een rap tempo de boot in stromen. Daar gaat iets mis volgens mij. Dit is geen duikboot. “Jan, we zinken!” Jan roeit voor zijn leven en voor dat van ons. Wind en stroom tegen en de Vic’s Blue ligt nog 100 meter voor ons. “Sneller Jan, we zinken” roepen we in koor. Gelukkig zitten onze telefoons en camera’s in een tonnetje. We bereiken de Vic’s Blue en met natte onderbroeken klimmen we aan boord. Tijd voor inspectie van de “Tender to the Fylgja” dat bijna geen tender meer was. De onderkant is op sommige plaatsen losgekomen van de boot. We laten ons niet uit de zee slaan en er wordt een reparatiepoging ondernomen.

Na het eten en het pilsje gaan Piet en Hans in de rubberboot naar hun eigen boot. Er staat inmiddels een kleine 20 knopen wind. Gaan ze met z’n tweeën of ieder voor zich? En wie gaat als eerste? Is de reparatie gelukt of is het toch een duikboot? Er wordt gedobbeld en getossed wie als eerste moet maar uiteindelijk gaat Piet als eerste met een “life line” aan de Vic’s Blue. Vervolgens halen wij de boot aan de lijn terug binnen en kan Hans instappen. Onder luid gezang van “Schipper mag ik overvaren” arriveert Hans bij de Fylgja. Op dit succes moet gedronken worden. En dat doen we ook.

Morgen hoor ik wel of de boot droog is gebleven maar ik denk dat ik voorlopig de voorkeur geef aan de watertaxi. Er is al teveel mis gegaan...

Ik zing met Jan nog wat nummers op de accordeon. Ze zullen wel denken in de baai “Wat een stel gekken” maar daarvoor zijn we ook op de Scilly’s.

Saluti

Dick

Geschreven door Dicks.zeilverslag