Het is een prachtige dag. Volop zon en ogenschijnlijk een lekkere wind. Wat een contrast met gisteren. In een rap tempo brengen we alles in gereedheid: we varen uit. In de verte ligt Landsend. Letterlijk het einde van het land maar in werkelijkheid het uiterste puntje van Engeland in het Zuid-Westen. Heel bijzonder.

Er staat zo’n 20-25 knopen schijnbare wind en de koers is redelijk hoog aan de wind. Het wordt weer een cadeautje vandaag en dat is het. We wisselen het sturen onderling af en ik haal een Belgisch zeilschip in. Die probeert met man en macht de slag terug te pakken maar hij kan mijn hoogte niet halen. Jan kijkt vanuit de kuip naar achter en ziet het schouwspel aan. De Belg geeft het op en gaat overstag. Leuk dit soort “gevechten” maar dan wel als je die wint.

We naderen de Scilly’s. Voor ons vieren een niet eerder bezochte plek. We gaan op zoek naar de locatie waar we de eerste nacht doorbrengen: Windmill Cove. In de cove is het lastig een goede plek te vinden. Een Engelsman die er al ligt heeft kennelijk de hele cove nodig want hij heeft 50 meter ankerlijn gelegd. Graag ruimte houden want de wind gaat draaien. Op die manier kunnen er maar 2 boten liggen. Met wat rekenwerk en gissingen over het verloop van de wind en het tij vinden we uiteindelijk een plaatsje waar het ook met laag water goed moet gaan. Inmiddels arriveren Piet en Hans ook.

‘s Avonds komen Piet en Hans ons nog even enteren met de rubberboot en drinken we nog een pilsje en mag Jan de Cove voorzien van de accordeon potpourri. Die Engelsman met zijn 50 meter zal het weten. We zingen Bloody Mary uit volle borst en wij Brabanders zijn de schrik der zee. Houd daar maar rekening mee.

Morgen verkassen we naar een plaats 3 mijl verder. De wind is dan gedraaid en die plaats is dan een betere plek. We gaan dan het eiland verkennen. Ben benieuwd, kan niet gek genoeg.

Dick

Geschreven door Dicks.zeilverslag