Allemachtig wat een wind. Code geel lees ik in de krant. Ik weet het zeker: wij gaan vandaag niet varen. Altijd een aanstekelijk geluid van die huilende keukenmeiden om je heen. De wind giert langs de masten. Gelukkig liggen we redelijk beschut en schijnt wel het zonnetje.

We besteden de dag aan de planning voor morgen. Als de verwachting klopt dan varen we morgenvroeg om 7 uur uit. Naar Queenborough is het ong 120 mijl. Dat zou betekenen dat we maandagochtend vroeg aankomen. We gaan het zien. We hebben zoveel zitten rekenen dat de computer van Jan ermee ophield. Die kon het niet meer aan. Gelukkig hebben we nog 5 tablets en 1,5 IPhone aan boord. Wij zijn niet voor een gat te vangen.

Straks lekker eten bij het havenrestaurant en op tijd op twee oren. We moeten fit zijn tomorrow. En nu maar hopen dat onze Willemijn het weer voor morgen goed voorspeld heeft. Het wordt beter.

Zal best een leuke ontvangst worden door de Engelsen. Zij zijn door. En wij? Na de eerste helft geloofde ik er niet meer in. Ik merk het morgen wel.

Tot tomorrow from Queenborough



Bij de twee zeilers in de haven van Vlissingen.
Sloeg de schrik om in gezamenlijk zingen
Met de accordeon in de hand
Zingen ze samen “Oh wind verlaat gauw ons land”
We willen graag Engeland gaan bespringen.

Geschreven door Dicks.zeilverslag