Vandaag stond de route van Dinteloord naar Rhoon op het programma. Niet echt indrukwekkend en dat moet met twee vingers in de neus kunnen. Toch gaat het weer mis zoals ook de vorige keren is gebeurd. Toen was het een gebroken schroef en een niet werkend AIS systeem, nu speelt de wind als windbreker.

Code Rood in Nederland, ontwortelde bomen en het record van een gemeten windsnelheid: 145 km/uur bij IJmuiden. Bij IJmuiden komen wij ook in de buurt. Ons zeilplan is snel gemaakt: alleen een voorzeil en voor het lapje richting Rhoon. Eerst maar eens door de Volkeraksluis. Met wind van achter de sluis in is een uitdaging maar Jån zou Jån niet zijn. Slechts met één spring legt hij de boot moeiteloos vast. Eenmaal op het Hollands Diep gaat het voorzeil erbij. We halen snelheden van 9,5 knoop en dat kan natuurlijk niet: de golven helpen ons een beetje. De golven lopen onder ons door en we zien windsnelheden van ruim 40 knopen op de teller. Op deze manier gaat het snel.

Inmiddels breekt de zon door en is het goed dat ik me heb ingesmeerd. Vanuit het Hollands Diep (voor ons ligt de Moerdijkbrug) draaien we de Dordtse Kil op om vervolgens de Oude Maas op te draaien. Morgen bij Hoek van Holland door naar de Duitse Bocht. Dat wordt 36 uurtjes doorbuffelen. De wind neemt inmiddels af en ik krijg er vertrouwen in.

Rhoon komt in zicht en we gaan naar binnen. Tijd voor een pilsje. En voor een muziekje. Jån heeft een nieuwe tune: “My way” en zo is het: “We did it our way”. Het pilsje smaakt al snel naar meer. Na Sweet Caroline, Bruggen over troebel water en onze Mary, de schrik der zee (wie zingt er mee) heeft Rhoon met ons kennis gemaakt. We besluiten op twee oren te gaan. Morgen op tijd de deur uit en er staat ons dan een lange tocht te wachten. Nog één pilsje dan en nog één muziekje, ook dat is een herhaling.

Reageer gerust!

En omdat we een nachtje doorhalen tot après-demain.

Geschreven door Dicks.zeilverslag