Vandaag weer een stevige afstand op het programma. We schatten 65 mijl. Een zwak zonnetje en een licht windje. Afwachten dus.

Eenmaal buiten zetten we koers richting Eddystone Rocks. Op deze rotsen staat een vuurtoren die de gevaarlijke situatie markeert. Er staan er twee maar één van de twee is verwoest door het natuurgeweld. De huidige toren stamt uit 1882.

Na de vuurtoren op het digitale beeld te hebben vastgelegd zetten we koers richting Falmouth en kunnen we volledig onder zeil gaan. De wind trekt aan tot zo’n 20 knopen en dat is prima zeilweer. Zo krijgen we toch nog een cadeautje. De zon verdwijnt en we hebben zelfs een licht regenbuitje. Dat mag de pret niet drukken. We zeilen en we bereiken mooie snelheden. Ik zie wel dat in mijn slaaphutje alles weer door elkaar ligt. Werk aan de winkel straks. We bespreken al zeilend de wereldeconomie en we hebben overal panklare oplossingen voor. Dat is het voordeel als je op zee zit, alles ziet er veel eenvoudiger uit. Ik vermoed dat we iets over het hoofd zien. Om 21:30 uur lopen we de haven van Falmouth binnen en moeten we nog eten.

Ik heb zin in een douche en wil mijn verbrande hand eens goed gaan bekijken maar ik vermoed dat dit tot morgen moet wachten. Ik neem een pilsje en bel mijn dochter Maud. Zij is vandaag jarig, 25 jaar. Ook een cadeautje.

A Domani

Dick

Geschreven door Dicks.zeilverslag