Ik heb heerlijk geslapen. Na ruim 48 uur mocht dat ook wel. Om 8:30 uur kom ik mijn bed uit. Heerlijk douchen en ontbijten. We maken plan de campagne. Dat gaat met z’n vieren iets minder snel dan met z’n tweeën maar we komen er uit. We vertrekken rond 16:00 uur en varen door tot Weymouth. Daar hopen we de volgende dag rond 15:00 uur aan te komen. Dat wordt dus weer een nachtje doorhalen.

Nadar we Eastbourne hebben verlaten komt de kaap Beachy Head in beeld. Die heb ik twee jaar geleden door de mist gemist. Met het zonnetje erbij is dat inderdaad een top plaatje. Jan geeft nog aan dat de heuvels die ernaast liggen bekend staan als de 7 gezusters. Ik kijk fronsend, is dat net zoiets als de 72 maagden in een andere cultuur? Maar het klopt. De klippen van deze kaap staan bekend onder de 7 gezusters. Zonder meer een van de mooiere kapen.

De tocht gaat verder en ik besluit te gaan koken. Na het eten zet ik koffie en het noodlot slaat toe. Een barista zal ik dus nooit worden. Tijdens het opschenken van het water brengt een golf een beweging op gang die ik niet ga volgen met als gevolg dat een hoop koffiedrap over mijn hand gaat. Ik probeer de schade te beperken maar de hete koffie zal mijn hand geen goed doen.

Inmiddels gaat de zon onder en dat wordt vastgelegd op de foto. Het is en blijft bijzonder, zeker op zee. Tijdens de nacht blijkt mijn hand toch meer last te geven dan ik had gedacht en gehoopt. De thuisdokter.nl brengt ook al geen oplossing anders dan dat ik al weet. Morgen maar verder kijken.

De ochtend breekt aan en we zijn al aardig op weg richting Weymouth. Jan heeft prachtige foto’s gemaakt van de zonsopkomst. Ik sliep helaas nog. We naderen het gebied waar we twee jaar geleden nog een spelletje Stratego gingen spelen met de Engelse Navy. Dit jaar blijven we op respectabele afstand. We hebben al genoeg meegemaakt.

Om 13:30 uur komen we aan in Weymouth en zoeken we een plaatsje op in de haven. Bijzonder gezellig stadje, maar eerst naar de apotheek voor wat zalf. Helaas werkt dat in Engeland anders. Eerst recept halen bij de arts, is het devies van de apotheker. Verbouwereerd kijk ik de hem aan. Dokter? En waar zit die dan? Een geduldige Engelse dame biedt mij aan dat ze mij met de auto naar de dokter brengt. Het land van Harry Potter is zo gek nog niet. Ze zet mij af bij het Medical Centre en daar moet ik een uur wachten tot ik geholpen word. Ik herken het systeem. De arts heeft een vraag voordat hij me helpt. “Hoe spreek je in godsnaam mijn naam uit en wat betekent het?” Nadar ik de arts heb uitgelegd hoe "Fat Ax" in elkaar steekt en wat het allemaal betekent, wordt de medische diagnose snel gesteld. Ik krijg een hele verbandtrommel mee voor de komende dagen en hopla, ik sta weer buiten. Tijd voor een pilsje, dacht ik zo. Te voet terug naar de boot.

Ik spoor mijn maatjes op en we storten ons op de Fish and Chips. We sluiten de dag in stijl af met Tulpen uit Amsterdam, Bloody Mary en nog meer Nederlandse potpourri. Het wordt gewaardeerd in de haven. Al met al wederom een prima zeildag, ruim 110 mijl afgelegd en prachtig weer met redelijke wind.

Morgen naar Salcombe en vertrekken via Portland Bill. Dat laatste wordt een lekker stukje weet ik nog van twee jaar geleden. Ben benieuwd. Voor nu, nog even luisteren naar de accordeonversie van Sweet Caroline en dan op twee oren. We hebben inmiddels al aardig bekijks.

Groet

Dick

Geschreven door Dicks.zeilverslag