Vandaag was een rustige dag maar wel een lange rit. We hebben alleen over het asfalt gereden en het zand even achter ons gelaten.
We waren daar heel content mee want de challenge begint zijn tol te eisen. Eergisteren werd ik ziek, wc regelmatig bezocht. Ik weet nu ook wat het is om in een moskee mijn behoeftes te doen. Bart heeft ontzettend goed voor me gezorgd tot hem hetzelfde lot overkwam. Hij is vanmorgen toch zelf achter het stuur gekropen maar heeft bij de 1e stop toch gekozen voor de bijrijdersstoel om tot rust te komen. Ik was al iets opgeknapt dus ik heb de verdere rit gereden. Onderweg nog een bizar ongeluk gezien van een scooter die op een auto klapte. De vrouwelijke huisarts in ons midden wilde eerste hulp verlenen maar werd compleet genegeerd en mocht niet bij het slachtoffer in de buurt komen, een rare gewaarwording, schijnbaar heeft een mensenleven toch andere waarde hier als bij ons. Ook onderweg mensen gezien die werkelijk zijn hele hebben en houwen onder 1 arm kunnen dragen. Je zou zeggen ga alsjeblieft iets opzoeken waar je het beter kunt hebben, maar ja zo denken wij.
We zijn inmiddels op onze plek om te overnachten en een potje te koken. We letten nog een beetje op ons eten omdat we toch bang zijn dat we anders de wc weer moeten opzoeken. We zijn nu op een camping, nou ja camping het is zand met wat stenen afgebakend. We hebben besloten om morgen nog een dagje asfalt te doen zodat we beide weer een beetje in balans kunnen komen. Het blijkt dat we nu richting de tijd van Napoleon gaan zoals Harm Swaanen zo mooi verwoorden, we zijn benieuwd We zorgen in ieder geval goed voor elkaar!
We hebben vandaag niet zoveel foto's (alleen van een slapende deelnemer) dus hopen morgen meer te kunnen laten zien.
Welterusten en tot morgen weer!

Geschreven door De-kempische-sandmeulen.rally