Yoer kwam weer eens langs vanochtend, bij pap, vroeg in de ochtend in zijn dromen. Dit keer om pap aan te sporen om uit bed te gaan. Pap wilde zich eigenlijk nog even omdraaien maar Yoer was standvastig, hield hem een briefje onder de neus met hierop de reden waarom het toch echt tijd was om op te staan, waarna pap daar dan maar gehoor aan gaf. Op de vraag wat er op het briefje stond kon pap het antwoord niet geven, dat had hij zonder bril natuurlijk niet kunnen lezen...

Het gevolg was wel dat ik de camperdeur - naar mijn zin - veel te vroeg open zag zwaaien!

Het is duidelijk dat pap 'de stal ruikt' en is haast niet te houden. Dus we vertrokken mooi op tijd die ochtend richting Brugge... We hadden een voorspoedige reis en kwamen rond lunchtijd in Brugge aan, waar bleek dat de camping die we op het oog hadden was volgeboekt op twee plekjes na - beide direct tegenover de vuilwater stortplaats en bovendien te dicht bij de weg voor de katjes.

Pap vond dat we wel naar huis door konden rijden, maar mam en ik wisten hem ervan te overtuigen dat dat toch echt nog een beetje te ver was. Yoer en Nicki rekenden op zaterdag en hoewel we natuurlijk altijd welkom waren, wij gaven hen liever de kans alles even netjes te maken en hun projectjes (huis en tuin) voor zover mogelijk af te ronden.

We besloten uiteindelijk naar Terneuzen door te reizen, nog een uurtje/anderhalf verderop. Hoewel we geen idee hadden of het wat zou zijn, de (mini)camping die we hadden geselecteerd leek leuk en er waren geen andere plaatsen op de route waar we liever heen wilden.

Eenmaal in de buurt werd de weg die ons richting de camping leidde smaller en smaller tot het amper één rijstrook breed was en 'in the middle of nowhere'. Mam had het niks te breed want er was weinig ruimte om te manoeuvreren als er een tegenligger ons tegemoet zou komen (zachte berm met greppels), en pap verzuchtte dat we beter naar hem hadden kunnen luisteren (naar huis).

Omkeren was geen optie en tegenliggers werden ons bespaard, en enkele minuten later arriveerden we bij de camping. Het was verrassend ruim en er stonden nog aardig wat campeerders waarvan één ons bij het uitstappen direct een brood aanbood - die hadden ze over. Wij waren er blij mee!

Er stond een huis centraal op het erf waar we de eigenaar/beheerder van de camping, ene Egbert, vonden. Het bleek dat er dat weekend een jaarlijks festival was in de buurt, Festival de Ballade in Hoek - om de hoek! De camping was volgeboekt zo vertelde Egbert ons, maar misschien kon hij wel wat voor ons regelen.

Aan de andere zijde van de woning naast de paardeschuur konden we wel parkeren stelde hij voor, de paarden waren net de wei in sinds een week. Stroom kon hij met een verlengsnoer wel regelen...

Het bleek een fantastische plek! Egbert moest nog wel even een stuk omheining eruit slopen voor ons om erin te kunnen rijden, maar hiertoe was hij graag bereid. Wat een aardige man!

Niet lang daarna stonden we uit de wind in de zon en leek het wel hoogzomer. Een cadeautje want er was regen voorspeld die middag. Maar dat kwam pas de volgende dag, die middag genoten we nog even van zon en warmte op het erf van Egbert naast de paardenstal - niet de stal die pap in gedachten had, maar wij waren allen heel blij en tevreden met deze creatie.

Die vrijdag regende het voornamelijk met hier en daar een opklaring. Niet erg uitnodigend weer om erop uit te trekken, wat we dus ook maar niet deden. We bleven gezellig in de camper, gooiden een yahtzeetje, en keken 's avonds de kwartfinale wedstrijden (EK) tussen Spanje - Duitsland, en Portugal - Frankrijk.

Enige smetje op deze dag was dat mam haar buikloop weer de kop opstak en we door de medicijnen heen waren. Toch maar even Egbert vragen of hij iets in huis had alvorens naar Terneuzen te scooteren in de regen. Dit bleek het geval, gelukkig, hij had nog een doosje Norrit! Er stond wel een datum op zei hij, maar daar maakte ik me geen zorgen over... immers houtskool is houtskool. Wel waren we heel verrast dat deze datum, de houdbaarheidsdatum, meer dan 20 jaar in het verleden lag!

Maar zoals ik zei, houtskool is houtskool, wat kan ons gebeuren, en we hadden Norrit nog niet als middeltje geprobeerd. Gelukkig sloeg het aan. Hoewel het niet het euvel volledig verhielp, het bracht even verlichting, genoeg om zonder al teveel ongemak de nacht door de komen en de volgende dag naar huis te rijden, waarbij we direct wat meer (Norrit) insloegen onderweg. Egbert, bedankt!

Al met al was dit een hele fijne laatste kampeerplek van deze vakantie waar we met veel plezier op terugkijken. Wij allen, ook Senna en de katjes, die het hier ook enorm naar hun zin hadden. Maar ook aan deze prachtige reis moet een keer een einde komen, wat morgen zal zijn, hopelijk met een voorspoedige reis huiswaarts...

Geschreven door Bulkjesoppad