WAUW! Dit is typisch zo'n geval van - woorden schieten tekort en foto's doen het eigenlijk geen eer aan.

Picos de Europa betekent letterlijk de pieken van Europa. We hadden vantevoren bedacht in Riaño, ergens halverwege onze route door dit fantastisch mooie gebergte, op een camping de nacht door te brengen en dan de volgende dag weer een stukje verder te rijden. Het was niet ver, inclusief boodschappen doen en koffiestop(s) zouden we daar eerste helft van de middag wel zijn en voldoende tijd hebben voor ons allen om even te ontspannen en het landschap op ons in te laten werken.

En eigenlijk gebeurde het precies zo.
Het is niet vaak dat een plan helemaal wordt uitgevoerd, maar dit keer dus wel. Het enige dat gelukkig niet bewaarheid werd waren mam's angstige anticipaties op stijle bergweggetjes met diepe afgronden, gevoed door haar hoogtevrees en ervaringen uit het verleden toen het motto nog (meer) gold: 'Bulk reizen, avontuurlijke reizen'...

Gelukkig viel het nu dus reuze mee, althans op dag 1. Op deze eerste dag leidde de route ons tussen de bergen door met als grootste uitdaging het padje omhoog naar de camping die wel wat op hoogte lag, waardoor we daar dan ook op prachtige vergezichten getrakteerd werden. De weergoden waren ons ook gunstig gezind, het zonnetje straalde en het was aangenaam warm. Puur genieten!

Pap en ik en Senna liepen 's middags vanaf de camping nog even een paadje (verder) omhoog naar een paar uitkijkpunten; één met een enorme schommel en een tweede met een grote hartvormige ijzeren constructie om daarmee het uitzicht te omlijsten bij het schieten van een fotootje - heel leuk allemaal. Maar vooral de uitzichten zelf waren adembenemend.

Een prachtige dag die werd gevolgd door een behoorlijk frisse nacht. Zo rond het vriespunt. Met mijn elektrische deken aan had ik er geen last van maar Senna, die in haar eigen tentje sliep, blijkbaar wel want die meldde zich halverwege de nacht en wilde wel graag bij ons in. Die 'ons' waren Puck en ik. Maar Puck blokkeerde haar de toegang lekker warm opgekruld tussen m'n benen en gaf geen krimp, en dus keerde Sen maar onverichtte zaken weer terug.

Een kwartiertje later had ze blijkbaar genoeg moed verzameld en schoot ze langs Puck heen achterin m'n tentje en nestelde zich lekker dicht tegen me aan... Ze trilde erover, maar in mijn armen en met mijn hoodie over zich heen viel ze al gauw in diepe slaap.

Niet lang daarna werd ons beider nachtrust wreed verstoord door een luide bons en een harde vloek bij de buren - juist ja, bij pap en mam! Met onze oren gespitst wachtten we af of onze hulp benodigd was. Pap wil het nog wel eens aan de stok hebben met beren enzo 's nachts, waar dan wild bij wordt gezwaaid met armen en benen, dus we maakten ons niet direct zorgen. Toen we verder niks hoorden draaiden we ons om en probeerden weer te gaan slapen, wat Senna beter lukte dan mij. Maar dat gaf niet - ik lag heerlijk, en het was zo stil... muisstil.

In de ochtend werd ik toch ondanks een gebroken nacht verkwikt wakker en liep ik met Sen enthousiast nog eens richting het paadje dat naar de uitkijkpunten leidde. Het was echt een sprookjeswereld met de opgaande zon over een dikke laag mist dat over het meer en in de vallei hing. Maar we waren nog maar net buiten de poort of ik hoor een rinkeltje, gevolgd door een tweede, en ja hoor... daar kwamen Puck en Loesje aan.

Omdat we echt wel weer verder wilden reizen vandaag wilde ik ze niet te ver bij de camper vandaan gidsen, dus halverwege maar weer teruggekeerd en gelukkig kwamen ze allebei keurig weer mee.

De bonk in de nacht bleek toch wat meer dan het afweren van denkbeeldige beren. Pap moest in de nacht naar de wc en was in het donker gestruikeld - en gevallen! Flinke bult op het hoofd en pinkje gekneusd... zwaargekneusd. Niet gebroken denken we want het kan wel bewogen worden en staat ook wel recht, maar wel behoorlijk dik en pijnlijk. Gelukkig is mam zuster geweest en legde behendig een spalkje aan en met de hoofdpijn viel het ook mee, dus we gingen goedgemutst weer verder, dankbaar dat het niet erger was.

We besloten niet een tweede nacht op hoogte te blijven vanwege de kou en deze dag door te rijden naar de kust, wat niet zo ver was dus we hadden geen haast.

Deze tweede etappe door de Picos bracht meer kronkelwegen op hoogte met diepe valleien en prachtige uitzichten naastzij. Mam weerde zich kranig en hing zelfs voor het zijraam om foto's te nemen, wat dan ook een paar mooie plaatjes heeft opgeleverd. Ook nu was het weer fantastisch; zonnig, helder, kon niet beter...

Het landschap op deze tweede dag verschilde van de eerste wat enkel aan de 'voorstelling' toevoegde. Zelfs de overvloedige wegwerkzaamheden brachten verder vermaak, waarin we een kijkje geboden kregen in hoe dit soort bergweggetjes geconstrueerd worden (bij tijden lag de helft eraf), en ook werden mijn camper-rijvaardigheidkunsten af en toe weer eens flink op de proef gesteld, waar ik altijd wel plezier aan beleef.

Vol verwondering en bewondering reden we dan ook in de middag het gebergte uit richting Santander, waar we het volgende verslag weer oppakken...

Picos de Europa, een echte aanrader!

Geschreven door Bulkjesoppad