Vandaag was het plan om weer een heen en weertje te doen op de scooter richting Ouistreham, bestemming Le Grand Bunker museum, en dan naar het strand. Eerst zou pap mij afleveren, ongeveer 8 minuten rijden volgens Google Maps, en dan mam oppikken... (wie hier de wolf, geit, en kool is, is nog steeds de vraag...)

Zo gezegd zo gedaan, pap leverde mij zonder problemen af... Hij kon niet in dezelfde richting weer terug want dat was eenrichting, dus even het blokje om - althans dat was de veronderstelling en bedoeling.

Ik verkende het stukje rondom het museum waar ook het één en ander stond uitgestald en schoot wat plaatjes, en ging er vervolgens bij zitten op een bankje in de schaduw want het zonnetje scheen hartelijk en het was warm. Ieder moment verwachtte ik pap en mam aan te zien komen scheuren want die opgevoerde scooter kan er wat van.

Ping! Berichtje van mam... "Zijn jullie er al?"... Daar stond ik van te kijken. "Ik wacht al 14 minuten..." schreef mam. Het ontging mij niet hoe precies deze tijdwaarneming was - niet een kwartier, of 'geruime tijd', nee, mam wachtte al precies14 minuten... Wat wel lang was voor de tijd die pap nodig zou hebben weer terug te komen!

Mam stond bij de ingang van de camping te wachten, letterlijk want er was geen bankje of iets dergelijks waar ze even lekker op kon gaan zitten.

Een kwartier later nog niks! Mam was inmiddels maar bij de camper gaan zitten, een beetje bezorgd toch wel en ook ik was er niet helemaal gerust op. Zie ik ineens pap weer komen aanrijden, vanuit een hele andere richting!

Hij was verdwaald geweest!!

Eerst mam maar even gerust gesteld door een appje te sturen terwijl pap de scooter parkeerde... Vanwege al die eenrichtingswegen moest je op een heel andere manier terug, en zonder kaart, TomTom, of Google Maps bleek die uitdaging te groot...

Waar hij wel niet geweest was, vertelde pap geanimeerd. Het stadje door, bij het strand langs... Uiteindelijk zag hij het visitors centre en pikte hier een kaart op, maar kaartlezen en scooter rijden gaat heel moeilijk samen dus hij was allang blij dat hij in ieder geval het bunker museum weer had gevonden...

We besloten het museum maar zonder mam te bezichtigen, die was er toch al een keer eerder geweest, en dan weer gewoon terug naar de camping te gaan. Mam vond dat een prima idee.

Het museum is van origine een Duitse "SK Hochleitstand" die met de omliggende versterkingen onderdeel uitmaakte van Stützpunkt 08 HKB Riva Bella in de Tweede Wereldoorlog. Het Stützpunkt met 6 stuks 155mm geschut diende ter verdediging van de ingang van de rivier de Orne en het kanaal. De ruim 15 meter hoge betonnen toren is volledig gerestaureerd en is te bezichtigen zoals het er op 6 juni 1944 uit zag.

Op 6 juni 1944 probeerde de Frans Britse Commando’s de toren te bestormen, maar werden tegen gehouden door machinevuur en granaten die van bovenaf de toren werden geworpen. Het gevecht om deze bunker zou dan ook nog dagen duren.

Op 9 juni 1944 kreeg luitenant Bob Orrell van de Royal Engineers de orders om de bunker te inspecteren. Samen met 3 andere leden, plaatste hij explosieven bij de gepantserde deur. Het kostte uiteindelijk 4 uur om de deur open te breken. De twee Duitse officieren en 50 Duitse soldaten gaven zich uiteindelijk over en de bevrijding van Ouistreham was voltooid.

De bunker heeft vijf verdiepingen die volledig zijn uitgerust met kamers die hun oorspronkelijke functies nabootsen. Elke kamer van de Grand Bunker lijkt in volle gang te zijn, net als aan de vooravond van de D-Day-landingen. Elk niveau laat je ontdekken hoe het dagelijks leven was georganiseerd in de Grand Bunker.

Ik had me nog niet ingelezen in het verhaal en dus was het een grote verrassing voor me... Wat een bezienswaardigheid! Ik was echt onder de indruk, met name van de omvang van het bouwsel maar ook hoe ze helemaal nagebootst hebben hoe het indertijd in gebruik was. Ik hoop dat de foto's het recht doen.

Na een tijdje rondgekeken te hebben en zelfs nog even een poging gedaan te hebben de stijle ijzeren ladder op te klauteren om erboven op te komen (dat ik met knikkende knieën moest aborteren en ook pap liet 'm dit keer aan zich voorbij gaan, maar was er bij het vorige bezoek wel op geklommen) gingen we weer terug naar de camping. Bewapend met Google Maps was dit een eenvoudige missie en minder dan tien minuten later vertelden we mam alles over het avontuur.

We moesten nog wat boodschapjes doen en Google Maps had een 'Carrefour' en ook een Lidle ernaast gevonden dichtbij de camping. Dus mam en ik op weg, op de scooter, mam met de telefoon in haar hand mij keurig instructies gevend.

"Hier bij de rotonde links, en dan..." - verrek, we waren er al! Aan de rechterkant, net zo mooi, dat was maar 2 of 3 minuten rijden! En inderdaad een Lidl en Carrefour met nog een paar andere winkels ook. En één daarvan huisde een kledingwinkel met leuke en goedkope inhoud - wat een onverwachts genoegen!

Mam had al eens eerder bij een Carrefour een mooie driekwart rood/oranje broek gezien maar die zat niet mooi, en zowaar hier slaagde ze... met nog een mooi gestreept shirtje ook, en mam is gek op streepjes!

Ik zag een mooi ondergoed setje dat natuurlijk wel even gepast moest worden, maar uit de kleren daar had ik niet zoveel zin in - en kleedhokjes zagen we ook zo snel niet. Ach, over de kleding moet ook kunnen... toch...?

En zowaar zagen we nog mooie slippers, voor Yoer! Je zult je wellicht herinneren dat mam haar functie als hoofdinkoopster had neergelegd toen een eerdere aankoop niet in de smaak viel (die inmiddels trouwens aan pap's collectie zijn toegevoegd), maar deze kon ze niet laten liggen, en nadat Yoer begreep dat ze niet van (echt) leer waren was hij er ook blij mee. Wat een geslaagde sessie!

's Avonds legden we eindelijk een kaartje, een boompje klaverjassen... hartstikke gezellig!!

Morgen blijven we hier nog een dagje en gaan we samen nog even naar het strand en het plaatsje in. Wat toch weer een fijne dag! 🙏❤️

Geschreven door Bulkjesoppad