Wederom een bijdrage van pap:

Le Mont Saint Michel

De start was niet optimaal. Marg bemoeide zich met het plaatsen van de 3 stoelen en het tafeltje in het opbergvak en dat bleef niet zonder gevolgen…..

Ook de oprijbokjes moesten van haar in het voorste opbergvak en toen ik even later het achterste opbergvak opende gleden de stoelen en het tafeltje direct weer naar buiten op de tenen van mij, de ongelukkige. Het is frappant dat zelfs bij deze overduidelijke aanslag de dader niet tot een schulderkenning en excuses kon komen...

Ook kwam Puck weer eens te laat, maar uiteindelijk nog op tijd genoeg om toch te vertrekken. Wel ouwehoerde ze nog even heel vervelend en dus voelde ik mij geroepen toch even in te grijpen - het moet niet gekker worden! De kaart van Spanje was gewillig in opgerolde vorm, die door ingrijpen van Marg slechts naast haar op de tafel klapte, maar effectief genoeg bleek haar in te dammen en mak ging ze er maar bij liggen. Uiteindelijk heeft ze de hele weg geslapen en is sindsdien erg gezellig weer.

Via mooie rustige D-wegen reden we naar Le Mont Saint Michel. We besloten te splitsen, Marga en Lin deden hun plasjes en gingen welgemoed op pad naar de kathedraal en ik bleef als corveeër en oppasser van de katten achter op een grote P-plaats.

Marg rapporteerde later dat het geheel enorm veranderd is sinds 40 geleden. Volop P- plaatsen, shuttle bussen met aan weerszijden besturing waardoor de chauffeurs simpel weg weer terug kunnen rijden zonder te draaien. De eerste keer dat we daar waren parkeerde je gewoon op de pier, misschien 100 meter van de poort.

De kinderen waren 8 en 6 jaar en als ze braaf handje in handje gingen lopen tussen ons in zou de beloning een ijsje zijn. En wij maar proberen de ketting te verbreken door in tegenovergestelde richtingen te lopen, ze huilden haast over zulke valsigheid.

De Mont Saint-Michel is een klein, rotsachtig getijdeneiland in Normandië, gelegen in een grote baai aan de monding van de Couesnon. Het granieten massief van de Mont Saint-Michel is bekroond met een middeleeuwse abdij. Op de torenspits van de abdijkerk staat sinds 1898 een beeld van de heilige Michaël dat honderdzeventig meter boven de baai uitsteekt. Linda vertelde dat ze buitengewoon onder de indruk was van dit imposante bouwwerk.

We besloten door te rijden richting Caen en de reis verliep voorspoedig. Een rustige snelweg door glooiende heuvels. En toch was er een dubbel klapper, kort voordat we op bestemming aankwamen... Op de andere baan was een kop-staart botsing blijkbaar zo geslaagd dat onze voorganger in een reflex ook de vangrail beproefde. De vangrail was aardig gehavend en het autootje aan de andere kant volledig in de keukens, maar we zagen geen gewonden of doden en voorzichtig rijdend konden wij er gelukkig net langs.

In Caen miste Lin een afslag en kwamen we vertraagd bij de eerste camping aan. Deze bleek echter geen onderdak aan campers te verlenen, daar hadden ze enkel huisjes.

Lin moest met een alternatief naar voren komen en intussen loerden wij steeds hoopvol naar campingbordjes. Uiteindelijk ontdekten we toch een mooie camping in Ouistreham die gelukkig plaats had voor ons. Het was inmiddels laat in de middag en we hadden het ook wel gehad! Bovendien had Max gereden in Zandvoort en we konden niet wachten te zien wat hij had gedaan...

Gelukkig na op aanwijzing van Marg van plekje veranderd te zijn hadden we TV ontvangst en konden we zijn prachtige overwinning in de samenvatting aanschouwen, geweldig!

Tevreden gingen we aan de maaltijd en lagen er 's avonds op tijd in. Een mooie dag weer! 🙏❤️

Geschreven door Bulkjesoppad