Gister besloten we om nog een nachtje bij te boeken omdat het hier zo mooi is en we eigenlijk geen trek hadden alweer op te pakken. Dat was voor we wisten dat we toch alles op moesten pakken vanwege de storm, maar dat mocht niet deren - binnen een kwartiertje stond alles er ook wel weer vanochtend en tegen de weersvoorspelling in was het droog. Wel bewolkt wat prima was, want we wilden naar Aínsa en dan is wat bewolking voor de meedogenloze zon wel welkom.

Om een uur of elf gingen we die kant op, eerst pap mij met de scooter brengen, dan terug om man op te halen. Even tanken onderweg en tien minuten later waren we er al. De weg was ons bekend want van die kant waren we ook gekomen, een picturesque route en lekker rustig.

Het plaatsje zelf zag er leuk uit, net een wintersport plaatsje zoals het ertoe zag, en erg geliefd bij outdoor adventure liefhebbers blijkbaar want op ieder hoek werden wel kanotochten, mountainbiking, bergbeklimmen en dat soort dingen aangeboden en er waren aardig wat winkels voor sportievelingen.

Verder stelde het niet zoveel voor, maar leuk even rondgewandeld en op een terrasje gezeten, en toen weer terug voor een heerlijke lunch, inclusief versnaperingen net gekocht in het stadje - een lekkere oude kaas die enkel van schimmel voorzien bleek te zijn aan de buitenkant en dus mam vond 'm ook lekker, en een pittig worstje dat er niet uitzag maar wel erg lekker was zo heb ik mij laten vertellen. Het zal...

We hadden inmiddels pap's tondeuse gevonden dus mam ontdeed pap na de lunch van overtollig haar en later in de middag gingen mam en ik nog even boodschapje doen, op de scooter, naar een supermarkt net buiten Boltaña. Dit keer verliep de reis feilloos en ook de afstap ging perfect nadat pap mij had gedemonstreerd hoe optimaal ruimte te creëren voor mam's been. We shopten erop los, vertrouwende op mam's ervaring mbt de hoeveelheid boodschappen die we in en op de scooter kwijt konden, en als altijd lukte het zowaar alles mee te krijgen - buikje vol, koffertje vol, tasje op mam's rug vol, en een tas tussen mijn benen.

Daarna nog even afkoelen in het zwembad, er was regen voorspeld maar we hadden een prachtige droge dag met volop zon in de middag.

De regen van de vorige avond had het water in de rivier van een bruine kleur voorzien, het leek op klei, niet zo'n fraai gezicht maar in een schoonheidssalon is zo'n kleibadje toch aardig prijzig. Desondanks kon ik pap en mam er niet toe bewegen erin te gaan badderen en ook ik liet het maar zitten, maar ging wel even een stukje wandelen op de 'Camino de Santiago' die hier langsloopt en waar ik zo'n 15 jaar geleden vol goede moed aan startte met Rob. Na twee dagen hadden we het wel gezien en zaten we met blaren op de hakken in de trein naar Parijs. Rob heeft het een paar maanden alsnog gelopen, dapper, ik hield het bij een wandelingetje van een minuut of tien en vond een mooie rots aan het water om dit verslagje te schrijven.

's Avonds alles weer zover mogelijk ingepakt, nog even voetbal gekeken, en zowaar had ik een bestuursvergadering die om elf uur startte (9 uur NZ tijd vrijdagochtend) die ik vanuit mijn tentje bijwoonde.

Een volle dag, weer een hele fijne, morgen weer een stukje door... naar Lourdes. 🙏❤️

Geschreven door Bulkjesoppad