Zoals in het vorige verslag gezegd waren we van plan om naar Santander te gaan, maar we konden daar geen leuke camping vinden... in ieder geval niet aan de westzijde. Eén liet geen honden toe, één was echt helemaal niks, dat wilden we zelfs niet voor een nachtje staan, en de laatste in de buurt going pas de volgende dag open en dus konden we niet op.

Santander zelf leek ook niks bijzonders, dus in plaats van aan de oostkant verder te kijken besloten we naar Noja te gaan, het eerstvolgende plaatsje aan de kust. Gea vertelde dat zijn en Jan daar een paar keer op een mooie camping aan het strand hadden gestaan, hetgeen ons ook wel wat leek.

De camping het dichtst bij het strand liet wederom geen honden toe hetgeen we gelukkig online al hadden gezien, maar een andere camping dichtbij zag er ook prima uit en adverteerde juist vooral hondvriendelijk te zijn... We zaten hier maar een korte wandeling van het strand en op het campingterrein was een honden-uitlaat-veldje met wat bosserij - prima voor elkaar!

We stonden hier comfortabel, de meisjes hadden het allemaal naar hun zin, Sen sloot vriendschap met een collie waar ze vol enthousiasme me speelde, en ook wij (en misschien wel 'dus' wij ook) vonden het hier fijn.

Helaas liet het strand weer geen honden toe, maar gelukkig was er een stukje zand nog voor het bordje van de hond met een streep erdoor waar onze Sen plezier kon hebben met kuilen graven als een echte Duitse betaamd.

Pap en ik besloten eindelijk weer eens een dip te nemen in de zee (is niet zo mam's ding), maar aangekomen bij de waterlijn viel het ons toch op dat er maar weinig in de zee waren (lees: niemand) en de branding wat ruig. Na even informeren bleek dat zwemmen op dat moment te gevaarlijk beschouwd werd en er een rode vlag situatie bestond wat wij op de en één of andere manier over het hoofd hadden gezien. Toch even knie-diep in de branding gelegen wat we zelf wel heel stoer vonden en bovendien verkwikkend.

We bleven hier drie nachten, vooral omdat we even aan een extra dagje rust toe waren, heel bijzonder was het hier verder niet. En ook niet te vergeten omdat het mam in de rug was geschoten!

Mam vertelde me net nog even over de nacht ervoor toen pap onderuit was gegaan in de nacht en mam hem omhoog had geheist (en mij niet even roepen natuurlijk!)... Ze komt omhoog uit haar stoel om iets te pakken, stopt abrupt halverwege, slaakt een pijnlijke kreet, en verklaart benepen dat ze niet verder komt - en haar rug 'heel zeer doet'!

Oei, nr 2 in de ziekenboeg! Na een korte massage met een mirakels goedje, een soort van tijgerbalsem ooit uit China meegenomen, ging het gelukkig weer een beetje en kon ze wel heel rustig mee naar het strand wandelen. De dagen erop ging het gelukkig steeds beter en waren we ook daar dankbaar dat het niet erger was, het zal niet de eerste keer zijn dat zoiets iemand platlegt (letterlijk) voor een tijdje...

Wel moest ik halsoverkop de avond voor vertrek nog even op mijn stepje net voor sluitingstijd naar de apotheek om pilletjes te halen voor iets met de buik, maar daar hebben we het verder maar niet over. Ook dat gaat steeds beter en geeft maar beperkt overlast. Uiteindelijk blijven we onze zegeningen tellen voor relatief weinig lichamelijk ongerief alles bij elkaar en genieten we met volle teugen van deze fijne vakantie.

Geschreven door Bulkjesoppad