Hallo lieve mensen!
Ik krijg veel vragen over de aardbeving hoe ik deze heb ervaren, dus vandaar een kleine update.
Gisternacht rond 3.00 uur werd ik wakker met de gedachte welke malloten zo hard aan het bewegen waren of zoveel lawaai maakte. Ik denk dat het nog geen twee seconden duurde of ik alles voor me zag trillen en ik van voor naar achter ging in mijn bed. Na 5 seconden complete paniek en verstijven van het lichaam hoorde ik mensen buiten gillen en schreeuwen. Vanuit de andere kamer in het huis hoorde ik Juanse CHICKAAA"S schreeuwen. Inmiddels ging ik niet alleen meer van voor naar achter maar ook van links naar rechts. De angst zat in elk klein mini celletje in mijn lichaam. Ik stapte uit mijn bed en rende naar de deur die door de helaas klemde wat de paniek nog even iets groter maakte. We hebben met het hele gezin bij elkaar gewacht tot de beving weg was. Daarna moesten we van onze familie opnieuw gaan slapen en de familie bleef wakker met het licht aan.
Nou, mijn lieve gezinnetje heeft me door mijn angst paniek en akelige nacht verder geholpen. Ik heb denk ik nog een uurtje me ogen dicht kunnen doen rond 5 uur..

De volgende ochtend zat de schrik nog volledig in mijn lichaam, het zweet brak me nog steeds uit en ik wilde het liefst naar papa en mama rennen. Toen de angst wat meer zakte hadden Daphne en ik afgesproken nog even thuis te blijven en als twee bange kippetjes onder de dekens te blijven en films te kijken. Godzijdank hebben we dat gedaan want na een tijd begon alles weer rustig te trillen. Mijn foto's boven mij begonnen te bewegen, het bed begon te kraken en de krakende geluiden van buiten met geschreeuw volgde snel. Daphne kwam naar mijn kamer toe gerend en we hebben samen gewacht tot het over was. Beide zo angstig als twee kleine kindjes onder de deurpost om ons heen blijven kijken of het trillen gestopt was.

Het gevoel van een aardbeving is zo bizar raar. De kracht van de aarde is zo sterk, dat het lijkt of de beving vanuit je eigen lichaam komt. De kracht waarmee je heen en weer wordt geschud is zo sterk dat je maar mee moet wiebelen, want het tegenhouden maakte mij alleen maar misselijk. Al denk ik dat dat ook wel een grote vorm van angst was.

Inmiddels zijn veel dingen hier gesloten omdat we eigenlijk 'wachten' op de aftershocks. Ja eng dus, ik geef ook eerlijk toe dat ik ontzettend bang was en ontzettend blij ben met mijn lieve steun vanuit Nederland. Mijn lieve gezin en vrienden die me bleven appen en bellen BEDANKT!!!!!

Daphne en ik gaan vanavond gelukkig naar de Jungle, wat betekend dat ik ongeveer 4/5 dagen in het westen van het land zit. Dit houdt in geen aardbevingen voor ons in de Jungle!!!!!
Ik heb vannacht niet zo goed geslapen, omdat ik constant op me hoede ben en bij elke kleine mini beving sta ik verstijfd. Gelukkig zijn we goed geïnformeerd en weten nu dat we na 10 sec het huis moeten verlaten. In die tussentijd je bed uit komen, en onder de deurpost staan. En vooral rustig proberen te blijven!
Ben ik nog steeds geschrokken, jazeker. Ik ben iemand die ervan houdt om dingen van mijn bucketlist te strepen, maar dit hoefde van mij nou ook weer niet.
Zit ik hier nu veilig als ik terug ben? niemand die het 100% zeker weet. Voelt het veilig? Nee nog niet helemaal, maar beetje bij beetje trekt de angst weg. Zoals ik aan veel heb beloofd, als het echt niet goed voelt zal ik een ticket terug boeken. Maar nee, op dit moment denk ik daar niet aan!

OH OH OH even heel leuk nieuws.
Het was zeker dacht ik, maar kreeg te horen dat er alsnog een loting zou zijn en er maar 7 studenten aangenomen werden maaaaaaar....
Ik ben officieel aangenomen op de kunstacademie van Maastricht Academy of Fine Arts and Design voor mijn minor voor november 2016 tot februari 2017 JEEEEEEEEJ!!!

Oke nu ga ik naar de Jungle. AJUPARAPLU
kisses and hugs.

Geschreven door Britt.op.reis