Alweer (pas) een weekje hier!
Ja, daar zit ik dan..op mijn bedje even te beseffen dat ik in me eentje ben vertrokken naar fucking Latijns- Amerika om daar ‘even’ mijn thesis te gaan doen.
Ik ben hier nu een week en het was een (zoals jullie gelezen hebt) een bewogen week. Op dit moment ben ik vooral erg moe van de talen, het is niet niks om met een behoorlijke druk de taal te moeten leren waarvan je in principe net het woordje ‘hola’ van wist. En dit constant om te moeten zetten in het Engels, en dan Nederlands. Maar, zoals de docenten en mn familie zegt "Tu estudias rapido” ik leer snel. Na 4 dagen Spaanse les kan ik de meeste gesprekken volgen en de vragen verstaan. Ik moet ontzettend concentreren maar hey, dat houdt de hersencelletjes alive right? Daarbij gaat mij Engels echt goed vooruit en leer ik dat ook steeds beter te spreken met correcte grammatica. Heb ik af en toe een halve zenuw inzinking omdat alle talen door elkaar gaan en ik niet uit mijn worden kom? Jazeker! Heb ik af en toe de neiging om heel eigenwijs Nederlands terug te praten en stiekem wat te schelden? Jazeker! Doe ik dit stiekem ook? Jazeker hahaaha.

Ik ben deze week als een echte avonturier alleen op pad gegaan na school. (sorry lieve papa & mama) maar dit heeft een rede. Doordat ik zelf door de stad ben gelopen heb ik ontdekt hoe de stad leeft en waar ik wel en beter niet kan komen. Hoe kom je hier achter denken jullie nou waarschijnlijk… nou dat is op adviezen van mijn lieve Spaanse docenten en op eigen gevoel en alertheid. Ik ben donderdag na school naar een groot winkelcentrum gelopen, hier heb ik ongeveer een uur over gedaan en daarna weer terug gelopen naar huis! Ik heb ongeveer 3 uur rond gelopen en onthouden waar wat zit. De vrijdag ben ik naar centro historico gelopen, het historische deel van het centrum. Om daar te komen ga je omhoog, omlaag (voor de jongeren ; omlaaaaaaag omlaag omlaag hihi), omhoog en omlaag, de kuitjes en bil wordt dus goed getraind hier haha! Dit centrum is echt wauw, hier zie je het verschil van de stad en het historische deel. Denk bij de stad aan een mix van de USA, Turkije/Griekse vakantie straatjes. Dus een wisseling van moderne hoge gebouwen, met palmbomen en oude huisjes die op instorten staan. In het historische centrum loop je door een filmset van dirty dancing 2. De gekleurde huisjes, de palmbomen, de muziek en de architectuur van de gebouwen (ja papa, de geveltjes daar sta ik ook even bij stil haha) zijn echt zo leuk en mooi. In beide delen zitten van die mini winkeltjes aan huis waar je je kont nog niet in kan keren maar wel plato (brood) en nacho’s kan halen voor 1 eutje. Ook lopen er overal mensjes rond die les fruitas verkopen, lekker denk je dan. Ja klopt, meeste gevallen wel maar gister voelde ik me net Marty van madagascar die zand op zijn tong kreeg toen die op het strand belande. Waarom? Omdat ik Mango at met zout & peper erop... ja sommige houden er van maar het is geen combi voor deze krul.
Over krul gesproken, mensen kijken echt hun ogen uit over mijn haar. Meerdere malen heb ik al 'Shakira' gehoord of mensen raken het aan en mijn docent wilde zelfs een foto ervan omdat het zo mooi vind.

Nou gister ben ik met Andrea en ons nieuwe zusje Daphne naar ‘vrienden van de ouders van Andrea’ geweest. Dit was buiten de stad waardoor we tussen de bergen door gingen naar beneden (Quito ligt op 3km hoogte). Dit verschil merk (ik) gelijk aan de zuurstof maar vooral omdat er dan een zinnetje in je hoofd komt “Yo estoy calor” ja, ik heb het warm. We kwamen uit in een soort huis wat leek op de huizen van de serie ‘Pablo Escobar”. Palmbomen in de tuin, binnen zwembad, basketball field in de tuin, housekeeping, an amazing view! Hier hebben we als rijkte verwende tatta’s cerveza's (biertjes die echt super lekker zijn) gedronken en in de zon gezeten! Ook hebben we enorm genoten van een moeilijk grote hoeveelheid aan bbq eten. De mensen die me goed kennen weten dat ik amper vlees eet, ik heb gister voor het eerst van me leven spareribs op, daarna varken en nog van alles waarvan ik eigenlijk niet wil weten wat ik heb gegeten. Dit heeft mijn zwakke buikie gevoeld want ik heb de rest van de avond op bed gelegen met een buik alsof ik 4 maanden zwanger was. Voor mij geen vlees anders dan de kip dus!
Terug naar de zon en het rijke huisje, het was zo lekker om even uit de drukte te zijn van de always levende heavy stad! Ik denk dat toen bij mij het besef kwam dat ik hier zit voor de aankomende 2 maanden. Tuurlijk is het zelfs na een weekje even slikken als je als al die foto’s en filmpjes ziet van je vrienden die aan het feesten zijn. MAAR gelukkig heb ik de allerbeste vriendinnen die filmpjes sturen waardoor ik er alsnog bij ben die avond. Dames, nogmaals bedankt!!!! En ja het is even slikken als je je prachtige mama en zusjes samen ziet en beseft dat je ze pas over dik twee maanden ziet maar, het levert vooral veel trots op. Ik ben zo trots dat ik dit doe en dit zelf geregeld en gespaard heb, dat ik hier ben en me zo snel nestel in dit totaal andere leventje! En ik heb zoveel intens grote geluks momentjes die ik zelf aan het creëren ben.

Ik krijg veel de vraag of ik al mensen mis. Ik denk niet dat ik snel mensen mis, ik denk dat ik verlang of dingen / mensen waardeer. Dit is zo’n ontzettend andere cultuur, alles is op een familie ingericht. Je woont als je 35 bent en niet getrouwd bent gewoon nog thuis, mensen gaan hier niet ‘uit huis’. Altijd samen eten, samen dingen ondernemen, samenzijn. Het waarderen van het rijke verwende leven in Europa, altijd goed water en uberhaupt water. Een huis dat amper in kan storten en hebben van uberhaupt een huis. Het over straat kunnen lopen hoe je wilt en vooral het materialistische.
Dat geeft ook wel een gevoel op dat ik af en toe echt mezelf schaam als ik hier loop, als ik die kindjes zie kijken naar me. En dan voel ik me zo gezegend met wat ik wel heb! (en dat al na een week)

Verder zijn helaas twee zusjes van me vertrokken. Lia gaat nog werken op de Galapagos eilanden en Andrea is doorgegaan naar Peru. Gelukkig zijn Andrea en ik plannen aan het maken om elkaar op te zoeken in het zuid westen van Ecuador! (Ja waar het veilig is en de aardbeving geen schade heeft geleverd!) Ik zit hier nog een maandje met de Duitse maar Canadese student Daphne, die ook gaat werken in het park waar ik ga werken.
Ik begin dinsdag met de eerste ontmoetingen in Parque Urbano Cumandá (AAAAAAAH). Er is nu al een aanpassing vermogen nodig aangezien de mensen hier therapeutische aspect niet helemaal snappen en denken dat ik puur dans docent ben. Ga ik me hier te druk om maken? Nee, ik zie wel wat het oplevert en als vierdejaars danstherapeute ben ik nu zo geschoold dat ik vanuit de docent rol kan werken denkend en doen met/ vanuit een therapeutisch aspect. So let the adventure begin!!!

Trouwens, wat een lieve reacties van jullie allemaal, ik geniet er ontzettend van bij de gedachte dat jullie mijn blog lezen!! DIKKE KNUF
P.S er zitten veel foto's bij dit keer! Ik heb zoveel toffe foto's dus ik gooi ze er allemaal bij woehoeee
En als jullie verzoekjes of vragen hebben hoor ik het graag!

Geschreven door Britt.op.reis