Zo, welkom terug gangsters!
Nou na al het leuke genietende gezellige feestende ontdekkende rustige van de die dagen hier wat meer uitleg over wat ik nu echt doe hier.

Het Spaans is per dag verschillend, als ik moe ben zeg ik maar overal Si op en dan denk ik fuckfuckfuck wat ga ik nu krijgen. En ja dan krijg je af en toe eten waarvan je denkt, dit is niet wat ik heb besteld maar oke. Ook snap ik de ene dag een compleet gesprek zoals alle vragen van het ontbijt, terwijl ik de andere dag nog niet eens snap als ze vragen of ik een kopje thee wil. Daarbij weten de meeste mensen dat ze me sochtends echt even met rust moet laten en ja, dat is in dit huis niet echt mogelijk. Dus wie weet kom ik van mijn moeilijke ochtendbuien af haha!

Oh oh oh en haha, zat ik op het terras kei trots in het Spaans mijn bestelling te vertellen, te snappen wat hij allemaal vraagt. Komt er nog geen 2 minuten later een collega aan die volledig rapido (snel) een spaans verhaal vertellen waar ik nog niet misschien één woord uit haalde haha! Nou daar gaat je poepiedoepietrotse gevoel van je Spaans! Maar blijven strijden en de zinnetjes komen meer en meer op gang, het heeft tijd nodig maar inmiddels krijg ik meer en meer moeite en ook verlangen om Nederlands te praten. Zodra ik een opstandige bui heb praat ik zo eigenwijs Nederlands terug met een bigsmile, waar ze dan geen drol van snappen maar ik even 10 sec van genieten heb haha!

Ook heb ik in de lunchtijden een plekje ontdekt waar ik kan lunchen, alsin Europeaans lunchen. Heerlijke tosti’s en EINDELIJK CAPPUCHINOOOOOO jeeeeej!! Jerry die de baas daar is, is mijn maat geworden die me tussen de spaanse lessen door helpt met de grammatica etc. Ook komt er elke keer een Amerikaans meisje waar ik nu elke lunchtijd mee eet en chill.

Wat super grappig is is dat als je hier een ‘niet local’ tegen komt dan is het altijd een bigsmile met HI! Aangezien hier amper buitenlanders lopen, dus dat geeft altijd wel een bonding gevoel. Leuk. Dusja.
Nou het weer is hier echt te raar, sochtends lopen er mensen met een paraplu omdat de zon zo sterk is en in the afternoon lopen met mensen een paraplu door de zware onweer. Dus helaas kan ik mijn licht getinte huid niet showen in de stad.
Oh en in het park, ja als je vraagt hoe gaat het nu met je studie en thesis daar? Dan zeg ik ‘ estoy desilusionada’ ja ik ben lichtelijk teleurgesteld. Dit omdat de verwachten totaal ander waren dan afgesproken, wat te verwachten was in een totaal andere cultuur. Maar ik had niet verwacht dat het zo zou zijn. Hoe is zo? Dat er een ‘lichtelijke’ overtuiging is dat bailo terapia (dancetherapy) aerobics is. Veel resprect voor de werkstijlen hier, maar dan merk je wel hoe weinig het therapeutische aspect hier aan bod komt. Terwijl er zoveel met het lichaam gedaan wordt, dus dat is zo jammer. Mijn taak dus om te ontdekken hoe ik de cultuur van hier en mijn cultuur en aangeleerde kennis kan overbrengen. Oh ja, en mijn studie is al lastig in het nederlands, ja en het engels, laat staan het Spaans. But yeah, I wanted a challenge, and here it isssss!

Daphne waar ik eerder over vertelde (mijn zusje in de familie) blijft nog drie weekjes. Helaas is Andrea vandaag terug gevlogen (NOUHOU). Maar die zie ik als ik terug ben hoop ik snel weer , wat wel ons plan is haha! Verder is het voor mij erg wennen om in een always busy familie te leven. Ik woon al sinds mijn 18e uit huis en ja regelmatig bij pap en mam over de vloer maar dit is anders. Ik leef constant met iedereen om me heen, vanaf het moment dat je wakker wordt tot je gaat slapen. Dus ik ben nu vooral aan het ontdekken op welke manier ik mijn eigen momentjes kan pakken en vooral hoe.
Ik denk dat dit vooral de uitdaging is aan het alleen reizen. Je wordt uit je comfort zone gehaald, zelfs al is die comfort zone al wisselend in je eigen land. Maar het ontdekken hoe je je standaard aangeleerde gedrag kan omzetten in het ontdekken naar nieuwe manieren. En ja, ik ben iemand die alles erg intens ervaart en gelukkig daar me bewust van ben. Wat ook inhoudt dat ik op dit moment een beetje een rollercoaster ben in gedrag, van extreem moe naar hyperactief naar emotioneler naar ja van alles. Praktisch gezien, gewoon hoe ik ben dus haha! Maar het blijft een ontzettend groot, vet, bizar, bijzonder, dik, heftig gaaf avontuur! Mede hierom heb ik dit willen vastleggen op mijn lichaam, aangezien ik hier midden op de evenaar zit heb ik dit vast laten zetten door een kompas. De North East South West als aandenken van deze reis en het avontuur wat door mijn lichaam heen gaat!

Bedankt voor het lezen van mijn blog lieve mensen! Dikke kus en knuffels
En p.s mijn spelling en grammatica FAALT. I know, maar ik typ hoe ik alles meemaak en denk zodat jullie het enigsinds zo ervaren zoals ik het doe! Dus excusssieeeee. Ja doei. Liefs. AJU

Geschreven door Britt.op.reis