Hallooooo, dit is alweer een hele tijd terug. Maar toch nog even een blog voordat ik dit land verlaat. Aangezien ik morgen alweer op het vliegtuig stap om me weer te nestelen in Nederland.

In deze blog ga ik mijn verhalen vertellen van de afgelopen week, dit was mijn laatste week van dit avontuur wat me heeft laten besluiten dat ik een weekje vakantie wilde nemen. Ik heb de dagen voordat ik ging het dubbele werk gedaan zodat ik de 'vrije uren' kon opnemen. De laatste Spaanse les gehad, de laatste afspraken op het centrum en bam.. met me bil in de bus op naar PERU!

In je eentje naar Peru, lekker bezig britt denkt iedereen nou.. haha ja ik weet het. Maar de plannen die gemaakt waren, waren niet alleen. Ik zou in Peru, Mancora de mensen weer zien die ik eerder hier in Banos heb ontmoet! Helaas wegens familiomstandigheden is dit niet gelukt voor ze.
Ik met me eigenwijze hoofd, toch de bus gepakt en me reis begonnen in Mancora. De reis was lang, heel lang. Ik vertrok om elf uur savons en kwam bijna 2 dagen later aan in Peru. Dit wegens de lange overstap van 9 uur op Guayaquil. Dat was me toch een partijtje hels, wachten zonder slaap de vorige nacht op je bus. En niet dat je dan even je oogies dicht kan doen op een tafeltje, nee ik moest mijn oh zo scherpe ogen houden op mijn tassen. Want een blik en je bent hier wat kwijt haha.
Nou, de eerste dag viel Mancora gelijk tegen. Het hotel wat ik had geboekt was heel chill, eigen badkamer en room dus geen gedeelde met backpackers. Deze keuze omdat ik alleen reis en het dan fijner vind me spullen achter mijn eigen slot en grendel te hebben. Nou, Mancora is letterlijk een 'grande calle" een grote straat met winkeltjes en souvenir dingen. Dan denk je, chill dit is een 'feest en chill' stadje voor backpackers maar er hing naar mijn mening zo'n rare sfeer dat ik echt twee dagen mezelf heb afgezonderd bij het gezin strand en twee dagen volledig heb gechillt. Inmiddels was het dinsdag en heb ik leuke gasten leren kennen, beide 39 jaar en waren elkaar tegen gekomen in een mediteer jungle ritueel met rare planten. Nou de hele avond leuke gesprekken had, hapje gegeten en beetje gechillt. Totdat we om 22.00 volledig knock out naar ons hostel wilde. Toen ik in bed lag, besefte ik dat ik als partygirl nog geen dansje had gedaan in Mancora.. maar wel heel lekker uitgerust was. Wel heb ik echt een super leuke tour gedaan in Mancora. Ik ben naar de mangrove geweest, wat dan een beetje tegenviel omdat ik in de Jungle ben geweest en niks de jungle verslaat. Maaaaargoed ik heb wel echt hele awesome krokodillen gezien van allerlei maten. HEEL tof want ik kon echt woest dichtbij komen en heb er zelfs een aangeraakt jiehoee! Oh en funny, de mensen hier zijn echt zo niet bang om selfies te maken. Zat ik in het bootje (ja britt in een boot, elke keer kan ik weer door de grond zakken dat ik in een boot stap) maar, die meiden hier zijn zo hilarisch. Hop zonnebril op, lipjes getuit en gewoon als ik ze aankijk maken ze 10 selfies. Gewoon niet bang, geen schaamte niks. Maar dat valt hier ook echt wel op, dat de Ecuadorianen ook echt veel toeristen van het eigen land hebben rondwaggelen.

Maargoed, ook heb ik met me bil die dag op een jetski gezeten. Was ook echt super awesome!! Het was ook zo leuk dat je smoothies in Mancora gewoon in een boterham zakje kreeg. Zo van, hatseflats. een scheurtje erin en je zit de hele dag onder de plak smoothie. Overkwam me dit? ja tuurlijk, zo'n drie keer..
Ook heb ik een bucket list thing laten uitkomen door te surfen! Ik wilde dit al eerder in Montanita doen met Andrea, maar toen waren we echt te brak om überhaupt de zee in te lopen laat staan op een surfbord te staan. Nou ik vriendjes gemaakt met de locals daaro en lekker cheap surflesjes gefixt. En dit was echt supeeeeer gaaf, heel zwaar voor me armen aangezien ik geen armspieren heb. Maar gelukkig konden me benen en evenwicht me redden als ik opstond. Wel zeer typisch volledig onderuit gegaan met me hoofd op het surfbord. Wat een mooie blauwe plek gaf op me hoofd voor zo'n vier dagen... hahaha!

Ook heb ik schaakmaatje gevonden hier, hij heeft me in het Spaans uitgelegd wat de spelregels waren en ondertussen was ik de tolk voor de touristen die geen Spaans konden en wel met de surfschool wilde overleggen (me schaakmaatje werkte in de surfschool). En geloof mij, elke keer als ik vertaalde van het Engels naar het Spaans en andersom, voelde ik me zó belachelijk trots. Moet je nagaan, zo'n drie maanden geleden kon ik zelf nog geen drol verstaan, snapte ik niks en nu bam. Niet dat ik nu alle spaanse gesprekken volledig snap, maar ik kan me verstaanbaar maken en een poging tot tolk doen.
Wat wel écht een intens verschil is in de Spaanse taal is de accenten hier. Volgens mij heb ik dat al vaker gezegd, maar nu merkte ik het weer in Peru. Ik heb echt de typische Ecuadoriaanse taal geleerd, waardoor Spaanse mensen voor mij heel anders klinken en zelfs de mensen in de kust aan Ecuador spreken met een ander accent. Zie het een beetje als het limburgse accent, dialect, en het ABN. (Ja lieve Limburgers ik hou nog wel van jullie maar het ABN is vaak ver te zoeken in jullie accent. LIEFDE SJALAL).

Oké verder, ehm nou toen wilde ik de laatste 2 / 3 dagen naar een andere plek. Ik boekte mijn stoeltje in de bus van Cruz del Sur. Die me wederom weer helemaal blij maakte met een maaltijd, kussentje en dekentje.
In deze bus ontmoette ik in totaal 6 andere backpackers die me over hebben gehaald om mee te gaan naar Montanita. Zo gezegd zo gedaan, aangezien ik smoor verliefd op Montanita ben geworden de eerste week hier in Ecuador.
Ik met mijn drie Engelse maatjes een goedkoop hostel gevonden en gelijk omgekleed en gaan feesten. We hadden inmiddels een reis van 10 uur achter de rug in de bus dus moet je nagaan hoe een biertje al aankwam.
En wauw, wat een geniale nacht was dit. Ik heb EINDELIJK een Nederlands meisje ontmoet die ook alleen aan het reizen was. In mijn hele reis ben ik echt zo weinig mensen tegen gekomen van Nederland en als ik ze zag was het een stel. Nou, hop wij gedanst voor ons leven met mn maatjes en wat was dat een heerlijk gevoel. Ik had drie mannen bij me, die me inmiddels al als een zusje zagen en de jongens niet in me buurt lieten komen. Eindelijk een avond kunnen dansen, feesten en chillen zonder non stop op me hoede te moeten zijn over wie er om me heen staat en wie er wat wilt.
Na het feesten hebben we een geweldig chille afterparty gehad op het strand met een vuurtje en lekker hippie achtig gitaars en zingen/muziek.

Nou, dag twee me bil op het strand neergelegd en gechillt met de andere dudes van Israel op het strand. En savonds heb ik ook echt weer een geniale nacht gehad. Ik heb echt in Montanita zo ontzettende leuke dagen en avonden gehad, non stop met mijn maatjes uit Engeland gechillt en zo ontzettend veel gelachen.
Waarschijnlijk denken er nou genoeg "drie jongens een meisje" maar het was echt super chill. Ze waren alle drie niet op jacht naar me maar oprecht geïnteresseerd maar vooral erg beschermend. En geloof me, dat voelt echt goddelijk als je weet dat je 'veilig' bent en lekker kunt dansen voor je leven.

Ondertussen dat ik dit deel van mijn blog zit te schrijven, zit ik in een cafétje met uitzicht op zee. Naast me een stel dat sieraden aan het maken is en ik eet een overheerlijke fruit salade wiehoe. Wat ben ik op een hemelse plek beland weer. Ook besef ik me dat ik afscheid aan het nemen ben, me reis aan het sluiten ben. Dat dit moeite kost, maar ook verlangen. Ik vind het heerlijk iedereen zo weer te zien, maar ook een deel in me vind het lastig. Ik heb in deze reis zoveel verwacht voor mijn studie, wat in veel delen anders was dan mijn verwachtingen. Maar juist ook zoveel andere dingen heeft opgeleverd.
Wat dan? hoor ik jullie nu denken. Het lijkt me leuk dat te schrijven in mijn laatste blog als ik thuis ben!
Zodat ik jullie ook nog kan delen hoe mijn terugkomst in Nederland was!

HEEEEL erg bedankt voor het lezen van deze chaotische, typische, niet correcte nederlandse taal blog.
LIEFDE. BESOS. CIAO

Geschreven door Britt.op.reis