10 en 11 april Amsterdam en Medan Afscheid genomen. Het was rustig op schiphol. Broodje gegeten en een app gedownload (satusehat) en daarna van gegevens voorzien. Dat was bijna onmogelijk. Sloeg vaak vast.
In de boeing dreamliner was het krap, de stoelen, het eten. Af en toe ingedut. Bij de overstap in kuala lumpur moest nog heel wat (fout) gelopen worden en met de bus gereden. Het vliegtuig naar Medan was vrij leeg. Na de landing heb ik op wel vijf verscillende punten mijn pas en corona bewijzen moeten laten zien en bij de douane met het zweet op mijn voorhoofd een aangifteformulier moeten invullen op mij mobieltje. Bij de laatste stap mislukte het en zei de beambte: loop maar gewoon door, zeg maar dat t niet gelukt is.
Mijn visum had ik in Nederland al geregeld, maar als je dan denkt dat het bij de imigratie sneller gaat heb je het mis.
Eindelijk was ik buiten. Op weg naar de trein, maar eerst een kaartje kopen. De beambten waren zeer behulpzaam. Hij veroorzaakte twee keer een foutmelding bij mijn visakaart en liet me vervolgens zelf mijn ing kaart gebruiken, die kon ook, tot er ook twee keer een foutmelding was Toen vroeg hij of ik geen geld had. Dat ben ik toen maar gaan halen. Ik moest eerst weer door de bagage controle. De bank was net dicht dus ik kon geen geld wisselen. Bevend, ook van de warmte maar toch mijn visa kaart gebruikt bij een Atm. Gelukt. Weer terug naar de kaartautomaat. Het kaartje koste 70.000. Ik had 100.000. Dat kon niet. Ik een rol koek kopen en terug met 70.000. Dat kon ook niet. Ik moest even gaan zitten en wachten. Een tijdje later werd er 50.000 uit mijn handen gegrist. Andere klanten hadden ook een kaartje gekocht en nu hoefde ik maar 50.000 te betalen. De trein was weg.
De volgende trein met goede airco en lekkere stoelen ging lang seen gevarieerd landschap, palmbomen, rijstveldjes. Ik zag een boer door de modder op ski’s worden voortgetrokken achter een soort machine. Er werden ook andere gewassen geteeld. Veel vogels. Kleine zilver reigers en meer. Veel huizen ook. Sjofel en met roestige daken. Overal werden vuurtjes gestookt.
In Medan dacht ik even te gaan lopen naar het hotel. Heb me toch maar laten overhalen om met een motorbecak te gaan, daarvoor was trouwens niet veel nodig. Wat een razende drukte. De man zei “puasa” even opgezocht. Kennelijk was het zo druk door de vastentijd. 20.000 rp betaald en Ingeschreven bij het hotel. Mooie grote en koele kamer. Wat tv gekeken en later op de avond beneden bij de receptie eten besteld.
Daar moest ik met een aantal giechelende dames op de foto. Ik weer naar boven, was ik mijn
sleutelkaart kwijt. Een nieuwe gekregen. Ik weer naar boven.
Ik kreeg de deur na een tijdje proberen niet open. De man die mijn eten kwam brengen wel.
Nasi sop buntut (ossestaarsoep?). Heel lekker. Dat was wel 70.000 waard.
Om 22.00 u lag ik in bed.

Geschreven door Basbeweegt