Vertrokken ( na koffie en croissant) voor een tocht van 31 k. Makkelijke route. Veel wijngaarden (druiven). Inderdaad niet zo moeilijk als eerder deze week maar wel warm en lang.
Gezoem om me heen van een wesp of een vlieg en een zwerm van kleine vliegjes die me lekker vonden ruiken, als een koe.
Het reserveren van een slaapplek lukte goed(!?).
Ik moest er wel voor zes uur zijn. Geen probleem (?!).
Onderweg kwam ik de Fransen tegen die zaten te eten.
En een uurtje later kwamen ze mij tegen terwijl ik zat te eten aan een tafel bij de kerk. Ik had speciaal niet bij de Amis van de pellerin geboekt. Ik wilde weer een dagje alleen zijn en niet ondergedompeld in de Franse gezelligheid.
Ik liep verder.
De lucht zag er dreigend uit. Gerommel in de verte.
Steile berg op. Geen enkele beschutting en verder.
Het gerommel werd heviger.
Weer een open terrein en een dennenboom. Opeens een sterke windvlaag. Ik schrok.
Direct erna een stortbui. Snel de regenhoes om de rugzak.
Ik was al nat van voetzool tot kruin. Onweer. Opeens hagelstenen zo groot als paaseieren. Een enkeling groter. Ik liet mijn rugzak alleen en rende naar een stalletje om te schuilen.
Ik was al doorweekt. Maar de hagel wilde ik ontwijken.
Ik heb nog een bult op mijn hoofd.
Ik kon het geluid niet opnemen. Telefoon werkt slecht met vocht.
Daarna harde regen en na 10 of 15 minuten was alles voorbij.
Verder naar de de slaapplek. Met dikke modder aan mijn schoenen en doorweekt. Wel fris en met nieuwe moed. Het werd spannen of ik de slaapzaal op tijd zou bereiken.
Vlak voor het eind een steile afdaling. Pad meter breed met veel losse steen en natte modder.
Na 200 meter. Pad gesloten. Gevaar.
Door de wijngaarden.
Nog geprobeerd te bellen met de slaapplek, moeilijk vanwege vocht, antwoordapparaat.
Langs de Dordogne. Bijna.
Weer antwoord apparaat.
18.02 ik was er. Maar ik was de enige.
Er kwam een man. Uit de richting van het gebouw met een uitgestreken gezicht. Een gelovige. Ik vroeg hem hoe ik kon binnenkomen. Hij wist het niet.
Hij ging naar de kerk. Twee uur zingen. Ik kon het horen.
Ondertussen probeerde ik weer te bellen. Antwoordapparaat Alles was nat.
Op een gegeven moment kreeg ik iemand aan de lijn. Ik dacht te begrijpen dat ze zou komen. Fijn.
Na 20 minuten begon ik te twijfelen en zocht nieuw adressen, maar daar was ze. Ze had me verkeerd begrepen zei ze, maar ik denk dat ze me gewoon vergeten was.
Ik had een plek.
Opeens kreeg ik het koud. Douchen. Kleding wassen. Blokje om. Eten. Er was salade in de koelkast.
De man met het uitgestreken gezicht belde. Was ik de enige? Het licht in de kelder brandt. Kleding in de centrifuge.
Alles uit rugzak om uit te wasemen en te drogen.
Ik was moe. Het bed zakte door.
Matras op de grond. Koud. Slaapzak erbij gepakt. Slapen. Dromen. Slapen, dromen.
En om zeven uur eruit.

Geschreven door Basbeweegt