De bushalte van bla bla car lag op een soort criminelen plek, zonder dat er kriminelen te zien waren. Joost snelde vooruit.Om 23.15 kwam de bus.Hij had niet nummer 1602. Joost liep weg. De buschauffeur veranderde het nummer. Joost hoorde me niet roepen.. De donkere chauffeur moest in het donker de jaartjes scannen. Er was nauwelijks iets van te zien.
Tenslotte vertrok de bus in zijn eerste venelling, tergend langzaam en via de burgemeester vlughtlaan weer terug naar station Sloterdijk. Ik maakte me zorgen, zou de chauffeur kunnen praten. Ja toch: de versnelling is stuk, misschien kunnen jullie overstappen in de bus hiernaast . Dat kon. Dat deden we.
De reis ging voorspoedig, Joost bij het raam met telefoon in de hand, af en toe dommelde we weg, half uur rust op een stil tankstation met “winkel” en weer verder. Alleen Joost en ik en een of twee anderen stapten uit. De rest bleef in de stoel.
Enige tijd later stopte de bus weer. Er is een bus stuk. Er komenpassagiers bij. Die bus kwam aanrijden.
Toch kwamen we verrassend snel in Parijs aan.
We nemen een trein nog een trein en weer een bus en lopen samen met een Fransman richting Vezelay. De rugzak van Joost zat merkwaardig. Gedraaide banden. Heupband te klein door de slaapzak die tussen rugzak en Joost inhing. Even gestopt en wat aanpassingen gedaan.
Ik kreeg weer last van mijn kuit.
In Vezelay een thee salon bezocht. (Jasmijn thee en macarons).
Ingeschreven in Madeleine dormitorium, dat bij de basiliek hoort. Gedoucht. Vesper Bijgewoond, ik weet nog niet wat dat is, en daarna gegeten in restaurant. Rest was dicht.
Vandaag 13.2 km en 29 verdiepingen. Joost iets meer.
In de slaapzaal lage we met zijn vijven.

Geschreven door Basbeweegt