Heerlijk geslapen zo met twee in een kamer. De Fransman is geluidloos vertrokken.
Motregen, mist, geen maan.
Het eerste stukje was even lastig. Stukje samen met Lara gelopen en haar hond.
Daarna door heuvelachtig terrein en dorpjes met hier en daar het gekakel van kippen.De zon probeert door gebreken. Het valt dat de laatste dagen de kerkjes klein en sober zijn. Een oude dame verkocht (door wie weet ik niet) ze praatte honderduit. Je mocht geven wat je wilde voor de hapjes, dat is zelden echt voordelig. De route wordt wat toeristischer. Kralen en schelpenverkoop.
De 100 km grens gepasseerd nu moetje twee stempels per dag op het credencial hebben om de Compostela te krijgen.
Weinigen zullen die 100 km grens gezien hebben want precies op dat punt was er een wegomlegging. Daar heb ik me maar even niets van aangetrokken. Het was overigens niet spectaculair (foto).
In portomarin over een doodenge brug met een brugleuning op heuphoogte.
Daarna glooiend landschap. De zon heeft het opgegeven. De regen heeft ook niet doorgezet.
Aan de overkant hoorde ik uit een aantal barakken vreselijk gegil. Alsof een varken levend wed gecastreerd.
Tot slot bereikte Ik de Albergue in castro maior. Er was al een Braziliaan die de hele tijd ongegeneerd scheten liet en met iedereen leek te bellen. Ook ‘s- nachts en de volgende ochtend hielden de schetenkanonade aan.We waren met zijn zessen. In de bar ging het licht alleen aan als er iemand binnenkwam. Alleen de Braziliaan en ik maakten gebruik van de mogelijkheid te eten met jas aan want anders was het niet uit te houden. Was niets aan, aan het eten. De kachel bleef uit. Na het eten om 8.20 uur naar bed.
Daar was het goed uit te houden.

Geschreven door Basbeweegt