Om 5.23 u stom mijn Kamergenoot op en in de keuken werd het bed ook weer uitgebogen.
Na het ontbijt gingen we bijna gezamenlijk weer op pad. Snelle Paul was na een tijdje al uit het zicht verdwenen, zeg maar na het oversteken van het VIADUC. De anderen haalde me in toe ik even de route aan het zoeken was.
In cargillesse zag ik François en Francine nog even lopen.
Even een kopje koffie gedronken.
Van de chef mocht ik niet naar de wc. Alleen voor clientèle zei hij. George sand is in het dorpje geboren en er zijn ‘veel’ kunstenaarswinkeltjes en twee restaurants van ‘klasse’
Bij het uitgaan van cargilesse kwam ik Max tegen. Hij Woonbond chartre en doet iets voor de Franse luchtmacht. Hij sprak ook Engels. Dat was prettig. Hij was drie dagen op pad en slaapt vaak buiten. Samen geluncht nog nieuwe picknick tafel in Cheron. Hij ging zich nog even opfrissen bij de pomp. Daarna kwamen we samen nog Jos…. Uit Duitsland. Hij was nog de weggespoelde huizen gelopen. Ik stopte bij mijn twee uur daarvoor gereserveerde slaapplek. Zij liepen verder. Er was niemand. Tijdje gewacht en toen gebeld. De sleutel lag in het Kano huis in het brievenbusje. Klopt. Spullen weggelegd en gedoucht in een op 6o meter gelegen bijgebouwtje.
Alleen ijs en ijskoud water.
Het is wel een mooie plek aan een voorloper van het LAC CHAMBON. Er werd door een enkeling gekanood. Of gezwommen. Soms lopen mensen een rondje op het terrein Een opluchting in vergelijking met de hete omgeving. Het dichtstbijzijnde restaurant is op 265 meter. Ik heb weinig eten bij me. Onderweg niets te koop en hier ook niet. Om bij het restaurant te komen moet ik 59 minuten lopen en terug ook. Dat is mij te ver.
Achteraf gezien had ik beter nog 5 km aan de 25 kunnen plakken.
Misschien kan ik dat volgende keer vooraf zien aankomen.

Geschreven door Basbeweegt