Dit is het verslag van 11 augustu
T was een prettig verblijf in een schoon fris celletje (foto).
‘S-ochtends om half 8 vertrokken uit t de herberg voor randonneurs voor de trein van 8.15. (20 minuten lopen) Water gekocht. ik heb de verkoper nog een oneerbaar voorstel gedaan. Ik vroeg of ik een sixpack water tot drie kon terugbrengen. Dat kan niet. Niet doen riep hij. Brood gekocht bij de bakker.
Verder op weg naar t station. Daar aangekomen zag ik op de stationsklok dat t al 8.15 uur was. Op een holletje naar t station. Gelukkig stond de trein op perron 1. Ik kwam in een lege trein. Een soort Zoetermeer metro. Na 20 min. stapte ik uit in Arcy-sur-cure om vandaar op weg naar Vezelay te gaan.
Ik zag 1 huis. De route begon al meteen met flinke stijgingen door een smal bospad. En dalingen. Aan t eind kwam even de vraag op welke kant nu. Ik ging op de ‘tast’ richting Vezelay. Ik had geen vooraf vastgelegde route. Ik raakte t spoor even bijster. Ik liep niet goed. T was inmiddels ook al erg warm. Gelukkig een bank in de schaduw en een koffie cafeetje. Na drie glazen water en twee koffie kon ik er weer tegen. Met vol vertrouwen ging ik weer op weg, stijgen en dalen. Er was inmiddels geen bos meer en t
werd warmer. Bij een klein dorpje trof ik een bakker. Ik kocht een flan en wilde een joghurtje. Mispoes. Alleen verkrijgbaar in pakken van vier. Dan maar een drinkzakje. Ik ging verfrist weer op pad, maar werd wel steeds moeier en vermoeider. Ik heb onderweg nog gebeld met de overnachtingsplek. Er werd niet opgenomen. Van 15.30 tot 16.00u zouden ze open zijn voor inname van gasten. Dus stevig doorlopen maar.
Dat ging helaas niet meer. Ah Vezelay nog 35 min. Ik zag de BASILIEK al liggen. Kennelijk stuurde een extra rond je roet in t eten. De stijging en de hitte. Inmiddels meer dan 31 graden waren moordend. Ik strompelde meer van een uur later Vezelay binnen. In de hoofdstraat, IK was er bijna, werd ik in mijn lurven gepakt door iemand van, ‘Amis de Pellerin’ zij regelde ook het onderdak. Ik mee naar drie hoog, Uitgedroogd, werd ik in een stoel gezet. Ik weer naar beneden op zoek naar drinken. Kon ik niet vinden. Weer naar boven. Of ik een glas kefir wilde.Het maakt me niet uit wat T is als ik maar iets te drinken krijg. De man achter de Bali grinnikte. De dames waren gepikeerd dat ik niet direct gecharmeerd was van hun vondst. Ik kreeg mijn stempels en werd naar de slaapzaal gebracht. Keurig schoon en netjes. Negen bedden. Er waren drie Franse kamergenoten. Na een uur maakte ik een rondje Vezelay en at wederom een burger. Ik was inmiddels behoorlijk opgeknapt.

Oh ja ik heb onderweg een tak gevonden die mijn verloren stok kan vervangen.
En ik heb meer dan drie liter lauw water gedronken.

Geschreven door Basbeweegt