In Vandaag heb ik afscheid genom van Wilma voor Ca. 3 maanden voor mijn wandeling.
De tgv vertrok op tijd. Vanaf Mechelen zag ik een onophoudelijke plaag van vlinderstruiken en Japanse duizendknoop. Ik dommelde in slaap. De vrouw die naast me zat ging naar barcelona met de trein uit klimaatoverwegingen.
De trein kwam iets te laat in Parijs aan.
Ik vond de Rer trein met enige moeite. Daarna moest ik overstappen op lijn 14. De ‘dame’ achter de informatiebalie schreeuwde heel hard tegen me A of E, de richting die ik uit moest. Van de A waren er oost, zuid en noord en west. Ik weer vragen: daar ... daar schreeuwde ze. Daar was niets. Ik durfde niet nog een keer terug te gaan. Dus, ik sloop om de informatie balie en ging de richting waarvan ik aanvankelijk dacht dat het die moest zijn.
Dat leek goed, maar ook niet helemaal. Toen ik uitstapte moest ik nog een kilometer heel snel lopen om de trein te halen. Dat snel lopen lukte, naar de trein was net twee minuten weg.
Ik stond zwetend als een paard voor de balie. Het was ook warm.
Ik mocht mijn ticket gelukkig ook nog gebruiken op de trein van drie uur later.
Die trein rook beschimmeld en zag er slecht uit. Toch reed die tot het eerste station als een duivel. Daarna was hij stuk en moesten we op een andere wachten. Toen die kwam was iedereen inspanning waar die heen zou gaan. Gelukkig naar het station waar ik moest zijn. De aansluitende trein was al weg.
Inmiddels wandelstok kwijtgeraakt. Opnieuw wachten.
Gebeld voor sleutelcode van kamer en Toch nog aangekomen. In Auxerre. Gedoucht en gegeten. Nu zit ik even in de tuin. Niks te eten of te drinken. Gelukkig maar.
Wat zal ik morgen gaan doen

Geschreven door Basbeweegt