Op naar dag 3 op de fiets. De titel van de fietstoer laat uitschijnen dat we door veel fruitboomgaarden gaan rijden. Niets is minder waar. Vandaag zijn weidse velden vooral het berld. En ja gezien we al zomer zijn, zijn de bloesems in peren of appelen veranderd.

We starten de toer deze kerr niet van op de camping. Maar ongeveer van op de lokatie waar we gisteren ijsje gelekt hebben. En vandaag staan we stil bij de windmolen van Prins van Oranje. De molen werd voor een groot gedeelte gebruikt voor het malen van tarwe voor de broodbakkerijen. Deze werkzaamheden ging na 1918 vrijwel teniet. De molen is in 1947 door de gemeente Buren van de laatste particuliere eigenaar, A. van Stuyvenberg, aangekocht. Hiermee werd vookomen dat een sieraad van dit mooie stadje voorgoed verloren ging. In 1952 heeft de molen een uitwendige restauratie ondergaan. Ook in 1974 was een restauratie noodzakelijk.


Een mallejan is een vervoermiddel dat vroeger in de bosbouw werd gebruikt om boomstammen en andere lange voorwerpen te vervoeren. Dit kunstwerk van een mallejan wordt in Buren Stad gebruikt om toeristen zich te laten afvragen "hé, wat is een Mallejan?".

Het landgoed Heerlijckheid bij Beesd bestaat uit monumentale panden (nu als feestzaal gebruikt), en daarnaast uit nutsgronden als moestuinen en boomgaarden. Landbouw was en is altijd een belangrijke bron van inkomsten voor deze heerlijkheid. In de landgoedwinkel scoren we een lokaal biertje. Even verder zien we een oude biersteeg. Het is er klein en fris in. Op die plek stond vroeger een bierbrouwerij. Een van de oorspronkelijke bierkelders is bewaard gebleven. De abdij van Mariënwaerdt hield op Witte Donderdag voor Pasen en met kerstavond grote "syndongen": grote uitdelen van (rogge-)brood en bier. De armen uit de omgeving mochten zich daarvoor bij de kloosterpoort melden. Bier was in de Middeleeuwen beter dan water, want door het brouwproces was het vrij van bacteriën terwijl drinkwater vaak verontreinigd was.

De Enspijkse Veer voert fietsers en wandelaars over de Linge. Aan deze rivier picknicken we. Jan hoopt bootjes te zien varen. En ja hoor, ze zijn er, maar waren ook in pauze toen wij aan het eten waren. Want als we verder fietsen zien we er meerdere varen.

We genieten volop van de natuur tijdens de route. In een rivier zien we vis zwemmen. Volgens de app obsidentify is het een brasem. Ook staan er op verschillende plaatsen ooievaarsnesten. Het ene is bewoond, het andere niet.

We komen ook nog een wreed scheve kerk tegen. Reeds tijdens de bouw in de 15de eeuw begon de toren al te verzakken.

Ergens onderweg, tussen de boomgaarden komen we een automaat tegen. Een potje hangop (uitgelekte yoghurt) met frambozen moet ik testen. Nog enkele kilometers verder staat er een kraam met appel- en perensap en siroop ervan. We kiezen ieder voor een sapje.

Het thema van LekArt 2022 was River Deep. Met de ligging aan de Lek kan je daar natuurlijk van alles mee in Culemborg. De muurschildering werd op 1 week op de muur gespoten.

Het kunstwerk is een moderne interpretatie van "de Waterlinie", een historische gebeurtenis waarbij de stad zichzelf verdedigde tegen Franse invasie in 1795 door het land onder water te zetten. De mural viert de inventiviteit en veerkracht van de Culemborgers, die door hun slimme gebruik van water de Franse troepen wisten te weerstaan, totdat het invriezen van het water de situatie drastisch veranderde. Het is een eerbetoon aan de stad, haar geschiedenis en de onbreekbare band met water.

In het midden van het dorp Culemborg staat een weeshuis. In de zestiende eeuw liet de rijke kinderloze Vrouwe Elisabeth uit Culemborg een enorm geldbedrag achter. Van dit geld is onder andere dit weeshuis gebouwd. Kinderen die hun ouders hadden verloren konden in de binnenstad van Culemborg terecht in het weeshuis. Maar het leven in het huis was niet altijd gemakkelijk. Er was een strak dagritme, strenge regels en er werden ook straffen uitgedeeld.

Geschreven door Zomervakantie2022JDM