Joepie de zon is terug van de partij. De wind moeten we erbij nemen.
Vandaag heeft Niels de dag gepland: hij gaat mountainbiken met Jan. Ik heb het geluk dat Petra me gezelschap wil houden.

De jongens doen de paarse route van Zelhem. Ongeveer 30km. Maar omdat ze starten bij J&P moeten ze er nog 4 km naar het startpunt van de route bijtellen.
Petra weet de gewone fietsroute naar Zelhem (19 km heen en terug voor ons). Dat is ongeveer in de helft van de jongens hun toer. Dus daar spreken we af om iets te drinken. In Zelhem zijn de straten versierd met heksen op een bezem. Ik dacht dat dit in kader van halloween was. Niets is minder waar want in Zelhem is Smoks Hanne een bekende heks (zie verhaal hieronder).

Terug bij J&P halen we frietjes en spelen we nog een gezellig spelletje rummikub. En ondanks John geen spelletjes fan is, vormt hij met Petra een goed team!

En zo zit er weer een fijne dag van de vakantie erop...

Het verhaal over Smoks Hanne
In Zelhem woonde ‘s ’n heks. Eur name was Smoks-Hanne.

Umdat ze altied rondsmokste met völs te grote klompen an.

Bi-j ‘Lemkes Beumken’ in ’t bos, door woonde ze in ’n hut. Ze was veur raegen en veur wind, er taam’lek goed beschut. En op ’n bessem vlaog ze rond, maor nimmer aoverdag; Allenig in de ‘Oelenvlog’ en midden in de nacht. Ze zweefde aover ’t Zelhems darp en aover ‘Polheers Gracht’.

Ze was ook stik zo ni’j niet meer en van een stark geslacht. En zakte ze op ’t land ’s neer en stond door wat te blujen, Dan kon i’j der vaste van op an, dan wol der niks meer grujen.

’n Jonge boer die lotten mos, was liever geen saldoat. Die ging gewoon naor Hanne hen en vreug eur um eur raod. Ze zei: ‘Nei in ow ni-jste hemd, ’n Klaverblad van vier. Dan lot i-j ow der vast niet in.

De road van Hanne, die was best. De boer hef eur als dank, toen ’t net zoo uut kwam, op ’n keer der ’n ni-je bessem veur elangd. Door vloag ze joren nog op rond, die was niet te verslieten. Totdat ze op ’n zeek’re dag ‘de klompen achteruit ging smieten’ De klompen vielen in ’t darp, tegen de Zelhemse toren, zodat ze door twee gaten deurhen ‘boorden’. Die gaten zitten der nog in en wordt gebruukt deur doeven. Soms kump de geest van Hanne der nog wel ’s deurstoeven.

Op ’t laatst, toen was ze bi-jnao dood alleen ‘op ’t starven nao’, Dri-j dage lei ze door al hen, ze was onmundig tao. ‘Dat ik niet kan starven, ligt verdreid’ zei ze, ‘allenig in mien hemd. Dat is ’s zondags in mekare eneid, dat is mien alleen bekend’. Toen trokken ze eur ’t hemd van de rug en gaf ze meteen de laatste zucht. Dit is Smoks-Hanne eur verhaal. Ze gaf raod an armen en an rieken.

En as i-j der meer van wetten wilt, mot i-j in Zelhem maor is kieken.

In 1981 verteld door Hendrik Buunk, naar een verhaal van meester G.J. Klopman (1864-1943).

Geschreven door Zomervakantie2022JDM