We zijn weer klaar om onze richting verder te zetten naar Glacier NP, de komende drie dagen slapen we in het “Best Western Rocky Mountain lodge” te Whitefish. Spijtig dat er geen plaats meer was om in het Glacier NP zelf te slapen maar Whitefish ligt niet zo ver van het park en het zal dus geen probleem zijn. Vandaag een snelle route uitgestippeld van 2u via de I 15 N richting Shelby om dan via de MT 44 W en US 89 N naar Browning te rijden. Er is vandaag ook maar 1 tussenstop voorzien en dat is in Browning en de reden daarvoor is het Indian festival van de “Blackfeet Nation”. “De Zwartvoet indianen is een stam in de Amerikaanse staat Montana, hoofdzakelijk samengesteld uit de tak Piegan Zwartvoet indianen. Het is gelegen ten oosten van Glacier National Park en grenst aan de Canadese provincie Alberta. Cut Bank Creek en Birch Creek maken deel uit van haar oostelijke en zuidelijke grenzen. Het reservaat bevat 3.000 vierkante mijl (7,800 km2)”. De route verloopt prima en zoals iedere dag wisselt het landschap om de haverklap, rond 11u komen wij aan in Browning. De straten staan vol maar dan ook vol met mensen die de stoet willen zien en deze begint om 11u30, we plaatsen onze wagen op een parking en gaan ook post vatten op straat. 11u30 en de stoet komt in gang. Oude indianen op paard, nieuwe in een 4x4, reclame voor borstvoeding voor de kleine indianen en zelfs Elvis komt voorbij. Dus hier zit hij verscholen tussen de indianen! Voor de kleine was het zeer leuk want de snoepjes vliegen haar rond de oren, weer een ervaring rijker en al bij al toch leuk om zien. Na de stoet gaan we nog het Museum of the Plains Indian bezoeken waar een rijke verzameling staat aan kledij en voor de lunch gaan we rondlopen in het indianendorp naast het museum. In de namiddag zijn hier voorstellingen van typische dansen, paardrijden enz. We kunnen spijtig niet blijven want we moeten nog een 2u rijden via de US 2 E tot Whitefish. Wij verlaten het grondgebied van de Blackfeet Nation en rijden via een mooie route langs het Glacier NP, wat we hier nog hopen te zien zijn de sneeuwgeiten en dikhoornschaap. Er is nog een kleine stop voorzien aan de “goat lick overlook” langs de baan en we vinden het zonder probleem, dit is een plaats langs een rivier waar nogal wat dieren mineralen komen oplikken en met wat geluk kan je deze zien. Spijtig, ze zijn niet aanwezig. Hopelijk morgen meer geluk, tot we een bocht komen uitgereden en yes!, daar staat een sneeuwgeit tussen de bomen. We rijden naar de ingang van het park en kopen ons toegangskaartje (geldig voor 7 dagen) en ons geluk kan niet op, tussen de bomen zien we nog een zwarte beer verdwijnen. Nog even binnen in het Apgar Visitor Center en dan zoeken we het hotel op.

Geschreven door USATrip2014