Enorm grote steden zijn niet helemaal aan mij besteed. Maar toch, als je tijdens het reizen zo goed als langs een hoofdstad komt, dan kun het eigenlijk niet maken om die stad niet te bezoeken. Dus ik heb een avond én een hele dag doorgebracht in de hoofdstad van Maleisië; Kuala Lumpur! En het het was niet eens zo heel erg verschrikkelijk!
Kuala Lumpur is een hele grote stad, dat is duidelijk, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Bangkok is deze stad wel wat makkelijker te bezichtigen. De afstanden tussen de belangrijkste bezienswaardigheden zijn kleiner en het openbaar vervoer rijdt ook in het centrum, erg handig!

Een paar dagen geleden rijd ik dus vanuit de heerlijk frisse groene bergen van de Cameron Highlands zo deze mega metropool in. Vanuit het busstation neem ik de skytrain richting mijn hotel. Een leuke eerste kennismaking met een stad, want van bovenaf kun je lekker een beetje acclimatiseren (in een heerlijk koele aircocoupé) en krijg je een eerste indruk van hoe een stad eruit ziet. Samengevat: veel hoge flats, veel moskeeën, veel drukke grote wegen, en ehm.. had ik veel hoge flats al gezegd? Gelukkig heb ik mijn hotel snel gevonden en kan ik een beetje bijkomen van de tocht en alle indrukken.

Laat in de middag ga ik op onderzoek uit en neem ik de skytrain richting het centrum. Nouja, centrum, in mijn reisgids lees ik dat Kuala Lumpur niet heel duidelijk één centrum heeft maar dat de stad opgedeeld is in verschillende wijken met ieder een eigen soort van centrum. Dus ik kies maar iets uit wat op de plattegrond een beetje in het midden ligt. Ik kom terecht in Chinatown, een hele drukke wijk met veel marktkraampjes langs de kant van de straat. De straatjes zijn zo smal dat de kraampjes bijna tegen elkaar aan zijn gebouwd en je jezelf er echt doorheen moet wurmen. Het is ook nog eens heel druk en alle straatverkopers zijn erg gedreven om al hun horloges, zonnebrillen en fluorescerende stuiterballen aan mij te verkopen. Niet echt een relaxed begin van mijn Kuala Lumpur-avontuur dus! Ik baan me een weg door de massa en haal opgelucht adem als ik ontsnapt ben aan dit doolhof van kleine steegjes, mensen, kraampjes en stinkende rioolputten.
Ik wandel nog een beetje rond en verbaas me over de grote contrasten in deze stad. Zo zie je moderne flatgebouwen verijzen achter de traditionele moskeeën. Sommige wegen zijn heel schoon en modern ingericht en sla je een zijstraatje in, dan loop je ineens weer langs een half open riool en ligt het vol met troep. Een bijzondere ervaring.

De volgende dag ga ik eerst op pad voor een busticket voor mijn volgende bestemming, Malakka. Daarvoor moet ik naar het busstation. En in dit geval dekt het woord 'busstation' totaal niet de lading, want het lijkt wel een vliegveld, zo groot is het! Ik kom binnen in een hal met allerlei kantoortjes, winkels, loketten, ticketautomaten, nog meer loketten, en ik heb geen idee waar te beginnen! Blijkbaar kijk ik nogal radeloos in het rond want ik word al snel geholpen door een vriendelijke man die mij wel even wegwijs wil maken in deze chaos. Hij wijst me het goede loket en is enorm opgetogen als hij vraagt waar ik naar toe ga, hij komt zelf namelijk ook Malakka. Toch wel fijn, al die behulpzame Maleisiërs.

Met mijn busticket op zak kan mijn dag in Kuala Lumpur eindelijk van start gaan. Met de skytrain reis in naar dé hotspot van de stad; de Petronas Towers. Volgens mijn reisgids het op drie na hoogste bouwwerk ter wereld en de hoogste twin towers (volgens Wikipedia staan de Petronas Towers inmiddels op de negende plaats, ook prima!).
Ja, en hoog zijn ze! Wow! Vlak voor de torens in het natuurlijk een drukte van belang met ijverig fotograferende toeristen en verkopers die groothoeklenzen proberen te verkopen. Want je moet inderdaad goed je best doen om die torens in het geheel op de foto te krijgen.
Achter de torens ligt een mooi groen park. Ik vind het echt een verademing om even uit de drukte van de stad te zijn en wat groen op te kunnen snuiven. Het park is best bijzonder, het doet me denken aan zo'n geanimeerde modeltekening voor een nieuwbouwproject. De bomen en het gras zijn iets te groen, de lucht en het water te blauw, de hoge gebouwen te glanzend.. Het ziet er gewoon allemaal heel onrealistisch en in elkaar gezet uit. Maar het is wél echt. Best een rare ervaring om door zo'n 'modeltekening' te wandelen. Het is ook nog eens heel schoon. Op grote borden word je er ook steeds aan herinnert wat de boetes zijn van je afval achterlaten op straat. Ook wordt buiten roken op de meeste plaatsen in dit gedeelte van de stad niet toegestaan, ook daar staan hoge boetes op. Dat scheelt tenminste een heel klein beetje op de luchtvervuiling!

Een volgende bezienswaardigheid op de to-do lijst is de Menara KL Tower. Een hoge televisietoren die je (in tegenstelling tot de Petronas Towers) wat makkelijker van binnen kunt bezoeken en dus zo kunt genieten van het uitzicht over de stad. Om de Petronas Towers te 'beklimmen' moet je 's ochtends om 5.30 namelijk al in de rij staan om een ticket te bemachtigen aangezien er maar een gelimiteerd aantal mensen per dag binnen wordt gelaten.
Vandaag hadden blijkbaar meer mensen het idee om de Menara toren te bezoeken want complete schoolkassen en toeristengroepen zijn uitgerukt om dit hoogste punt van de stad te bereiken. Omdat de toren op een heuvel staat, ligt het hoogste punt van de toren namelijk toch wat hoger dan van de Petronas Towers. Het is zo enorm afgeladen vol dat ik besluit maar niet naar boven te gaan. Ik vermaak mezelf met het observeren van de groepen schoolkinderen die in uniform in de houding moeten blijven staan terwijl ze constant worden afgeleid door mijn heerlijke ijsje. Ik vind het wel een beetje gemeen van mezelf, maarja, ik had gewoon zo'n zin in een ijsje!

Aan het eind van de middag bezoek ik nog een belachelijk groot winkelcentrum. Het is gewoon grappig om te zien hoe overdreven alles ingericht is op het vermaak van de bezoekers. Overal vrolijk gekleurde poppetjes en lichtjes, het doet me wel een beetje aan Japan denken. En al helemaal als ik uiteindelijk de grootste attractie van het winkelcentrum in het oog krijg; een compleet pretpark dat drie verdiepingen beslaat! Inclusief achtbaan!

De volgende dag ben ik stiekem toch wel blij dat ik deze miljoenenstad achter me kan laten. Leuk om een keer gezien te hebben maar het is allemaal wel erg onpersoonlijk en massaal. Ik ga dus weer op weg naar het vliegveld-busstation en moet daar ook daadwerkelijk mijn ticket scannen en door een poortje (zonder bagagecheck weliswaar) om naar de goede gate te gaan. Bij de gate aangekomen wordt mijn ticket opnieuw gecheckt en kan ik plaatsnemen om op de bus te wachten. Uiteindelijk voelt het gewoon raar dat er ook echt een bus komt om mij naar mijn volgende bestemming te brengen en geen vliegtuig!
Op naar Malakka!

Geschreven door Reizendrijst