Vandaag is mijn laatste dag op het prachtige eiland Koh Lanta. Het eiland met zijn witte stranden, kristalhelder water, wuivende palmbomen en heerlijke pina colada's...
Ja, ik weet het, dit kan zo de eerste de beste foute reisgids in, maar het is gewoon echt zo! Hoewel het nu, op mijn laatste dag hier, gewoon keihard aan het onweren is. Maar dat even terzijde, tijd voor een terugblik op de afgelopen week!

Afgelopen weekend heb ik de enorm lange trip ondernomen naar Koh Lanta, een eiland gelegen in het westen van Zuid-Thailand. Uiteindelijk ben ik 15 uur onderweg geweest. Het begint allemaal met een trein die met een uur vertraging midden in de nacht vertrekt vanuit Hua Hin. De eerste helft van deze overlevingstocht bevalt me nog wel redelijk. Dit keer heb ik gekozen voor een plaatsje in een tweede klas coupé. Helaas is er geen airco zoals ik wel had verwacht en helaas zijn er geen bedjes maar stoelen om op te 'slapen'. Maar toch is het wel een stuk beter dan in de derde klas, want ik heb mijn eigen stoel! En die kan achterover! Dat is al heel wat. Van slapen komt niet echt iets terecht met al die windvlagen die door de open ramen naar binnen geslingerd worden maar met een fijn muziekje op kom ik de uren best wel door. Uiteindelijk kom ik terecht in de stad Surat Thani waar ik de bus neem richting Krabi. Inmiddels is het alweer ochtend en ik begin het gebrek aan slaap nu toch wel een beetje te voelen. Ik begin maar aan mijn ontbijt, terwijl ik voor mijn gevoel eigenlijk nog steeds naar bed zou moeten. Na een uur of twee kom ik aan in de havenstad Krabi. Als je op de kaart van Thailand kijkt zie je dat Krabi relatief dicht bij mijn bestemming Koh Lanta ligt, dus het leek mij logisch dat ik vanuit hier de boot naar het eiland zou nemen. Op alle kaarten zijn ook met allerlei stippellijntjes de vaarroutes van de boten vanuit Krabi naar Koh Lanta aangegeven, dus heel gek was mijn gedachte niet. Maar ik heb tijdens mijn reis al wel geleerd dat niet altijd alles op de meest logische manier wordt aangepakt en dat je vooral gewoon heel veel geduld moet hebben. Na weer een uur gewacht te hebben word ik in een busje gezet met de boodschap 'Bus to Koh Lanta'. Oké, ik dacht zelf meer aan een boot, gezien Koh Lanta een eiland is, maar we zullen vanaf hier vast naar de haven rijden. Niets daarvan! De bus maakt al snel rechtsomkeert, rijdt de haven keihard voorbij en langzaam slingeren we weer landinwaarts. Ehm... uiteindelijk zal ik vast wel op Koh Lanta komen, toch? Op mijn navigatie zie ik dat we de kustlijn een beetje volgen en uiteindelijk vanaf een ander punt, veel zuidelijker gelegen, het eiland naderen. De oversteek naar het eiland is daar vele male kleiner, dus deze route zal wel goedkoper zijn, gok ik. Met bus en al rijden we vele uren later een veerboot op en nog een hele tijd later wordt ik netjes bij mijn hotel afgezet. Van de romantische boottocht bij ondergaande zon die ik me had voorgesteld komt dus niet veel terecht. En dat komt dus niet alleen doordat het geen avond is.
Maar ik ben er!

Mijn hotel heeft een klein maar heel fijn zwembad en is gelegen aan het strand, kan niet beter toch! De rest van de dag relax ik heerlijk aan het zwembad en aan het strand. En ja, de volgende dag doe ik eigenlijk hetzelfde. Echt even tijd om bij te komen en na te genieten van al mijn avonturen tot nu toe. Aan het zwembad raak ik in gesprek met het Australische meisje Sarah. We hebben een leuke klik en spreken af die avond samen op stap te gaan. Op aanraden van een restauranteigenaar komen we terecht in de Mushroombar. En ja, daar worden ook andere dingen gegeten dan champignonsoep.. Maar verstandig als wij zijn houden we het bij wat lekkere cocktails en hebben we een hele gezellige avond. Vooral omdat de hele avond in het teken staat van jezelf en anderen onderkliederen met lichtgevende verf, echt hilarisch! Ik heb nooit eerder zoveel honden, katten, stippen en sterretjes op voorhoofden, armen en tenen geschilderd. Natuurlijk eindigt de nacht met een goede duik in de nog steeds warme zee en komen we uiteindelijk op miraculeuze wijze weer veilig terug in ons hotel.

In Thailand, en eigenlijk in ieder willekeurig Aziatisch land, verplaatst bijna iedereen zich met de motorbike, de scooter. Omdat ik echt totaal geen held ben in het rijden op scooters (getuige mijn crash in Vietnam jaren geleden) besluit ik me hier niet meer aan te wagen en een fiets te huren om het eiland te verkennen. Wauw! Ik heb meteen gesport voor de komende drie weken! Het vraagt echt een enorme krachtinspanning om bij ruim 30 graden de steile heuvels op te fietsen. Tenminste, dat probeer ik. De helft van de tijd moet ik toch echt afstappen en mijn fiets de berg opslepen. Maar daarna kan ik dan wel met 80 km per uur (of wellicht iets minder hard) de heuvel af razen. Erg fijn is dat!
Ondanks dat het zo zwaar is, geniet ik toch enorm van de tocht. Ik fiets langs prachtige afgelegen en volledig verlaten standen, kleine dorpjes en door dichte wouden. Mijn plan was om een rondje om het eiland te fietsen maar helaas moet ik dat plan herzien. In het uiterste zuiden houdt de weg namelijk gewoon op en moet je via dezelfde weg weer terug. Een beetje jammer, want ik weet dan dus al hoeveel bergen ik ga tegen komen.. Maar het is wel een hele troost dat er aan het einde van de weg een prachtige baai is met een bar met een geweldig zwembad waar ik gebruik van mag maken en een beetje bij kan komen. Ik word door iedereen aangesproken met 'Ben jij degene die hier met de fiets is gekomen? Echt bizar! En je moet nog helemaal terug, nou, succes hoor!' Oké, bedankt hé..! Dit geeft me echt alle moed voor de terugtocht. Uiteindelijk valt die me heel erg mee, en ik ben voor het donker wordt weer terug.

De volgende dag is het weer tijd om heerlijk te relaxen. Ik ben natuurlijk niet voor allerlei zware sportactiviteiten naar dit prachtige relaxeiland gekomen. Dus tijd voor zon, zee, strand en... zwembad. Want om eerlijk te zijn is het zwemmen in een zwembad toch wel veel fijner dan in de zee. Je krijgt geen kilo's plakkerig zand over je uitgestort, het water is niet zout en prikt dus minder en je wordt niet overspoeld door golven met bijbehorende steentjes en schelpjes. Na een strandwandeling kom ik langs een heel luxe resort met echt het meest belachelijke overdreven prachtige zwembad wat ik ooit heb gezien. Ik zet mijn zonnebril op en zo nonchalant als ik kan wandel ik zo het resort binnen. Natuurlijk verblijf ik hier en betaal ik een paar duizend Bath per nacht voor een villa met privé zwembad, dat lijkt me duidelijk. Niemand let op me dus ik parkeer mezelf heerlijk op een zachte ligbedje aan een zwembad die je normaal gesproken alleen in films ziet. Het zwembad heeft geen rand dus als je zwemt lijkt het net alsof het water overloopt in het water van de zee. Heel decadent en overdreven maar ook leuk om een keertje mee te maken. Ook grappig om te zien dat je hier (logischerwijs) ook een heel ander type vakantieganger treft. Jonge en veel te gespierde mannen met strakke zwembroekjes en gebleekte tanden (ieuww!) zitten naast hun hoog geblondeerde en roodverbrande vriendinnetjes te zuipen in het zwembad. Terwijl op borden toch duidelijk staat aangegeven dat dit niet toegestaan is. De bedienden die gedienstig heen en weer rennen, durven er duidelijk niets van te zeggen.. Bijzonder om te zien en ik ben eigenlijk toch wel blij dat er in 'mijn hotel' geen barpersoneel is omdat er ook geen bar is en iedereen gewoon op z'n eigen handdoekje naast het zwembad ligt.

Omdat ik erachter ben gekomen dat ik toch niet het type ben van non-stop aan het zwembad of aan het strand liggen, huur ik de volgende dag weer een fiets. Dit keer verken ik de andere kant van het eiland. Ik kom al snel bij de Tiger Cave. Geen enkele tijger te bekennen natuurlijk, maar ooit hebben hier tijgers geleefd, zeggen ze.. De tocht naar de grot is echt een enorm avontuur. Ik moet mijn fiets achterlaten, krijg van een man een lampje te leen voor in de grot, en klauter letterlijk een berg op. Het is ergens die kant op, werd mij verteld. De grot is nog best moeilijk te vinden en ik ben het kleine paadje regelmatig kwijt. Ik weet niet of het de bedoeling is, maar hele stukken leg ik al glibberend en glijdend af in een riviertje. Een stukje verderop kom ik twee andere grotzoekers tegen die begeleidt worden door een gids. Achteraf gezien geen slechte keuze, want eigenlijk is het gewoon echt een beetje te gevaarlijk om deze tocht alleen te ondernemen. Zo onopvallend mogelijk sluit ik me dus aan bij dit groepje en kom ik veilig aan bij de grot. In de grot volgt een ware klim- en klauterpartij door allerlei smalle openingen en over kleine houten trapjes. Als ik het gidsengroepje niet tegen was gekomen was ik zeker niet de grot in gegaan, want heel stabiel ziet het er niet uit. Ik ben heel blij als ik uiteindelijk weer buiten sta! En nog blijer als ik uiteindelijk de berg weer afgegleden ben en de man zijn lampje terug kan geven. Pfiew, overleefd! Ik rust even uit en de lampjesman is zo enthousiast als een kind als hij in de bomen wat apen ziet bewegen. Hij wijst ze voor me aan en is hevig teleurgesteld als ik ze niet meteen signaleer. Zo zijn we wel een half uur bezig met bewegende takken aanwijzen en met de vraag of daar mogelijk een aap zit. Dat een uur geleden een aap recht voor mijn fiets nog de weg overstak en ik in Nepal letterlijk ben overspoeld door apen, zeg ik maar even niet. Als ik weer een beetje ben bijgekomen van mijn survivaltocht hervat ik mijn fietstocht en kom ik uiteindelijk uit bij een prachtig strand. Het strand is compleet verlaten en de golven zijn heel hoog! Ik ga aan het strand liggen en val al snel in slaap, heerlijk!

De volgende dag besluit ik het iets minder avontuurlijk aan te pakken en met een georganiseerde boottocht mee te gaan. We bezoeken een aantal eilanden en hebben de mogelijkheid om te snorkelen. In één woord: GEWELDIG! Ik had nooit eerder gesnorkeld en ben heel blij dat mijn eerste ervaring meteen op deze prachtige plek is. Het lijkt net of ik een aquarium vol tropische vissen binnen gezwommen ben. Ik zie vissen in de meest prachtige kleuren en kom erachter dat de film Finding Nemo volledig op waarheid berust is. Ook het koraal is prachtig, al die kleuren en vormen... Het meest verbaasd ben ik nog wel over een enorm soort schelp (geen idee hoe zoiets heet) met hele dikke lippen die zachtjes heen en weer bewegen en happen. Ik heb zomaar het idee dat je daar niet zomaar je voet in moet steken! Helaas heb ik geen foto's kunnen maken van dit onderwaterspektakel maar ik heb iemand met een onderwatercamera gevraagd om foto's naar me toe te sturen, dus hopelijk volgen die nog!
De eilanden die we bezoeken zijn heel mooi. De meeste zijn onbewoond en hebben de meest idyllische stranden die je je maar voor kunt stellen. Het water is echt smaragd groen en doorschijnend, heel indrukwekkend! We bezoeken ten slotte nog een lagune. Na een zwemtocht door een grot kom je uit op een klein strandje, helemaal omgeven door metershoge rotsen. Een hele mooie plek waarvan het eigenlijk jammer is dat je er met een hele club toeristen (mét zwemvest) staat.

En dan zijn we weer aangekomen bij vandaag. In mei begint het regenseizoen in dit gedeelte van Thailand en afgezien van wat kleine buitjes had ik er nog niet heel veel van gemerkt. Maar vandaag, op Bevrijdingsdag zelfs, wordt de regen dan eindelijk vrij gelaten en komt het in grote hoeveelheden naar beneden. Het is nog steeds warm maar met tussenpozen regent en onweert het flink. Een goede dag dus om lekker wat te lezen, een beetje rond te hangen en natuurlijk dit reisblogje te schrijven!
Morgen ga ik dit prachtige eiland verlaten. Op naar de stad Trang!

Geschreven door Reizendrijst