Mijn reis door Zuid Thailand zit er alweer bijna op. Morgen ga ik al treinreizend Thailand verlaten en kennismaken met het derde land van mijn reis, Maleisië.
Maar nu eerst even een terugblik op de afgelopen dagen!

Vanuit het paradijselijke Koh Lanta is het een relatief kort tripje naar de stad Trang. Bij mijn aankomst kom ik al snel tot de ontdekking dat het toch wel redelijk bijzonder is dat een toerist deze stad bezoekt. Ik denk dat het misschien ook wel met het toeristenseizoen te maken heeft (dat is het nu dus niet) maar de plaatselijke bevolking vindt het in ieder geval zeer interessant dat ik hier nu ben. Ik word van alle kanten uitgebreid bekeken en volop aangesproken met 'hellooooo!!'. Ik hoef niet meer op zoek naar toeristische attracties, ik ben het gewoon zelf! Handig wel, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het toch al snel een beetje irritant vind.
Gelukkig zijn de eigenaren van het hotelletje waar ik inmiddels ben aangekomen heel vriendelijk en natuurlijk ook wat meer gewend aan toeristen. Ik krijg een nauwkeurige uitleg bij de zelf getekende plattegrond van de stad waarop ook alle prijzen en afstanden vanuit het hotel staan aangegeven.
Die middag slenter ik aan de hand van die plattegrond een beetje door de stad en kom uiteindelijk op een levendige markt terecht. Met moeite weet ik iets te eten te scoren. De mensen hier zijn echt nauwelijks toeristen gewend en spreken ook bijna geen woord Engels. Toch wel wat anders dan de meeste andere plaatsen waar ik tot nu toe geweest ben. Als ik uiteindelijk een lekkere eisnack bemachtigt heb, word ik nauwkeurig geobserveerd door een stelletje kinderen. Ze komen steeds dichterbij en komen uiteindelijk bij me zitten. Ze zijn in de eerste instantie heel verlegen maar een meisje van een jaar of zeven neemt al snel het voortouw. Vol trots laat ze me horen hoe goed ze Engels spreekt. In een noodgang volgen de zinnen elkaar op en ze geeft me geen kans om maar ergens op te reageren. Het ging ongeveer zo: 'Hellooooo, how are you? I'm fine, good good. Oh my God, helloooo my name is (..), how are you, oh my goooddd!' Het hele clubje kinderen ligt vervolgens helemaal in een deuk. Vooral de 'oh my god' wordt meerdere keren herhaalt. Ik probeer vervolgens een beetje met ze te kletsen, maar het repertoire blijft beperkt tot de bovenstaande zinnen. Als ik ten slotte afscheid neem, wordt hier nog wel een 'bye, bye, byeeee, oh my goodddd' aan toegevoegd. Ik moet er wel om lachen!

Na mijn enerverende fietstochten op Koh Lanta had ik bedacht dat ik echt even helemaal klaar was met fietsen en dus echt geen fiets meer zou gaan huren zolang er ook maar een klein heuveltje in de buurt is. Plan mislukt. De volgende dag huur ik toch een fiets. De hotelman is zo enthousiast over de waterval die hij op zijn plattegrond heeft getekend. En die is maar 20 km verderop, daar moet je echt naar toe! Ehm.. oké, watervallen zijn natuurlijk wel leuk en verfrissend dus ik besluit het erop te wagen. Ik krijg ook nog een superhippe pet mee, want de zon is fel!
Gelukkig valt de tocht me heel erg mee. Slechts wat lichte heuveltjes, dus ik ben er eigenlijk zo. De waterval valt wel een klein beetje tegen. Ik had een enorme metershoge waterval en woest bruisende waterstromen verwacht maar de waterval is dus ietsje kleiner. Wat wel leuk is, is dat je een beetje in het water kan kliederen om zo een beetje af te koelen. Dat doe ik dan ook. Helaas is het zondag en daardoor is het erg druk met dagjesmensen die naar me kijken of ze voor de eerste keer in hun leven een toerist zien. Ik word echt constant aangesproken en aangestaard. Ik val ook nogal op met mijn fiets (heeft echt niemand hier) en mijn kleding. Maar ik heb toch echt weinig behoefte om net als de Thai in een lange spijkerbroek, trui en soms ook jas naar een waterval te gaan als het zo bloedheet is. Echt bizar dat ze niet spontaan ontbranden met die dikke lagen kleding. Ze gaan zelfs zo het water in!
Op de terugweg kom ik langs een groot en modern winkelcentrum. In dit soort winkelcentra is eigenlijk altijd wel airco, dus altijd fijn voor een afkoelende tussenstop. Lekker een ijsje en mezelf verbazen dat zo'n groot en modern winkelcentrum zich bevindt aan de rand van zo'n authentieke (lees: ouderwetse) Thaise stad.

De volgende ochtend ga ik op weg naar mijn volgende bestemming, het kleine dorpje Khao Chaison. Maar niet voordat ik van de aardige hotelmensen nog een kop thee en een heel pak koekjes heb gekregen!
Het is nog een hele belevenis om uiteindelijk bij mijn hotelletje aan te komen want ik word gewoon ergens langs de kant van de weg uit het busje gewerkt. 'Ja hier, hier Khao Chaison.' Juist. Op mijn navigatie zie ik dat mijn hotel echt nog kilometers verderop ligt. Gelukkig komt er een mannetje op een scooter aangesneld die mij wel even naar mijn hotel gaat brengen. Het wordt een erg onhandige tocht aangezien ik al mijn bagage op schoot moet houden en ondertussen moet proberen niet van de scooter te vallen. En helaas weet de scooterman ook totaal niet waar hij moet zijn. Ik laat hem op mijn telefoon de straatnaam en plattegrond zien, maar hij lijkt er niet veel van te snappen en rijdt gewoon een beetje in het rond, mijn instructies volledig negerend.. Gelukkig wordt hij uiteindelijk op de goede weg geholpen door wat mensen aan de kant van de weg en zo kom ik toch nog veilig aan in het kleine hotelletje.
Ik had gelezen dat hier in Khao Chaison een hot spring is, omgeven door hele mooie natuur. En dat klopt ook! Die middag bezoek ik de hot spring, en ja... die is vooral erg hot! En helaas daardoor dus ook niet bedoelt om lekker in de te badderen. Het water moet zo rond het kookpunt zijn want het is gewoon aan het borrelen. Ook is er nog een groot soort van voetenbad wat wel geschikt zou zijn om met je voeten in te gaan. Ik heb het geprobeerd, maar absoluut geen aanrader! Het water kookt dan wel niet maar volgens mij scheelt het niet veel, zo heet! Ik zie verschillende mensen wel met hun voeten in het water zitten, auwww!!
Maar de omgeving is inderdaad prachtig! De hot spring ligt tegen een enorm rotsmassief aan waar allerlei bomen en lianen tegenaan slingeren. Ook zijn er een hoop drukke aapjes die zo vanuit de bomen in het water plonzen (niet in de gloeiend hete badjes gelukkig, maar gewoon in een soort van sloot).
Ik waag mezelf aan een Thaise massage. De Thaise massages staan er om bekend vrij hardhandig te zijn en dat klopt ook wel. Echt niet normaal hoe sterk die handen van die ranke Thaise dames zijn. Maar het hele ritueel is echt leuk om een keer mee te maken. Eerst wordt mijn bloeddruk opgemeten en blijkbaar is die goed want daarna mag ik mezelf omkleden. Ik krijg een hangertje in mijn handen gedrukt met daaraan een prachtige enorme witte blouse en een nog veel grotere knalblauwe korte broek. Als ik mezelf in deze charmante massageoutfit heb gehesen mag ik op het bedje plaatsnemen en word ik echt volledig geknakt en gekraakt. Nooit geweten dat mijn tenen zo hard kunnen kraken! Toch is het tegelijkertijd ook wel fijn, mede door de heerlijk ruikende soort van tijgerbalsem die gebruikt wordt. Daarna voel ik me heerlijk ontspannen.

De volgende dag vraag ik me af hoe ik hier nog een dag mezelf moet vermaken, het dorpje is zo klein en afgelegen! Gelukkig heb ik van het hotelmeisje een fietsje te leen gekregen zodat ik er wat makkelijker op uit kan. Het dorpje is dan wel klein maar omdat het hotel zo afgelegen ligt, zijn de afstanden toch erg groot. En ja, het fietsje.. het is echt een kinderfietsje! Ik kom met mijn knieën tegen het stuur en voor grotere afstanden is het gewoon echt niet te doen. Maar ik vind het eigenlijk ook wel heel grappig. Ik val als enige toerist in de wijde omtrek al enorm op, en met dat belachelijke fietsje natuurlijk nog veel meer. Ik word constant nageroepen en zelfs auto's en scooters toeteren als ik langs kom spurten. Ik besluit er maar het beste van te maken en gewoon vriendelijk te zwaaien en te lachen naar iedereen die ik tegenkom.
Op aanraden van het hotelmeisje bezoek ik een mooie grot. In het zuiden van Thailand is de bevolking overwegend moslim maar de grot staat volledig in het teken van het boeddhisme. Het aantal boeddhabeelden is redelijk indrukwekkend en ook de grot zelf is mooi. Ook doe ik nog een poging om een nabijgelegen wandelpad te volgen maar al snel besluit ik om terug te gaan. De tropische regenwoudvibe is hier een beetje te overweldigend met het hoge vochtgehalte, de hitte, insecten en planten met stekels die zich in mijn enkels boren. Ehm.. nee dus!

Het is tijd om de bewoonde wereld weer op te zoeken dus de volgende dag neem ik de trein richting Hat Yai. Op het treinstation in Khao Chaison word ik nog uitgezwaaid door wat kinderen en wordt er zelfs een bloem op mijn koffer gelegd. Heel lief.
Eenmaal aangekomen in Hat Yai loop ik een klein restaurantje binnen voor een lunch en de serveerster vindt het wel leuk om mij wat gerechten aan te raden. Prima, laat maar komen! Ik krijg een enorme bak super pittige soep met heel veel groente, echt heel lekker. En een 'salade' van hele dunne sliertjes gefrituurde papaja met nog wat dingetjes erbij. Het is echt zo veel dat ik de rest van de dag niet meer hoef te eten!
Ook bezoek ik een Chinese boeddhistische tempel. Wauw! Er is net een bijeenkomst aan de gang en ik word door een aantal enthousiaste Chinezen uitgenodigd hier aan deel te nemen. Wauw, wat een bijzondere ervaring! Overal staan tafels en manden met offers, zoals fruit, rijst, snoepjes en koekjes. Binnen is een ceremonie aan gang waarbij veel gezang en muziek aan te pas komt. Mensen zitten kriskras door elkaar op plastic stoeltjes of op kussens op de grond. Op een gegeven moment worden de manden met offers naar binnen gebracht en wordt er van alles in het publiek gegooid, vooral snoepjes en bolletjes rijst. Iedereen stormt erop af. Het is een ontzettend bizarre, gezellige en chaotische bijeenkomst waarbij gewoon constant gepraat, gelopen en gefotografeerd wordt. Een heel andere sfeer dan in bijvoorbeeld een kerk! Zie mijn filmpje voor een korte indruk https://www.youtube.com/watch?v=eamIoE2IbDE

Morgenochtend ga ik alweer afscheid nemen van het plakkerig warme en veelzijdige Thailand. Wat heb ik hier veel verschillende dingen gezien en gedaan, wat een ervaringen! En wat heb ik veel lieve en betrokken mensen ontmoet hier. Je merkt wel dat de lokale bevolking eerder contact met je maakt als je alleen reist. Soms zijn de mensen zelfs een beetje bezorgd, ojee een vrouw alleen, zou dat allemaal wel goed komen? Dan krijg je nog extra adviezen, een drankje of een koekje of ze geven je hun telefoonnummer zodat je kan bellen in geval van nood. Ik laat Thailand dus met een warm gevoel (letterlijk en figuurlijk!) achter en ben heel benieuwd naar wat ik in Maleisië allemaal weer ga ontdekken!

Geschreven door Reizendrijst