Op dit moment ben ik in Kuala Lumpur, de ontzettend gigantisch grote hoofdstad van Maleisië. In meerdere opzichten een heel contrast met de Cameron Highlands die ik hiervoor bezocht heb. Omdat deze reisverslagjes steeds in de goede volgorde geschreven worden, eerst maar eens wat over de Cameron Highlands!

Vanuit Georgetown pak ik voor mijn gevoel al veel te vroeg in de ochtend de bus naar Tanah Rata, een dorp gelegen midden in de highlands. Ik vind het eigenlijk niet kunnen, ben je lekker op reis, toch een soort van vakantie, moet je de wekker zetten om de bus te kunnen halen! Gelukkig kan ik in de bus nog een beetje verder slapen. Het laatste stuk ben ik echter klaarwakker, want langzaam slingeren we steeds verder de bergen in. De omgeving is prachtig, ik krijg er echt een beetje een Nepalgevoel van. De bergen zijn ook wel redelijk serieus, niet zomaar wat heuveltjes zoals ik eigenlijk verwacht had. Het landschap is heerlijk groen en fris. Bomen, nog meer bomen en dus bergen en watervalletjes. Ook passeren we heel wat kleine dorpjes en net zoveel tuinderijen en aardbeienkassen. Omdat het klimaat hier wat koeler is, worden er volop aardbeien gekweekt en dat zul je weten ook! Aan de kant van de weg worden de aardbeien aangekondigd met allerlei levensgrote aardbeienreclamezuilen in de vorm van aardbeienmannetjes en aardbeienvrouwtjes. Wat jammer nou toch dat ik allergisch voor aardbeien ben! Ook staat de omgeving bekend om zijn theeplantages die terrasvorming tegen de bergen aangelegd zijn. Super mooi om te zien!

Als ik uiteindelijk in Tanah Rata uit de bus stap vind ik het meteen heerlijk om weer in een wat koelere omgeving te zijn. Het dorp is vrij hoog gelegen en dat merk je echt aan de lucht, het is nog wel warm maar niet meer zo plakkerig warm. Omdat het al vrij laat in de middag is, ga ik niet meer op avontuur en pak ik lekker een drankje op een terrasje. Maar goed ook, want niet veel later barst een flinke regenbui los.

De volgende dag ga ik de omgeving verkennen. In Maleisië regent het redelijk vaak, zo heb ik al ervaren, en meestal is dit laat in de middag of aan het begin van de avond. Vaak zijn het dan ook wel echt flinke regen- en onweersbuien. Omdat ik een beetje te laat ben opgestaan ben ik niet helemaal zeker van mijn wandelavontuur in de bergen. De donkere wolken hangen namelijk nogal dreigend in de lucht.. Ik vind het ook zonde om niet op pad te gaan, dus ik pak mijn regenjas in (en vergeet helaas mijn wandelschoenen aan te doen) en ga op zoek naar de wandelroute.
Als ik de route eenmaal gevonden heb en mijn klautertocht in wil zetten, bedenk ik me opeens dat ik mijn sandalen aangedaan heb en dus niet mijn stevige wandelschoenen, geschikt voor paden als deze. Beetje jammer dus! Maar de dreigende wolken in de lucht vertellen mij dat er geen tijd is om eerst nog terug te gaan naar het hotel en dan dus weer terug te gaan. Dit kan alleen maar verkeerd aflopen want de paadjes zijn moeilijk begaanbaar, glad en als het gaat regenen nog veel gladder. Toch klim ik verder en geniet ik van de mooie omgeving.
De bomen en planten hier zijn prachtig. Veel van de omgeving en het uitzicht zie ik niet, zo dicht is het bos begroeid. Ondanks die dichte begroeiing weten de eerste onvermijdelijke regendruppels mij toch al snel te bereiken. In de verte hoor ik het al rommelen..
Ik klim gewoon verder, zolang het bij wat druppels blijft is er niks aan de hand. En tegen de tijd dat het echt losbarst vind ik vast wel een plekje om te schuilen. Hoop ik! Zover komt het gelukkig niet, want de regen zet niet echt door. Het blijft een beetje druppelen. Wel ben ik lekker aan het glijden met mijn blote voeten in natte sandalen, niet echt een relaxte wandeltocht dus.
Even later dient zich het volgende obstakel aan. Het lijkt erop dat het pad gewoon ophoudt met bestaan. Mijn navigatie is ook aardig in de war, het blauwe pijltje heeft geen enkel idee waar we zijn en verspringt van het pad naar midden in de bergen en weer terug. Ik probeer een aantal verschillende 'paadjes' maar die houden na een tijdje steeds op en lijken volledig overwoekert. Ik besluit maar terug te gaan voordat ik verdwaal. Al die tijd ben ik geen andere wandelaars tegengekomen (die weten wel beter;)) maar net als ik besluit om te draaien zie ik een andere avonturier de berg af klauteren/glijden. Die avonturier blijkt een fransman te zijn die ook het pad volledig kwijt is geraakt en het lijkt ons wel een goed idee om samen terug te lopen. Zodat we elkaar kunnen redden als de ander de berg afglijdt. Door de regen is het namelijk erg glad geworden en naar beneden klauteren is dan altijd wat moeilijker dan omhoog. Gelukkig valt het allemaal best mee en gezellig kletsend (door de modder en over andere dingen) bereiken we het dorpje. We zijn allebei volledig bemodderd en ook erg blij dat we het er zonder kleerscheuren vanaf hebben gebracht. Een welverdiend drankje op een terrasje dus.
's Avonds proberen we wat Aziatische biertjes uit in een barretje. Helaas is hier niet zo'n uitgebreide speciaalbiercultuur als in Nederland. Een normaal pilsje, een donker biertje en dan houdt het wel op met het assortiment. Ik probeer nog een mierzoete cider die zoveel suiker bevat dat ik er de halve nacht niet van kan slapen.

De volgende dag ben ik dus een beetje moe maar uitslapen zit er helaas niet in. Ik heb me namelijk opgegeven voor een georganiseerd tripje door de omgeving. Dat is de makkelijkste manier om ook de theeplantages te bekijken. Met een klein groepje maken we met een jeep een tocht door de omgeving. Die jeep is geen overbodige luxe want de wegen zijn soms ontzettend slecht. We zien zelfs hoe een 'gewone' auto met een band bijna vast komt te zitten in een groot gat in de weg. Ook passeren we een paar volledig verwoeste, gebutste en door planten overwoekerde auto's aan de kant van de weg. Hm.. niet erg hoopgevend!
Bij onze eerste stop bezoeken we een vlindertuin. Ik had me er niet heel veel van voorgesteld maar ben toch wel erg onder de indruk. Zoveel enorm grote vlinders. Ze komen meteen op mijn handen zitten alsof ze zeggen 'kijk eens hoe mooi ik ben, fotografeer mij!'. Dus ja, dat doe ik dan maar!
Als ik een stukje verder loop krijg ik van een man opeens een groene slang in mijn handen gedrukt. Gelukkig ben ik niet echt bang van slangen en ik vind het wel een mooi beestje. Hij voelt alleen zo raar aan, heel glad en zacht, hij lijkt wel van plastic. De vlindertuin is dus niet alleen maar een vlindertuin want er zijn nog allerlei andere beestjes zoals dus slangen, maar ook verschillende soorten insecten, kikkers, ganzen en cavia's. En vooral heel veel mooie tropische en iets minder tropische bloemen. Als ik opeens de oude vertrouwde geur van geraniums opsnuif krijg ik stiekem toch wel een beetje heimwee naar Nederland!
Bij de volgende stop voel ik me echt de ultieme toerist. We stoppen namelijk bij een uitzichtpunt over de theeplantages, speciaal en alleen bedoelt om foto's te maken. Als een rasechte Japanner maak ik dus de ene foto naar de andere. Voor deze ene gelegenheid laat ik me graag als verwende toerist rondrijden, de omgeving is zo ontzettend mooi!
We rijden weer een stukje verder over een nog slechtere weg en stoppen bij het mossy forest. Zoals de naam al zegt, het is dus een erg bemost bos. Vanwege het hoge vochtgehalte (je loopt gewoon letterlijk in de wolken!) groeien de planten en dus vooral het mos hier zeer rijkelijk. Grote lianen slingeren door de bomen en over de paden, waterdruppeltjes glinsteren in de spinnenwebben, mos hangt in slierten aan de bomen.. het lijkt wel een sprookje, heel bijzonder. De gids laat nog wat verschillende planten en hun eigenschappen zien. Zo groeien er bomen waarvan de blaadjes zo sterk naar citroen ruiken dat de muggen hier wegblijven (yes!) en laat hij een stengel zien waarvan het sap gebruikt wordt om insuline voor diabetespatiënten van te maken. Ook groeien er planten waarvan de bolletjes ruiken naar tijgerbalsem. Echt heerlijk! Tijgerbalsem wordt helaas niet (meer) van deze bolletjes gemaakt, maar heeft voortaan een chemische samenstelling aldus onze gids.
Als laatste bezoeken we de theeplantage. De velden zijn enorm uitgestrekt. De gids vertelt dat deze velden toebehoren aan slechts één boer, een Schot! De theefabriek is vandaag helaas niet in gebruik maar we kunnen er wel een kijkje nemen. Het stelt niet veel voor maar toch is het wel interessant om te zien met wat voor gigantische machines de theeblaadjes geplet en gedroogd worden. Uiteindelijk worden de theeblaadjes ingepakt in grote zakken en naar Kuala Lumpur gestuurd om in kleurrijke doosjes verpakt te worden. En dan komt een groot deel weer terug naar de Cameron Highlands om hier in de vele winkels verkocht te worden. Natuurlijk sluiten we het bezoek af met een lekker kopje thee, dat hoort er toch wel een beetje bij als je op een theeplantage bent!

De volgende dag is het alweer tijd om te vertrekken, op naar Kuala Lumpur!

Geschreven door Reizendrijst