Als eerste, een heel gelukkig 2074!

Hier in Nepal wordt naast de westerse jaartelling ook de Nepalese jaartelling gebruikt, de Bikram Sambat. Die loopt ongeveer 56 jaar en 8 maanden voor op de onze en zo komt het dat het op 13 april opeens oudejaarsavond is!
Ik ben net een dag terug van de trekking en merk al snel dat Pokhara zich volledig opmaakt voor een uitgebreide feestdag. Net buiten het centrum is een groot festivalterrein ingericht, compleet met piepende en krakende attracties en zeer uitbundige Nepalezen. Overal in de stad worden feesten met dj's op grote posters aangekondigd. Omdat ik net een dag terug ben van de trekking en aardig moe ben, heb ik niet zoveel behoefte aan alle drukte en breng ik de halve dag door op een terrasje, lekker lezen in het zonnetje. Ik kom nog allerlei mooie bloemen en een hele mooie soort van hagedis tegen.
's Avonds waag ik een poging om op te blijven tot het grote moment, maar rond 22.00 uur moet ik het toch echt opgeven en ga ik lekker naar bed. Om 12 uur word ik wakker van het vuurwerk en gluur ik nog even uit het raam. Na een stuk of vijf vuurpijlen is het enorm groots aangekondigd vuurwerkgebeuren toch echt wel over, en kan ik dus lekker gaan slapen. De volgende ochtend moet ik namelijk om 6 uur weer op want ik ga terug naar Kathmandu.

Op de heenweg duurde de busrit een uur of zeven, nu werden het er tien! Eerst een enorme verkeersopstopping, geen idee wat er nou aan de hand was. Misschien dat veel Nepalezen hun familie gaan opzoeken op Nieuwjaarsdag? Ik vind het eigenlijk best gezellig, want als we stilstaan, kan iedereen de bus uit en buiten een beetje rondkijken. Meteen komen er vanuit alle hoeken ijverige verkopers opgedoken die flessen water en fruit proberen te verkopen aan de reizigers. Na ongeveer een uur komt de verkeersstroom eindelijk weer een beetje op gang. Onverwachts scheurt de bus keihard weg. Ik spring er net op tijd in maar een heleboel medebusreizigers staan nog buiten en moeten achter de bus aan rennen. De chauffeur heeft de grootste plezier en stopt een stukje verderop natuurlijk toch om iedereen weer binnen te laten.
Een paar uur later staan we weer ineens stil. Dit keer is er geen verkeersopstopping te zien, dus waarom we niet meer rijden blijft een tijdje onduidelijk. Uiteindelijk komen we erachter dat er iets met de remmen aan de hand is en dat er een beveiligingsmechanisme in werking is gezet waardoor de banden geblokkeerd zijn. De mannen van de bus kijken een hele tijd met een moeilijke frons naar de banden. Ze hebben duidelijk geen idee hoe het nu verder moet. Er wordt druk getelefoneerd en heen en weer gerend zonder dat er concreet iets gebeurt. Na ongeveer een uur wordt alle bagage uit de bus geladen en wordt ons duidelijk gemaakt dat we maar een andere bus moeten aanhouden en naar Kathmandu moeten 'liften'. Zo staan we een tijdje te zwaaien aan de kant van de weg. Ondertussen doet een jonge busjongen (die wordt ingezet als een soort van loopjongen, lijkt het) nog verwoede pogingen om de bus weer aan de praat te krijgen. Dan ineens krijgt hij hulp uit onverwachte hoek. Uit het niets komt een man aangerend met een mes en ik hoorde van iemand, ook lijm. Niet veel later wordt zonder dat er iets gezegd wordt, alle bagage weer in de bus geladen, dus blijkbaar is het probleem opgelost?! We stappen in en rijden weer en de remmen werken! Dus de geheime tip: altijd lijm en een mes op zak voor als je een busrit gaat maken!

En dan nu weer terug in Kathmandu. Vandaag heb ik een bezoekje gebracht aan de Swayambhu stupa. Een enorme stupa op een heuvel in het westen van Kathmandu. Op de heuvel zijn nog wat kleinere stupa's en tempels te vinden en vooral heel veel aapjes! Dat is nog wel het leukste om naar te kijken. Ze zijn totaal niet bang en eigenlijk gewoon heel brutaal. Ik zie hoe een flinke aap zomaar een zakje rijst uit de handen van een vrouw plukt, ermee wegrent en het daarna op veilig afstand lekker oppeuzelt. De aapjes springen rond tussen de bouwweken, de massa's toeristen, zwerfhonden, zwermen duiven en een enkele koe. Het is echt een enorme drukte, best overweldigend en een hele bijzondere ervaring!

Morgen start ik met de yogaretraite, vlakbij Kirtipur, ten zuiden van Kathmandu. Heb er zin in en ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn!

Geschreven door Reizendrijst