Als Pieters neef met zijn aanstaande op 22 km afstand woont kan je de kans niet voorbij laten gaan om ze te bezoeken! Ze zijn heel
hard aan het werk dus hebben we onszelf uitgenodigd met medeneming van de lunch. Iedereen moet immers eten 😊.
Via een bochtige route 22 km in 45 minuten kwamen we bij hun huis aan. Wat een uitzicht en wat een warme ontvangst!
Het was zo fijn hun huis te zien en hen weer te spreken! Ze hadden een afspraak met de buurvrouw annex patron van de kerk om de kerk te bekijken en wij mochten mee. De deuren gingen open en de klok werd zelfs even geluid.
Een dorp met 18 bewoners die met elkaar zorgdragen voor zo’n kerkje en zo trots op de nieuwe plafond schilderingen door mensen van de academie uit Milaan.
Op de terugweg bij het ziekenhuis in Acqui terme de auto opgeladen en even de stad in gewandeld. En toen gezien waar de stad haar naam aan dankt, midden in de stad een warme bron die een beetje naar zwavel rook maar uiteraard als zeer gezond werd aangeprezen. Wij hebben ons er niet aan gewaagd. Het regende inmiddels en bij de camping mochten we in de schuur koken en eten. We kregen meteen gezelschap van de kat.
Om 20 uur ook de herdenking gekeken en daarna de auto vast ingepakt tussen de buien door.
Geschreven door Pieter.en.Annemarieke.op.reis