Nagasaki, als je hier naar toe reist denk je aan de atoombom die hier viel, dat kan niet anders, die naam en die bom zijn zo met elkaar verbonden.

Nagasaki heeft op zijn website staan:

“We will continue to relay a message of peace from Nagasaki, a message passed on by the survivors, who overcome great difficulties. In the hope that the people of the world can join hands and face a future free of nuclear weapons.”
Morgen gaan we naar het museum en het vredespark. Vast indrukwekkend.

Maar vandaag kwamen we hier aan met de boemeltrein vanuit Sasebo 16 haltes in 2 uur...flink sjouwen met de koffer naar en van het station maar de hotels zijn allemaal op ongeveer 1km van het station gekozen dus het valt wel mee. Ze hebben hier alleen overal!! geleidelijnen voor blinden en slechtzienden dus die koffer kukelt daar steeds over heen... maar eerlijk is eerlijk de openbare voorzieningen voor mensen met een beperking zijn heel goed. Overal liften, braille aanduidingen, sprekende verkeerslichten, rolstoel toiletten , sprekende deuren en veel hulp in restaurants, echt super!
Vanmiddag moesten we langs een opbreking daar staat dan een veiligheidsman die Pieter buigend de weg wijst en het liefst nog even een overhangende tak van de struik trekt. Heel bijzonder.

Nadat we aangekomen zijn een wandeling langs de rivier die stad en zee verbindt. De zon scheen maar de zeer frisse wind maakte het koud. Met een kabelbaan naar de top van een berg met een prachtig uitzicht over de stad en de eilanden voor de kust. De kabelbaan is echt op het terrein van een tempel gebouwd, dagelijks leven en religie gaan naadloos in elkaar over, mensen komen uit de kabelbaan, en brengen een groet of spreken een gebed uit bij de tempel (het is ons niet helemaal duidelijk wat het precies is : de bel luiden, driemaal buigen, twee maal klappen in je handen en weer driemaal buigen)

Daarna inchecken in het hotel even rusten en opknappen en eten in de stad, een echte Japanse Italiaanse pizza😊 met Starbucks koffie toe.
De hotelkamer is westers met tiny-house trekjes, alles past precies in elkaar. Maar groot genoeg voor ons twee.

Geschreven door Pieter.en.Annemarieke.op.reis