Rond 7 uur wakker. Douchen; eerst Ronald ontbijt op bed brengen en hierna een volle bak havermoutpap eten. Ook lunch maken. Om half 9 kwam Anja aan, waarna Ronald onze e-bikes al snel op de fietsendrager had gezet. We hadden zelfs nog tijd voor koffie buiten. Om 9.10 uur vertrokken we met Eoin achter het stuur en Emma ernaast. Een voorspoedige rit, waarbij we na ongeveer 1,5 uur bij knooppunt 75 aankwamen. Vorig jaar begonnen we daar aan de Vlaanderenroute, maar toen gingen we rechtsom. Eerst alle tassen op de fietsen laden, even naar het toilet aan de overkant en om 11.15 uur stapten we op de fiets. Direct al door kasteelpark Arenberg geleid, dus dat is een leuke start. Na zo'n 10 km aan de koffie. Even weer wennen aan onze routine, maar het was zelfs nog net voor twaalven (mijn ultieme koffietijd). We reden door Duisburg en later door Eizer. Verderop ging de route even heel steil naar beneden door het plaatsje Overeise. Niet heel fijn. Later blijkt dat we in de Vlaamse Ardennen fietsen. Gelukkig werken onze remmen goed. Die van Anja zelfs met een hard piepend geluid. De route is mooi en heel afwisselend door zowel bos, park als platteland. Het ene pad is wel beter berijdbaar dan de ander. Gravelpaden zijn niet mijn favoriet, maar op bospaden met grote stenen her en der moet je ook oppassen. De afgelopen dagen heeft het best veel geregend, zodat we geregeld plassen moesten ontwijken of er zelfs dwars doorheen fietsen. Naast de mooie natuur reden we soms ook door een dorp of stadje, waar we af en toe geplaagd werden door klinkerweggetjes, die toch wel heel hobbelig fietsen. Om kwart voor 2 gingen we in een park met mooi uitzicht ons brood opeten. Vreemd genoeg leek het wel uitgestorven, zelfs bij de flats die aan de rand stonden. Sowieso zien we onderweg weinig volk. Later reden we langs een spoorlijn waar de route werd omgeleid. Gelukkig was het duidelijk aangegeven. Verderop langs een kanaal, waarbij we ook even niet verder konden, maar helaas waren we hier de route ineens kwijt. Maar hierdoor hebben we wel mooie street art gezien. Met behulp van de gps terug naar het goede knooppunt. Om half 4 alweer tijd voor een kopje thee; vlakbij het centrum van Halle bleek later. Bijna fout gefietst, maar door een mooie street artmuur viel mijn oog opeens op het knooppuntenbordje. In het centrum van Halle bezichtigen we na elkaar de 'Onze Lieve Vrouw van Halle' kerk. Op het plein zagen we dat het 28° C was. Ineens was het ook een stuk warmer dan vanochtend. Het was hiervoor overwegend bewolkt en rond 22°C. Prima fietsweer dus. In Halle stond de teller op 55,50 km, maar pas rond 80 km arriveerden we bij ons logeeradres Eeckelstraat 30, waar we gastvrij werden ontvangen door Anita en Dominique, die zelf een fietsverhuur, genaamd De Spaak runnen. Onze gastvrouw bood aan om voor ons een tafel bij een van de twee restaurants te reserveren, dus kwart voor 7 zaten we overdekt buiten bij Volkscafé De Cam, waar ik voor stoofvlees koos, dat helaas behoorlijk taai was. Ook mijn groentjes (sla) kwamen pas toen ik de rest al op had. Anja had wijselijk een hamburger besteld. De frietjes waren helaas niet Vlaams, maar meer french. Het lekkerste was eigenlijk mijn frambozenbier van de tap met een heerlijke volle smaak. Na achten reden we weer heuvelop naar ons gastadres. Hierna keken we rond in hun prachtige langgerekte tuin met o.a. vallende appels en een goedgevulde volkstuin. Heel bijzonder was de ronde tuinkamer, die er heel futuristisch uitziet. De bewoners waren zelf niet thuis, want ze zouden misschien naar het dorpscafé gaan. Wij buiten aan de picknicktafel, wachtend op instructies waar we onze fietsen konden opladen. Toch zelf maar buiten aan de lader gehangen, omdat ik wilde gaan douchen, maar even later hoorden we ze thuiskomen. Snel naar beneden, waarbij bleek dat ze ons eigenlijk ook in het café hadden verwacht. Nog even gezellig gekletst en toen naar boven. Rond 22 uur in bed.

Even wat Vlaamse bijzonderheden: Onderweg zagen we het woord 'rijbaankussen' dat bij ons een verkeersdrempel heet. Grappig. Ook waren we vergeten dat de fietspaden vaak een soort verhoogde trottoirs langs de weg zijn. En dat fietsers meestal voorrang krijgen, dus daar zijn we blij mee. Verder zijn de knooppunten erg goed aangegeven, zowel voor als na een kruising.

Geschreven door Petronella