Weer 8 uur op, ik douchen en wat inpakken, waarna het wachten was op het ontbijt. We hoorden de gastheer de trap oplopen om de Afghaanse Hoessein te roepen, die ons eten de trap af moest dragen. Hij moest wel 3x lopen voor het uitgebreide ontbijt, waarbij zelfs de warme croissantjes niet ontbraken. De mijne was niet helemaal gaar van binnen, maar later bleek dat Anja hem amper wegkreeg, omdat hij helemaal nat was van onder. Later zat ze er nog van te gruwelen. Verder een heerlijke grote beschuit voor het gekookte eitje en knäckebröd. Gewone boterhammen zaten er niet bij, maar dat was niet erg, want we waren ook blij met het yoghurtje. Ook lekker Coolbest passion fruitsap in mijn flesje voor onderweg geschonken. Nu weer een korte hevige regenbui vlak voor vertrek, maar na een kwartier werd (en bleef) het ook droog. Wat een geluk toch weer. Vanaf ons adres zaten we al snel op onze knooppuntenroute door bos en langs velden. Al snel kwamen we langs Haren en ook door het centrum van Groningen. Ineens herkende ik de weg vlakbij het station. Leuk om er nu eens doorheen te fietsen, want nu zagen we allerlei mooie straten waar ik eerder nooit ben geweest. Na de stad al snel weer op het platteland, waar we op een hooggelegen punt bij het water even koffie dronken. Hierna veel langs het Het Reitdiep en ineens ook behoorlijk wat tegenwind. Nu geen bomen of maïs om ons achter te verschuilen, maar lange rechte stukken fietspad tussen de weilanden met koeien, schapen of landbouwgrond. Soms gingen we een bocht om, maar dan zaten we weer op een ander recht stuk. Best saai, vinden wij. Geef ons maar bos, afgewisseld door heidevelden met kronkelige paadjes. We zagen vandaag veel wandelaars vanuit Pieterburen lopen, die het pad van noord naar zuid gaan afleggen. Wij zijn er niet jaloers op, want lopend lijkt het ons echt een gebed zonder eind. Rond enen aten we ons 2 dagen oude stokbrood met geitenkaas op, waarna we de laatste 10 km gingen afleggen. Om 13.36 uur stonden we bij het startpunt (voor ons dus het eindpunt) van het Pieterpad. Hoera, we hebben het gehaald! Volgens ons rond 630 km op de fiets langs het Fietserspad afgelegd. Uitgezonderd de heen- en terugreis en ommetjes naar restaurants en terug naar Groningen, via Joëlle's huis. Na deze finish reden we doelloos wat rond te dwalen. Even de mooie Petruskerk en de botanische tuin in, waarna we rond tweeën in het Zeehondencentrum aankwamen. Voor de zekerheid nam ik mijn batterij mee om binnen wat bij te laden, want met die tegenwind had ik nog maar 2 streepjes, terwijl we slechts 50 km hadden afgelegd. Het centrum was kleiner dan verwacht, maar de informatie werd leuk gebracht. Ook de film met VR-bril was grappig en best levensecht. Je kon zo ronddraaien op je kruk om de natuur om je heen te bekijken. Hierna nog een film over de opvang t/m het terugzetten van de zeehonden bekeken. Rond drieën gingen we naar buiten om het voeren te aanschouwen. Dit viel wel wat tegen, want door de afstand, de hekjes en de weinige toelichting werd je niet heel veel wijzer. Om een uur of vier hadden we alles gezien, waarna we via een andere route richting Feerwerd fietsten. Vlak voor vijven kwamen we uit bij het Reitdiepveer. Bij het uitstippelen van de route had ik dat over het hoofd gezien. Eerst dachten we dat de boot om 17 uur zou vertrekken, maar Anja zag later dat wij aan de andere kant zaten, die half 6 de laatste overtocht had. Geen ramp, want nu hadden we tijd genoeg voor een kopje thee. Precies op tijd kwam de schipper met de bootsman aan, waarna we in een kwartier van Schaphalsterzijl naar Aduarderzijl voeren. Een leuke afsluiting na het volbrengen van het Pieterpad. Hierna nog kort fietsen naar ons logeeradres in Feerwerd, waar we werden verwelkomt door een bescheiden gastvrouw. Onze verdieping lag op de eerste etage, terwijl de badkamer met toilet op de begane grond was. Het zag er ruim, maar ook best vol uit. Na het kammen van Anja's haar moesten we direct door naar het door ons vantevoren gereserveerde restaurant Garnwerd aan Zee. Slechts 7 minuutjes fietsen, vlak achter een molen. Een prachtig groot restaurant, waar ik een poke bowl met garnalen (en brood?) bestelde. Anja nam een heerlijke quiche met veel groenten, frites en een salade, die ik mocht opeten. Erg lekker gegeten. Op tijd terug, zodat Anja haar haar nog kon wassen en we nog even met ons gastechtpaar konden babbelen, voor onze zoommeeting met de koorcommissie begon. De gastheer was zeer welbespraakt, maar ook erg vol van zichzelf. Arme vrouw, want hij was bijna blind, zodat zij veel voor hem moest doen. Alleen was hij bijna continu aan het woord, dus met haar kon je niet echt praten. We hadden het excuus van onze afspraak om 21 uur, dus we konden met goed fatsoen de benen nemen. Ruim een half uur aan het zoomen over wel of geen veilige zangomgeving in het clubhuis. Beetje overdreven angst voor een eventuele controle en een daaropvolgende boete. Wordt vervolgd na overleg met het bestuur van de Harmonie. Hierna Anja rustig krijgen, zodat ook zij in slaap kon komen.

Geschreven door Petronella