20, 21 en 22 november

De rit naar Bowen is niet zo lang. Aan Horseshoe Bay heeft Rens de Horseshoe Bay Resort camping uitgezocht. Een prima plek voor de komende twee nachten. De plekken kijken schuin op zee, het strand is op loopafstanfd, er waait een lekker briesje en vrijwel de hele dag is er schaduw van de palmbomen. Wat wil je nog meer? Ok, de sanitaire voorzieningen zoals de douches zijn hier wat minder (schoon). Maar ach... daar vertoef ik niet langer dan twee keer een kwartier per dag. Rian, Marlie en ik relaxen die dag wat aan het strand terwijl Frans en Rens hun hengels uit gaan gooien. Rens heeft een Stingray aan de haak maar deze ontsnapt. Die was sowieso niet op de barbecue terecht gekomen. Helaas vangen ze verder niks die dag. Aan het einde van de middag heb ik even WiFi dus stuur ik wat berichtjes. Dit verslag is dan nog niet af dus daar moeten jullie nog ff op wachten.

Voor het eerst valt me op dat de sterrenhemel hier zo mooi is als het donker is. Vlak aan zee zie je veel meer sterren dan in ons dikbevolkte Nederland. En omdat we aan de andere kant van de wereld zijn, staan er ook hele andere sterrenpatronen.

De volgende dag doen Rens en ik boodschappen. We nemen aas mee om ook die middag de hengels te water te laten. Althans... Frans en Rens dan. Ik ga mee om bier te pakken en muziek te draaien ;).
Die middag heeft Rens een Remora aan de haak. Dat is zo'n ontzettend luie meelifter bij haaien. Ze zijn niet te eten en ze stinken een uur in de wind. Woppa, terug in het water met die vis...

En over wind gesproken... Bowen wordt vanwege de wind ook wel Blowen genoemd. De regenbuien trekken door de wind dan ook mooi voorbij aan ons. Die avond wordt de gaspit gebruikt voor de worsten en het lamsvlees. Lekker hoor!

Dinsdagochtend belt Rens voordat we gaan rijden naar het skydivecentrum. Als we er tussen 11.00 en 11.30 uur kunnen zijn, kunnen we die ochtend nog springen boven de Whitsundays!! Gas er op!

Om 11.20 uur komen we aan bij het kantoortje. Even wat papieren invullen en dan op de weegschaal. Weeg je meer dan 95kg? Dan betaal je 50 dollar extra voor de sprong. Alle drie blijven we hier onder dus voor een kleine 225 euro (300 dollar) gaan we de lucht in. Op het vliegveld net buiten de stad worden we in onze harnassen geholpen en stijgen we na 45 minuten op. We zitten met 6 springers en 6 parachutisten in deze rammelbak. Het roldeurtje blijft deels open waardoor het klapperen alleen maar erger wordt. Het meisje dat op de vloer naast de deur zit kijkt een beetje angstig. Hahahaha....

Ondertussen vliegen we over The Whitsundays. Supermooi! Turquois water en koraalriffen tot we door de wolken gaan. De hoogtemeter van de instructeur naast me geeft 11.000ft. aan als we er uit moeten. Ik spring als derde uit het vliegtuig maar als eerste van ons drieën. Deur open, benen naar buiten, hoofd naar achteren en woppa... met 200km/u in vrije val back to earth. De wind zorgt voor wapperende wangen en de weilanden waarboven we hangen worden steeds groter. Als de parachute open gaat en het harnas in relaxstand gezet is, kan de bril af. Tijd om te genieten van het uitzicht en.... de kurkentrekkers. Ik had van tevoren gevraagd of hij wat 'stunts' kon doen. "Ohw, that's no problem. It's gonna be fun". En inderdaad... hij hield woord: Kurkentrekker linksom, rechtsom en weer terug. Hierbij is de denkbeeldige lijn van 'parachute - mens' vrijwel horizontaal. Je voelt dat je onderin het harnas gedrukt wordt. Voor het klokkenspel niet echt prettig maar voor de kick is het super! Mijn landing is wat harder dan gepland dus schuif ik met m'n komt over het gras. Daarna zie ik Rens met een zachte landing neerkomen. Marlie hangt dan nog enthousiast schreeuwend in de lucht. Zij heeft als enige voor een video gekozen dus zie de bijgevoegde foto. Frans en Rian zijn apart meegereden naar de landingsplek en wachten ons op. Vanaf dat moment is de enthousiaste smile voor die dag niet meer van het gezicht van Marlie afgegaan. Voor Rens en mij was het niet de eerste keer maar desalniettemin blijft het super om mee te maken!

Na terugkomst bij het kantoortje, moeten we even op het filmpje wachten. Mooi even de tijd om te lunchen dus. Daarna halen we onze certificaten en de usb stick met clip op en rijden we door naar de Cape Hillsborough National Park camping (CH). Deze rit duurt zo'n 3 uur.

CH staat bekend om de wilde kangoeroes die vrij op het strand rondlopen. De parkbeheerster legt ons uit dat we bij zonsopkomst en zonsondergang de meeste kans hebben om ze op het strand te zien. Naast het strand, lopen ze ook gewoon op de camping rond. Voor de foto natuurlijk minder mooi ;). Sloom liggen ze daar in de zon te chillen en ze nemen niet eens de moeite om je aan te kijken of naar je toe te komen. Ze mogen ook niet door bezoekers aangehaald of gevoerd worden, geeft de beheerster aan.

Deze camping is zeker de mooiste tot nu toe. Het ligt in de bosrijke omgeving, uitkomend op een baai met strand. De perfecte plek voor m'n toekomstige strandtent. Hoewel... ik vrees dat het hier aan bezoekers gaat ontbreken. En dat is eigenlijk ook juist de charme van deze plek. Laten we het zo maar houden dan....

Met een koud biertje op het strand en uitzicht op de ondergaande zon in de baai genieten we na van deze dag. Helaas is er geen kangoeroe te bekennen nu dus zullen we de volgende ochtend rond 5.00 uur op het strand moeten zijn. Op tijd naar bed dus.

In de avond komt het bos weer tot leven en kruipt een possum via een overkapping van één van de hutjes naar zijn boom. Als we gaan slapen ritselt het naast ons busje. Een slang? Een giftige pad? Een possum? Nee hoor... Skippy zit lekker achter onze bus te keutelen! Mooi die natuur hier!

En welterusten maar weer....

Geschreven door Paulonthisglobe