Alipura, Khajuraho, Orchha, Jhansi en Agra... weer een hoop gezien!

India, Agra

6-11
Gisterenavond bleek er een conferentiediner voor Yogi in ons hotel te zijn. Nee, niet voor Yogi Bear! Yogi is meervoud voor yogaleraren. Bebaarde en/of kale mannen in oranje gewaden zaten aandachtig te luisteren naar de originele Indiaase muziek.

Vanochtend zijn we om 6.30u aan de rit van Varanasi naar Alipura begonnen.

Even wat cijfertjes voor jullie over deze rit:
  • 35 jaar.. De leeftijd van Rafik, onze chauffeur voor de komende dagen;
  • 10 centimeter... Dat is de gemiddelde afstand waarmee het verkeer in tegengestelde richting elkaar passeert;
  • 392.736.484.027 keer heeft Rafik tijdens de rit getoeterd. Soms naar fietsers, koeien of vrachtwagens maar soms gewoon om de rust in Panne national tiger park te verstoren. Door dit reservaat loopt nl. de gewone weg dus rijden de vrachtwagens hier ook al toeterend doorheen. Een soort van Beekse Bergen maar dan anders;
  • 236 pagina's heb ik gelezen uit 'Ben je ervaren?' van William Sutcliffe. Een leuk boekje over een jongen en meisje die voor de eerste keer samen gaan backpacken... en dan meteen voor India kiezen. Smakelijk gelachen...;
  • 57 keer heeft Rafik zijn portier al rijdend open gedaan om zijn uitgekauwde pruimtabak vermengd met mint op de rijbaan uit te tuffen terwijl er een grote bus of vrachtwagen naderde;
  • 3 gecrashte voertuigen zijn we tegengekomen. Een jeep was er heel slecht aan toe. We konden ons niet voorstellen dat de mensen die er in hadden gezeten dit overleefd hadden. Aan het einde van middag zagen we een gekantelde vrachtwagen. In plaats van "15km file door een gekantede vrachtwagen" zoals we in Nederland kennen heb je hier na zo'n crash alleen hinder van de 700 kippen die over de weg scharrelen. Oja, en de 20 Indiërs die op de weg kippen aan het vangen zijn;
  • Zo gauw de tolweg begon kwamen we al vrij snel zo'n 17 spookrijders tegen. Tsja, als ze geen afslagen voor je maken moet je ivm de betonnen vangrail van 50cm hoogte, wel een paar km spookrijden;
  • En wonder boven wonder heeft Rafik slechts 1 noodstop hoeven maken vanwege een plotseling overstekende koe. Ach, op veel plekken ruik je toch al verbrand rubber dus de geur onze banden pasten daar wel bij. Marlie en ik slapen om de beurt even om te checken of alles nog goed gaat met Rafik. En eerlijk is eerlijk, ondanks dat hii de nacht ervoor in 10uur naar Varanasi is komen rijden, 2 uur geslapen heeft in zijn auto en nu weer een rit van 11 uur aflegt, rijdt hij perfect. Geen gehaast, geen gevaarlijke manoeuvres. "Me, good driber" zegt hij met opnieuw een vriendelijk glimlach.

De eerste twee uur rijden we door verschillende stadjes. Daarna anderhalf uur door het platteland. Daar is het leven toch echt een stuk primitiever. Bamboehutjes, een stapeltje stenen met een golfplaat er op en wassen in de nu nagenoeg droge rivieren. De grote en kleurrijke Tata en Ashok Leyland (vroeger British Leyland) vrachtwagens rijden druk toeterend over de stoffige wegen.
Als de avond invalt schijnen de koplampen van deze 10 meter lange en 7 meter hoge volgepakte reuzen constant in de ogen van Rafik. Hij rijdt onverstoord verder en heeft meer moeite met de zwarte schimmen die oversteken. De ene keer een koe, de andere keer een hond of geit.

Aangekomen bij het hotel, stappen we een fort binnen. Of beter gezegd, een van de paleizen van een Marahadja (King). De kleinzoon van de Marahadja woont nog steeds in dit 300 jaar oude paleis. Het is een superlocatie! Het staat ook niet in de Lonely Planet dus geen hordes toeristen te vinden hier. In de toekomst zal dit waarschijnlijk gaan veranderen, omdat ze momenteel aan het uitbreiden zijn van 14 naar 20 kamers. Er zal ook een zwembad bij komen.

Ook hier krijgen we de bekende rode stip en een bloemetje aangeboden. De slaapkamer blijkt een balzaal, zo groot als onze hele woonkamer thuis, te zijn. De badkamer doet qua grootte niet onder voor de douches van FC Barcelona en we hebben zelfs een walk in closet. Een mooie plek voor de komende drie dagen! Vakkundig worden twee gecko's weggejaagd van de kamer waarna we heerlijk konden gaan eten in het restaurant.

Na het eten blijkt er ook een ander Nederlands stel hier te verblijven. Thijs (uit Esbeek) en Maaike (uit Hilvarenbeek) blijken gewoon Wies te kennen, een vriendin van Marlie. Echt altijd en overal lijk je wel een bekende tegen te komen of iemand met een gemeenschappelijke bekende.
Door de lange rit, hakken de Kingfisher Strong biertjes er goed in en is het rond 22uur tijd om de luikjes dicht te doen.

7-11
Na het ontbijt was het tijd voor de rit naar Khajuraho.
Rafik stond al klaar. Hij had de auto netjes gewassen. Zijn hemd en boxershort hingen ook gewassen achterin de bak te drogen. Hij had wederom in de auto geslapen vannacht. Een kilometer of 40 verderop bleek er werk aan de electriciteitsmasten gaan te zijn. Ondanks de wirwar aan kabels reed het verkeer gewoon door, af en toe onderbroken door stoptekens. Via een knap systeem werden de kabels gewoon door een tractor opgespannen. Het bleek te gaan om nieuwe masten dus (nog) geen gevaar dat je 132 KVolt te verduren krijgt.

De Hindoeïstische tempels aan de westkant van Khajuraho staan bekend om de uitgebreide collectie van Kama Sutra afbeeldingen. De tempels zijn nl. tijdens de 20-jarige bouw door 15.000 man voorzien van duizenden erotische inscripties. En erg gedetailleerd moet ik zeggen. De gemiddelde vrouwen beeltenis heeft de borstomvang van Pamela Anderson in haar gloriejaren. Of misschien beter gezegd;) Pamela Andersom, gezien de standjes. De mannen zijn voorzien van een flinke kinderarm waar op sommige afbeeldingen 1 of meer vrouwen of dieren (?!) mee bezig zijn.

De tempels staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
En terecht! De tempels zijn goed bewaard gebleven ondanks de bezetting door moslims gepaard gaande met de nodige vernielingen en staan in een keurig onderhouden park.

Op mijn vraag hoe de werklui nu precies wisten wat ze allemaal moesten uithakken om tot de elastische figuren te komen die elkaar in de meest vreemde standjes uit elkaar aan het trekken zijn, zei de gids: "One man studied so he could explain it to the other workers". Aha... er was dus één hete bliksem die het wel even uit zou leggen,l aan de rest, zodat er dagelijks 15.000 man met ballen tot aan hun enkels thuis kwamen om daar de vrouw des huizes lastig te gaan vallen met alle nieuw opgedane inspiratie. Bij mij schiet plotseling de slogan van Jupiler door m'n hoofd, want ook hier gold: 'Meer voor mannen!'.

Na de tempels aan de westkant zijn we nog even langs de tempels aan de oostkant gegaan. Dit waren Sikh tempels. Ook mooi maar minder groots als de westelijke tempels.

Na een goede lunch bij het Ghandi restaurant reden we op de terugweg langs het huis van Rafik. Gisteren hadden we hem snoep voor zijn kinderen gegeven dus dat wilde hij alvast graag thuis af gaan geven. Dan konden wij zijn gezin ook ontmoeten. Rafik heeft met zijn vrouw drie kinderen van 3, 5 en 7. Hij glundert als het over zijn kinderen gaat. Als we door de smalle straatje van Khajuraho rijden komt er een kleine dreumes naast de auto lopen die schreeuwt: "Papa, papa, papa". Het blijkt de kleinste boef van Rafik te zijn. In het lage huisje wonen ze met acht familieleden. We mogen binnen een kop chai drinken en zijn vrouw maakt allerlei chipsachtige dingen klaar. Natuurlijk staan er binnen enkele ogenblikken verschillende familieleden op de stoep en de buren van de eerstvolgende 23 huizen. De kinderen willen graag met ons op de foto en beginnen te giechelen als ze de foto terugzien op de camera. Af en toe voel je een vijger of hand over je arm gaan. Ze vinden het spannend om ons bleekscheten aan te raken en onze huid te voelen. Ze vragen ons ook om een handtekening. In plaats van een echte handtekening, schrijft Marlie een kort verhaaltje met onze namen en tekent er een bloem of iets anders bij. Natuurlijk krijgt het zoontje van 3 een hartje, wat bij zijn zusjes en nichtjes tot een hoop geginnegap leidt.

Hierna zijn we teruggereden om rond 18uur weer aan te bellen bij ons hotel voor een biertje. Voor ons worden er op het dakterras 2 stoelen neergezet en een tafeltje met asbak. Zitten we dan... Onder een sterrenhemel, op het dakterras van een paleis, biertje erbij... Hier kan ik wel aan wennen. Oja, hoe is het weer bij jullie trouwens? ;-)

8-11
Vandaag zouden we naar Orchha gaan maar hadden een dagje wat minder puf. Geen probleem, dus zijn we na het ontbijt weer lekker terug in bed gekropen. Rond 14 uur ontwaakten we uit onze coma en eind van de middag zijn we aangehaakt bij een groep die een stadswandeling ging maken. Opnieuw waren de kinderen op straat ontzettend nieuwsgierig naar ons. Ze verdrongen elkaar om vooraan op de foto te kunnen staan. Een bezoekje aan het plaatselijk politiebureau en ziekenhuis maakte al snel duidelijk dat je in geen van beide terecht wil komen. Een politiebureau is overigens ook pas nodig als er meer dan 6000 mensen in een stadje wonen, volgens de gids. Na de wandeling hebben we nog wat gedronken met de groep, waaronder Jacobus en Lucky uit Canada, om vervolgens op tijd naar bed te gaan. Morgen gaan we om 8uur op weg naar Jhaisa via Orchha. Misschien dag we daar nog even een korte stop maken voordat we in Jhansi de trein pakken naar Agra, de stad van de Taj Mahal.

9-11
Doordat het rustig was op de weg, ging de rit via Orchha naar Jhansi lekker snel. We namen afscheid van Rafik en een man hielp ons naar de treinen. Kedeng, Kedeng.... oeh oeh. Die had wat vertraging dus dat gaf ons mooi de tijd om op het perron eens te zien wat iedereen zoal doet. Elke trein die stopt wordt voorzien van nieuw wc water. Op de sporen lopen koeien, honden, ratten en mensen. Krijg je in NL een boete als je het spoor oversteekt... Hier niet hoor. Een oude dame steekt, gehuld in een mooie paarse sarie, met haar kleinkind het spoor over om aan de overkant weer een muur van 1,60m op te klimmen. Als we langs het spoor lopen, zien we dat de wc van de trein niet gesloten blijft als de trein stil staat. Uitwerpselen, naan brood, plastic flessen en bakjes curry liggen tussen de bielzen. Honden, op zoek naar eten, lopen daar vrolijk tussendoor.

In de trein zelf is het prima te doen. Nou zitten we ook wel in een luxere coupé dan de meesten denk ik. Vier bedjes, voorzien van beslapen dekens en kussens zijn onze thuisbasis voor de komende 4uur. Marlie treft nadat we zijn gaan rijden, meteen een luxe keuze aan: indian toilet of western toilet. Nou, deurtje open van die westerse... en deurtje dan maar weer snel dicht. Te ranzig voor woorden. Terwijl de Indiaase wc gewoon netjes was. Dat zijn ook gewoon van die gaten in de grond zoals in Frankrijk, dus wat kan daar nou mis gaan....

Bij onze homestay (Aman Homestay) heeft Marlies vanavond van Ranjana een Indian cookingclass gehad. Sergei en Valeria uit Oekraïne waren ook vanmiddag aangekomen en Sergei lustte ook wel wat dus met een biertje erbij voor de mannen was dit mooi om te zien.

Morgen gaan we naar de Taj Mahal. 5.15u. uit bed, want om 6uur moeten we bij de poort staan om de zonsopgang te zien bij de Tesj Mahèl zoals ze het hier binnensmonds uitspreken. Na het ontbijt gaan we weer met een chauffeur door naar Fatehpur Sikri. Een spookstadje verderop.

Zo gauw we weer tijd hebben komt er weer een verslag(je) aan.

Groetjes van ons.



Geschreven door

Al 5 reacties bij dit reisverslag

Ik het verhaal nog niet helemaal gelezen, maar ik zet het wel alvast op de site. Geniet maar verder.

Adri 2015-11-09 17:55:56

Mooi verhaal weer. Leuk dat de kinderen allemaal op de foto willen met westerse mensen. Nou goeie reis naar de volgende halte. Be careful.

Kees Jacobs 2015-11-09 19:02:00

Wat een mooi verhaal weer. Tjonge Paul.. ga een boek uitgeven, ha ha ha. Tot heden vind ik het geweldig wat jullie allemaal zien/meemaken, echt top! Beetje jaloers hoor! :-) Ik kijk weer uit naar het volgende verslag met foto's .. ...Laterrrrrr.

Annelies 2015-11-11 09:20:54

Mooi avontuur!

Kim 2015-11-11 16:18:24

Echt hè! Groen staat je geweldig Paul! Leuk modelletje ook! Weer met plezier gelezen! Groetjes

Heleen 2015-11-11 17:14:44
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.