Vannacht knalde mijn kop uit elkaar van de migraine, waardoor ik mijn ochtend afspraken gemist heb. Op het programma stond een discussie over het inzetten/oproepen van kinderen bij rechtszaken. Ik baal zo, dat ik het gemist heb. Het Amerikaanse rechtssysteem is zo anders dan dat van ons.

Ook heb ik mijn afspraak met de mevrouw van de afdeling handicaps gemist. Ze hebben er een aparte dienst voor; foto 1. Het begrip "handicap" is hier heel ruim en je kunt overal hulp voor krijgen. Maar, ik heb een nieuwe afspraak voor volgende week!

Toen ik opgeknapt was, ben ik opgehaald door mijn gastvrouw en zijn we naar de Employee Award uitreiking geweest. De werknemers die er langer werken werden sowieso in het zonnetje gezet. Een van de vrouwen werkt er al 40 jaar! Het is de moeite waard om bij Ivy Tech te werken. Full timers hebben een eigen kantoor en hun kinderen mogen er gratis studeren. Ook mogen studenten en werknemers, op vertoon van hun Ivy Tech pas, gratis met openbaar vervoer reizen. Maar goed, enkele werknemers kregen een certificaat en anderen kregen een plaquette. Er was een buffet met cupcakes, zoete en hartige snacks, water en frisdrank (foto 2). Ze drinken hier de hele dag bijna alleen water! Er was ook een pompoenwedstrijd, iedereen mocht stemmen. Ik heb voor die van Ivy Tech gestemd; het was de mooiste en heeft terecht gewonnen! (Foto 3) Er was ook entertainment (een zanger/gitarist; foto 4) tussendoor. Het personeel kwam massaal naar de uitreiking. Tot mijn verbazing was vrijwel iedereen blank.

We hebben thuis gegeten met een vriendin van Linda en zijn daarna naar de corn maze geweest (op foto 5 Linda en haar vriendin). Ik verwachtte een maisdoolhof, maar het was veel meer. Je kon er barbecue-en bij vuurkorven, er waren enorme velden met pompoenen (foto 6) en natuurlijk mais doolhoven (4 stuks) waar je op zoek moest naar bepaalde posten. En dat in het donker; de corn maze gaat pas om 18.00 uur open. We zijn er met een tractor heen gereden en hebben daarna door 2 dool hoven rond gedwaald. We hebben maar 6 posten gevonden. Na afloop heb ik mijn eerste corndog gegeten! (Foto 7) Cindy had een "elephantsear' (foto 8); dat is gefrituurd deeg met suiker, een typische lekkernij.

De zonsondergang bij de start van onze tocht was zo mooi! Foto 9. Het was een goede tip van de studenten om erheen te gaan!

10/22/2016 Pumpkins everywere! (Thomas dag 7)

Vandaag op weg naar een pumpkin patch en nee niet zomaar een.. wij gaan naar The Great Pumpkin Patch. Onderweg gaan we alleen eerst langs de University of Illinois at Urbana-Champaign in, en ik vind dit grappig, Champaign-Urbana. Zover Zowel Matt als zijn vrouw hebben hier gestudeerd in het verleden en vertellen mij er van alles over. De gebouwen van de universiteit zijn prachtig, voor amerikaanse begrippen zijn het ook echt oude gebouwen. Ook hier vind ik de stijl behoorlijk duits echter met een amerikaanse grootte. Het zijn vooral heel veel gebouwen en de ruimte ertussen is veel en mooi groen. De studentenhuizen zijn direct naast de universiteit gebouwd. Matt vertelde hierbij een mooi verhaal dat het cool was om uit bed te rollen en dan meteen naar college te gaan. De ‘out of bed look’. Echter hadden de heren dan wel hun pyjama aan in de collegezaal maar hun haar zat altijd net iets te gestyled ‘out of bed’. Want tja, een beetje ijdel blijven wij mannen wel natuurlijk. Zover ik weet is deze trend nooit overgewaaid naar ons land. Verder is de bibiliotheek grotendeels onder de grond gebouwd om er voor te zorgen dat er geen licht valt op het eerste veld van Amerika waar er experimenten gedaan werden op het gebied van duurzaamheid en bemesting van landbouwgrond. Het veld uit 1876 is er nog steeds. Over landbouwgrond gesproken, onderweg rijden we bijna onophoudelijk langs enorme lappen landbouwgrond. Er zijn grofweg drie grote opties: het is tarwe, mais of het is soja. Daarnaast heb je her en der enkele pompoenvelden. Op de plek van 1 zo’n pompoenveld is the great pumpkin patch ontstaan. Waar je in het verleden zelf je pompoen mocht uitzoeken is nu een soort speeltuin/pompoen ontdekpark ontstaan. Leuk om te zien dat er zichtbaar genoten wordt. Uiteraard is er van alles te koop op het gebied van pompoenen: pompoen ijs, allerlei soorten koekjes, drinken, jam, allerlei soorten pompen en natuurlijk van alles en nog wat, wat ik vergeet. Onderweg kwamen we ook langs velden en huizen die behoren tot de Amish. Of zoals ze hier volledig heten, Dutch Amish. De vraag was dan ook of ik een bord aan de kant van de weg kon lezen. Uhm... dat is geen Nederlands maar Duits. Later bleek dat, met behulp van wikipedia, dat het van oorsprong voornamelijk Zwisterse en Duitse mensen waren die er naartoe trokken. Oftwel Deutsche en door het accent dat ze hadden klonk het alsof ze zeiden Dutch. Weer wat geleerd! Overigens had ik verwacht dat de mensen in een soort van community bij elkaar zouden wonen maar er stonden ook moderne boederijen tussen. Omdat ze niet graag gefotografeerd willen worden, dit niet gedaan. Daarnaast las ik dit afschuwelijke stuk op wikipedia wat mij er aan intrigeerde is het laatste: ‘Op 2 oktober 2006 werden vijf personen gedood na een schietincident op een Amish-school in Nickel Mines (Pennsylvania)........... In totaal vielen er vijf doden. De dader heeft zich na zijn daad van het leven beroofd. Ouders van de neergeschoten kinderen waren op de begrafenis van de moordenaar aanwezig wat algemene verbazing en bewondering wekte.
Ongelooflijk dat je na zoiets dit kunt.
Op basis van deze gebeurtenis is in 2010 de film Amish Grace gemaakt, voor wie er meer over te weten wil komen.

Geschreven door NoorderpoortgoesUSA