Net uit de "tijdmachine" gestapt! We zijn terug gezet in de tijd en hebben een paar uur erbij gekregen. In Nederland is het avond, hier begint de middag net.

Na een turbulente vlucht zijn we aangekomen in Detroit. Wat een mega strenge controle voor we verder mogen: 2x vingerafdrukken en 2x op de foto. Daarna nog grondig bekeken: gelukkig lijk ik op de foto in mijn paspoort!

Nu is het wachten tot we weer mogen inchecken om verder te vliegen naar Indiana. Dat betekent nog meer vingerafdrukken en nog meer foto's. We worden echt niet fotogenieker!!

Morgen een "mystery" day met mijn gastvrouw Linda Lee Kampe en maandagochtend vroeg aan de slag op Ivy Tech Community College in Indiana!



10/15/2016 Welcome to the states! (Dag 1 van Thomas)

Na een uitstekende vlucht met de KLM zijn wij geland in Chicago op O’Hare Airport. Dit zelfs met een half uur vevroeging omdat we wind mee hadden. Dat is nog eens geluk hebben, kan ik eerder op de bruiloft zijn waarvoor ik welkom ben. Vol enthousiasme stap ik dan ook uit het vliegtuig. Wachten op Lenny (Docente van het ROC in Bergen op Zoom en ook een deelnemer aan de uitwisseling) besluit ik te doen na de paspoortcontrole bij de bagageband omdat ik veel eerder uit het vliegtuig ben. In de rij van de paspoortcontrole komt er een ‘ vrolijke’ mevrouw met een lieve hond langs om te controleren of we geen drugs bij ons hebben. Dan de paspoortcontrole. Het gezin voor mij heeft een vrolijk gesprek met de Douane, hij geeft ze allerlei tips over waar heen te gaan met het gezin. Hij vraagt het duitse jongetje ook van alles in het Engels en moeder vertaald het steeds even voor hem. Het jongetje antwoord beleefd maar is toch wel wat onder de indruk van al het officiele en strenge gebeuren. Daarna ben ik aan de beurt. Name?..Thomas...Job?.. I am a teacher.. Which profession?..Economics. Why Are you here?.. Job exchange.. Daarna vingerafdrukken van alle 10 de vingers. Waarna er nog een foto wordt genomen. Dan zegt hij: You are selected for an extra check. Will you please wait there. Uuuhmm.. Extra check? Ik vraag nog beleefd of ik mijn paspoort ook weer mee mag. Maar nee, uit ‘angst’ dat ik weg zou lopen houden ze die bij zich. Oke...Daarna komt er een collag boarder security aan waar ik achteraan moet. Links rechts en ik moet plaatsnemen in een wachtruimte vol met ongeveer 50 mensen. Hmm...Welcome to the states! Nou ja, laat ik maar gaan zitten op de houten bankjes die er staan. Ik pak mijn telefoon snel even om Lenny een berichtje te sturen waar ik zit en dat ze niet weg moet gaan samen met haar uitwisselingspartner waar ik bij mee zou rijden naar Normal/Bloomington. Ik vraag haar om mij ook even een berichtje terug te sturen zodat ik zeker weet dat ze hem heeft ontvangen. Goed, nou ik hier zit dan maar even een beetje wat lezen op de e-reader.. Maar na een uur gelezen te hebben voelt het toch wel wat onprettig worden. De telefoon gebruiken mag schijnbaar niet want op het moment dat de dame naast mij hem gebruikt wordt er tegen haar geschreeuwd dat dit niet mag. Ondertussen worden er allerlei mensen geroepen op een minder vriendelijke manier dan ik mijn studenten benader. Dan na nog een half uur wachten hoor ik opeens iets wat op mijn achternaam lijkt. Ik zeg opgelucht: close tegen de douanier en spreek mijn achternaam nog even voor hem uit. Tevreden dat ik mijn paspoort weer terug heb en verder mag loop ik de ruimte uit door de gang. Aan het einde van de gang staan verschillende douaniers schijnbaar in gesprek met iemand. Ik vraag of ik erlangs mag, maar op een ‘zeer vriendelijke’ manier wordt mij duidelijk gemaakt dat ik er nu niet langs mag. Wat blijkt ze willen nogmaals mijn paspoort controleren. Daarna mijn bagage ophalen, maar waar? Op de monitor stond niet meer waar ze de bagage zouden brengen. Wat blijkt, ze zetten de koffers dan naast de band en je moet maar zoeken waar het is. Erg praktisch en betrouwbaar is het niet lijkt mij, maar goed uiteindelijk mijn koffer gevonden en opweg naar de uitgang. Na even zoeken Lenny, Rod en zijn vrouw en dochter gevonden. Gelukkig hadden ze op mij gewacht. Daarna een prettige autoreis naar Bloomington waar Matt mij op stond te wachten bij een restaurant. Nadat we bij hem thuis ons hadden opgefrist zijn we naar de bruiloft gereden iets buiten de stad. De bruiloft zelf liep al richting het einde, net zoals mijn energielevel. Dus dat kwam niet slecht uit. De bruid en bruidegom waren zeer vriendelijk. Met de overgebleven gasten goed gesproken over Amerika en Nederland. We vonden een klik in South-Park en Team Amerika. Daarna samen met de vrouw van Matt terug naar hun huis. Moe van de extra lange dag in de U, S and A.

Geschreven door NoorderpoortgoesUSA