2-2-2025
Vandaag hebben we de kamelenrit gepland in het national park Timanfaya. (eigenlijk een rit op dromedarissen omdat ze maar 1 bult hebben).
Eerst gingen we naar het museum en
kregen we informatie over de geschiedenis en het gebruik van de kamelen.
Men denkt dat kamelen er zijn om toeristen rond te rijden in Timanfaya, maar kamelen zijn al gedurende 5 eeuwen een onmisbaar onderdeel van de geschiedenis van Lanzarote.
De eerste kamelen hier werden eind 1400 gebracht uit Afrika en waren ideaal voor Lanzarote omdat:

• Ze zeer beweeglijke lippen hebben waardoor ze hier de doornige struiken kunnen eten.
• Ze kunnen hun neusgaten sluiten om zand en stof buiten te houden
• Ze hebben om dezelfde reden twee rijen wimpers en kleine oren
• Hun voeten zijn erg breed, met superharde kussentjes waardoor ze comfortabel op steenachtige grond kunnen lopen
• Ze kunnen 10 dagen zonder water, essentieel i.v.m. gebrek aan regenval hier.

Ze werden veel gebruikt voor het vervoer van mensen en goederen en werden gebruikt om op het land te werken voor de ploeg. Ook om de molens aan te drijven voor het malen van granen.
Ze vervoerden alle goederen tussen de havens en de steden op het eiland.
Vrijwel de gehele ontwikkeling van plaatsen als La Geria zou onmogelijk zijn geweest zonder de sterke dieren die rotsen verplaatsten en bouwmaterialen en water voor de wijnranken aanvoerden.
Kamelen waren ook het waterleidingnetwerk voor Lanzarote totdat de ontziltingsinstallatie in de jaren 60, met een echte waterleiding, in werking trad. Tot dan werd water per kameel aan huizen over het hele eiland geleverd.
Kamelen werden ook gewaardeerd om hun zeer voedzame melk, die werd gebruikt als behandeling voor bloedarmoede en TB. Nadat ze stierven, werden hun haar en huid gebruikt om kleding van te maken.
Nog in 1949 waren er meer dan 3.000 kamelen op het eiland.
Met de komst van het toerisme, en andere vervoersmiddelen, verdween het gebruik van de kamelen op het eiland geleidelijk. Het idee ontstond om de kudde te gebruiken om toeristen rond Timanfaya te vervoeren, en in de jaren 60 was het berijden van een kameel de enige manier om de Vuurbergen te zien.
De meerderheid van de 400 overgebleven kamelen op het eiland worden nu voor dit doel gebruikt, waarbij ze elke dag op rotatiebasis naar de Echadero de los Camellos in Timanfaya lopen vanuit hun stallen in Uga, de dag doorbrengen met het geven van ritten, voordat ze 's middags weer naar huis terugkeren. De kamelen onderhouden in totaal 40 families op het eiland, die er hun brood mee verdienen.
Met deze gegevens togen we naar de kamelen die gromden en met hun kop je weg stootte als je te dicht bij kwam. Ze hebben muilkorven op omdat ze spugen en bijten. Echte lieverdjes zijn het niet. Om het verschil in gewicht tussen Ben en mij te verkleinen werden er aan mijn kant twee zandzakken bij gehangen.
Toen onze kameel in etappes omhoog kwam werden we bijna uit onze stoeltjes geslingerd.
We zaten op de voorste kameel wat wel leuk was en makkelijker om foto's te maken. Twee begeleiders liepen mee waar de beesten wel goed naar luisterden. Ondanks hun aansporingen was het tempo erg laag. ( minder nog dan te voet wandelen)
Per stap werden we heen en weer gezwiept. Af en toe voelden we de snuit van de kameel achter ons, in de rug. Maar het was wel heel leuk om een keer mee te maken. En wat een mooie omgeving.
Dat ze steeds hetzelfde ritje in de bergen maken was duidelijk, op de terugweg hadden ze geen aansporing nodig. De rit duurde zelf maar een half uur. Het op- en aftuigen van de groep duurde langer.
Een beetje beurs waren we wel geworden.
Daarna reden we verder door het nationaal park wat qua natuur echt geweldig is. Rotsformaties in verschillende kleuren. Zwarte grond met groene gewassen.
Uiteindelijk kwamen we in de badplaats Playa Blanca. Omringd door palmbomen en witte zandstranden met een lange zeeboulevard.
We vonden een plekje aan zee op de rotsen. Daar hebben we een tijdje gezeten om naar het ruisen van de golven te luisteren, te kijken naar de boten die op zee voeren en de krabbetjes volgden die tussen de rotsen kropen.
Echt zonnig weer was het niet, zoals de meeste dagen tijdens ons verblijf hier. Wel een aangename temperatuur, veel bewolking met constante wind.
Tja, het is tenslotte winter!
Hier zie je 'savonds, als het helder is heel duidelijk de (nieuwe) maan die horizontaal staat i.p.v. verticaal zoals in Nederland.

Geschreven door Nog.geen.heimwee