Zaterdag 10-1-2024
Na 2 uur en een kwartier rijden met de auto, terwijl het stortregende, kwamen we op onze bestemming aan Milford Sound. Onderweg toch geprobeerd wat foto's te maken omdat de verschillende watervallen, die van de hoge bergen naar beneden kletterden, spectaculair waren om te zien. Boven op de bergen kon je niet zien of het bergen waren of de grijze wolken met regen. Al dat watergeweld...werd nog indrukwekkender toen we met de boot door de milford sound voeren. Door de regenval en de sterke wind waren de watervallen ruiger / heftiger om te zien. We komen superlatieven te kort om weer te geven hoe dit is.
Tijdens de boottocht, die twee uur duurde, was het droog weer, maar vele mensen die op het bovendek stonden werden drijfnat omdat we vlak langs de watervallen voeren.
Het water was, door de regenval, niet meer blauw gekleurd maar meer zandkleurig.
Normaal gesproken zouden we ook naar het onderwater laboratorium gaan, 15 meter diep in het water, waar we de zeevissen en koraal zouden zien maar vanwege de regen, zoet water in het zeewater, was er niets te zien. Dus ging dat uitstapje niet door.
Op het parkeerterrein kwamen we bijzondere eenden tegen die gewoon op de auto's zaten. Tijdens een tussenstop op de terugweg zagen we een kea, een soort parkiet die alleen in NZ voorkomt en heel tam is.
Altijd fijn om weer goed " thuis" te komen. Ben rijdt graag in de bergen met al die haarspeldbochten, maar met die regenval vraagt dat toch extra aandacht en energie.
Dit was weer een dag met een gouden randje.

Geschreven door Nog.geen.heimwee