Donderdag 23-1-2025
We gaan er vandaag op uit met de auto. Mensen die op Fuerteventura geweest zijn zullen veel herkennen. We hebben de navigatie op Android auto ingesteld. Grappig om dan in het Nederlands, de lange Spaanse wegnamen te horen uitspreken.
Aanvankelijk reden we op vlakke stukken maar algauw was daar geen sprake meer van. Mooie rotsen, hellingen en bergen. De zon scheen (nog) bij 23 gr.
De eerste bestemming was
Puerto del Rosario, de kleine kunstzinnige hoofdstad van Fuerteventura. De stad is een toeristische trekpleister, waar in de haven de cruise schepen aanleggen. Het heeft een heel sfeervol en gezellig centrum met vele beelden en kunstwerken.
We waren net Rosario uit toen het begon te regenen, een kilometer verder was het droog en weer wat verder stortregende het bij 19 graden, en even daarna zagen we de zon weer.
We stopten bij Ermita de San Peron de Alcantara, een 17de- 18de eeuwse kapel die bekend staat om zijn muurschilderingen van gebruiken van de lokale inwoners. Maar de kapel was helaas dicht.
We vervolgden onze weg naar Mirador de Morro Velosa. Dit is het mooiste uitkijkpunt van het eiland. Een groot uitgestrekt geel oranje landschap, de wolken ( waar je soms de regen uit zag vallen) en op de achtergrond de zee. Schitterend.
Waar we stonden te kijken kwamen ardillas, kleine eekhoornachtige beestjes naar ons toe, die eten wilden.
De reis ging door naar Betancuria.
Als een oase ligt dit prachtige dorp, ooit de hoofdstad van het eiland ( tot 1835) met fleurige pleinen en palmbomen beneden in een vallei.
In 1405 gesticht door de Normandische veroveraar Jean de Béthencourt, met zijn authentieke keramiek winkeltjes in bloemrijke kleine straatjes.
Bekend is de Santa Maria, die in 1962 werd gebouwd als bastionkerk en nu een museum is. Natuurlijk gingen we ook hierbinnen een kijkje nemen. Bijzonder mooi waren de plafonds en het barokke hoofdaltaar uit 1684. Hout beschilderd met veel bladgoud. Achter dit altaar was een sacristie waar sacrale voorwerpen te bezichtigen waren. De moeite van het bezichtigen waard.
Dat de Spanjaarden rooms katholiek zijn, blijkt wel uit de vele kerkjes die we tegenkwamen onderweg waaronder de Pedro Pêna waar we ook even een blik in wierpen. Het altaar leek veel op die van de Santa Maria.
Verder ging de reis naar de kust, naar
Las cuevas ( de grotten van) Ajuy.
We moesten flink klauteren en klimmen. Een hele uitdaging, maar zo fantastisch dat we dit nog konden doen en daardoor de zwarte grotten zagen, het natuurpark, de zee en het vele geweld van de golven die op de rotsen beukten. Ook de geit die heel makkelijk op / tegen de rotsen liep.
Weer zoveel indrukken/ nieuwe ervaringen.
Omdat de zon ging zakken werd het tijd om weer naar "huis" te gaan, waar we uiteindelijk in het pikkedonker aankwamen.

Geschreven door Nog.geen.heimwee