Zondag 26-1-2025
Vandaag gaan we de zoutwinning bekijken in las Salinas del Carmen.
Onderweg kwamen we langs Puerto del Rosario, een havenstad met een vuurtoren. Vanuit de zee was deze goed te zien maar op het land overschaduwd door industrie en een grote windmolen.
Toen we verder reden zagen we dat, buiten Corralejo, alle grote winkelcentra dicht zijn op zondag.
In Las Salinas del Carmen, een complex van 2,5 hectare, wordt al sinds1770 op een natuurlijke manier zout gewonnen: in de glorietijd zo'n 700 ton per jaar.
In andere gebieden pompen ze water uit zee, wat via buizen naar bassins gaat, maar hier in Salinas del Carmen gebeurt het door "het schuim van de golven" op te vangen die tegen de rotsen slaat en die de hoogste kwaliteit zout en mineralen bevat.
Ze hebben verder geen pompen of motoren nodig om dit zeewaterschuim naar de waterdichte bassins te vervoeren. In zo' n bassin wordt het zeewater verwarmd en verdampt door de zon en de wind, en het zout blijft achter.
Het zeewater gaat naar steeds kleinere bassins. Hoe kleiner het bassin hoe hoger het zoutgehalte. Binnen een paar dagen kristalliseert het zout uit. Het wordt dan door zoutwerkers uit het bassin geschept, met verschillende gereedschappen en op de rand van de bassins te drogen gelegd, om daarna naar het magazijn gebracht te worden.
Voeger was zout een betaal / ruil middel en een belangrijk exportproduct. Zout moest je hebben om je levensmiddelen goed te houden.
De winning was meestal in handen van de staat die de zoutprijs bepaalde (vorm van belastingheffing).
Op het terrein stond een groot geraamte van een vrouwelijke vinvis van 19,5 m lang. Die was in touwen vast komen te zitten, van honger gestorven en op 14 april 2000 op het strand aangespoeld.
Op de terugweg reden we door Parc des Hollandés. Op de hoek stond een molen maar verder was het vooral een duurdere woonwijk.
Verder bezochten we het parque natural de las dunas de Corralejo. In dit natuurreservaat ligt een ketting van prachtige goudgele bijna witte duinen. Achter de duinen liggen verlaten rotsige kreken waar gevist word, of de oceaan waarin gezwommen wordt.
Aan de kust in een strandtent namen we de specialiteit van het eiland nl. paëlla. Een korte wandeling, met een dik vest aan, maakte een eind aan weer een heerlijke vakantiedag.
We realiseren ons héél goed hoe bevoorrecht we zijn dat we dit kunnen doen.

Geschreven door Nog.geen.heimwee