Vandaag 50 km en 105 hm
Totaal 2261 km en 24 000hm!

We hebben heerlijk overnacht in het gerenoveerd treinstation van Ravno! De kamers zijn super, de keuken ook en het ontbijt was uitgebreid.
We hadden voor vandaag een rustige rit voorzien, en gingen zeker uitslapen, maar toch zaten we reeds aan de ontbijttafel vóór de wekker afliep.
Vandaag was er een primeur: de eerste lekke band! Toen ik deze morgen mijn fiets uit de garage haalde, stond mijn voorband plat. Ik had gehoopt dat we hadden kunnen vertellen dat we tijdens deze reis geen enkele lekke band hadden dankzij onze super Schwalbe Pro banden. Maar toch blijven we fan van dit type band, want mijn lekke band komt door een slechte soupape in mijn binnenband. Ps. soupape = ventiel
Dus, mocht Schwalbe op zoek zjjn naar promomateriaal, wij zijn er he😁.
We hebben de laatste kilometers gefietst op de Čiro-fietstrail. En lieve mensen, kippenvel bij 35°C, het bestaat!
Wat een mooi landschap!
Tijdens het fietsen hebben we een heus businessplan uitgewerkt: reizen Claessens-Van Ranst. Een fietsvakantie over de Ciró trail! Echt, uniek! Zodra we terug thuis zijn, nemen we contact op met de Čiromensen dat ze véél reclame moeten maken voor hun trail!
Wij hebben genoten! Een adembenemend landschap en de eerste 40 km maar 6 auto's gekruist.
Enig minpuntje:de eerste 40 km nergens iets te bespeuren waar je je bidons kan vullen! We zijn gestopt bij enkele (zeldzame) huizen, hebben geroepen 'voda', maar geen enkele levendige ziel. Voda is water he.😄
Na 40 km kwamen we aan een minibar waar een zwarte Lola ons gered heeft.
En daarna was het nog 10 km knallen naar Trebinje, een stad waar we weer toevallig terecht gekomen zijn omdat er hier logement is.
En omdat er een barbier is! Guy is weer baard-loos (en hij ruikt super lekker), maar we zijn echt weer op een bijzondere plek terecht gekomen. Trebinje is de meest zuidelijke stad van Bosnië, maar de bevolking is bijzonder! We zitten hier in het Servisch deel van Bosnië, en normaal vind je daar norse mensen. Maar hier is het anders. We zitten hier tussen jonge mensen, die genieten van het leven, vrolijk zijn en de vrouwen zijn hier bijzonder aantrekkelijk. (niet alleen mening van Guy, ook die van mij 😁)
We proberen een patroon te zoeken in de verschillende bevolkingsgroepen hier, maar Trebinje is toch bijzonder. Dit verslag wordt geschreven op enkele meters van één van de twee moskeeën die nog overeind gebleven zijn na de Oorlog.
Het is heel boeiend om te zien hoe een volk zich herstelt na een traumatische Oorlog.
We hebben onze volgende dagen geregeld: een beetje bergen, wat strand, maar vooral, nog veel genieten. We kijken enorm uit naar het weerzien met onze kinderen, onze ouders en onze vrienden, maar we beseffen ook dat we hier een uniek hoofdstuk aan het afsluiten zijn. Happy people, we!

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis