Vandaag 114 km en 826 hm
Totaal 1413 km en 14028 hm

De dag na een rustdag moeten we zoals de echte renners afwachten hoe het is met de benen. Maar we wisten snel dat die ok waren. Meer zelfs, die waren ons dankbaar dat we vandaag onze langste rit tot nu toe gepland hadden.

Ljubljana en omgeving zijn fietsvriendelijk, aan fietspaden geen gebrek. En we willen niet ondankbaar klinken, maar op den duur waren we ze beu. Dan rechts van de weg, dan voor een paar honderden meters links van de weg en dan weer rechts... Daarenboven 1000 keer omlaag en weer omhoog, voor elke oprit. Het leek wel een slechte achtbaan in een of ander pretpark waar je misselijk zou van worden.

Gelukkig kwamen de Sloveense heuvels steeds dichterbij, zodat we ons konden uitleven, hoogtemeters maken en genieten van het landschap. Op één van die heuvels reed ons een smerige bikepacker voorbij. Nog nooit iemand zien rondrijden met zo een vies koerstruitje en zo een door de smurrie krakende en piepende koersfiets. Bleek het echter een nog sympathieke Vlaming uit Mol te zijn die veel zotter is dan wij. In 10 dagen reed hij van thuis naar hier. Hij gaat nog door tot Split en wist nog niet hoe hij ging terugkeren naar huis. Gelukkig liet hij ons achter voor dat we hem begonnen rieken...

Aan de grens met Kroatië werd het even spannend. Niet door de strenge controles, want die waren onzichtbaar, maar omdat de weg die we in Slovenië al kilometers aan het volgen waren ineens overging in een autosnelweg, verboden voor fietsers natuurlijk... Gelukkig lag er naast een smal smokkelwegje dat ons leidde naar een volgend dorpje.

De laatste kilometers keken we reikhalzend uit naar het weerzien van de Adriatische zee. En ja hoor, ineens zagen we de baai van Rijeka. We logeren in Opatija, een niet te drukke badplaats aan de zuidkust van Istrië. Zopas lekkere pasta gegeten en nu gaan we nog een duik nemen in zee. Dat zal deugd doen want het blijft hier warm, maar niet meer zo heet als een paar dagen geleden. Er is trouwens al gans de dag wind, we waren al vergeten hoe dat aanvoelt...

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis