Vandaag 109 km en 1815 hoogtemeters
Totaal: 486 km en 7070 hoogtemeters

Soms denken we 's morgens dat het een rustige dag gaat worden en dat diegene die het verslag moet/mag schrijven weinig werk gaat hebben.....maar dan gebeurt er weer zoveel dat de verslaggever van dienst wat in paniek raakt....
Vandaag was zo een dag, maar wat een dag!!!!
Het begon eigenlijk al gisteravond toen onze gastheer liet weten dat de route die wij wouden volgen geblokkeerd was door een aardverschuiving van enkele maanden geleden. Voor een fietser betekent een omweg heel veel. Onze gastheer, Mijat, had een alternatief met maar "een paar klimmetjes ", maar als wij het via onze Strava-app uitstippelden, bleek dat we 2600 hoogtemeters zouden moeten doen! Maar Mijat zou een paar vrienden van hem bellen en ons op de hoogte houden.
Bij het, overigens heerlijke, ontbijt deze morgen, werd duidelijk dat we niet via de mooie kortere route naar onze bestemming zouden geraken. Wij snel even Google maps en Strava gebruiken om te zien wat mogelijk was en uiteindelijk een route gevonden die 30 km en 500 hoogtemeters meer was, maar we waren er klaar voor.
Entre parenthèses: het verblijf "Srna" in Mojkovac is een absolute aanrader!!! We hebben beloofd reclame te maken. 😁
Wij op weg en, wauw, een mooie route!!!Na een klim volgde een relatief vlak stuk van 30 km tot plots....de weg stopte en veranderde in een weg met losse stenen. Een weg in aanleg. Maar wij dus verder, op goed geluk. Het werd een gravel en mountainbike rit, maar onze trouwe compagnons, onze velookes Stella en Tony, hebben zich goed gehouden! En wij ook.
Maar we waren heel blij dat we uiteindelijk terug op asfalt kwamen. De beloning was: het eerste terraske dat we zien, daar stoppen we!
Man, man, man.We reden voorbij een donker kot van wat platen, een vervallen uithangbord...maar er zat volk binnen! Wij even checken of we daar iets konden drinken en....die ontmoeting is uiteindelijk het hoogtepunt van de dag geworden! Zo eenvoudig, maar zo warm. Bij onze Fanta kregen we een hele uitleg in het Montenegrijns, een hartelijke tandenloze lach, het hele café dat naar onze fietsen kwamen kijken en....de raki die we er bij kregen. Toen we vertrokken hebben ze nog even goed gelachen met de klim die ons te wachten lag, maar we kregen een appel en nectarine als ondersteuning. Dergelijke ontmoetingen, daar doen we het voor! Wij voelen ons de rijkste mensen ter wereld, echt.
Enfin, wij verder richting de rivier Tara, langs een lange mooie afdaling. Deze boogbrug is voltooid in 1940 en was toen de grootste betonnen brug in Europa. Tjdens WOII werd de middelste boog opgeblazen door de Partizanen, maar is volledig hersteld. Het is nu een toeristische attractie met Zipline, bussen, souvenirshops en alles, maar wij waren wat fier dat we er, simpel, met ons fietske over konden. We hebben genoten!
Daarna volgde de lange klim van 10 km waar we voor verwittigd waren. Het was een lange klim, maar we hadden goede benen vandaag 😀.
En zo zijn we in Zabljak beland. En morgen staat reeds ons laatste rit door Montenegro op het programma! We trekken naar Bosnië-Herzegovina! Wie had gedacht dat we daar ooit nog terug zouden komen! Maar dat verhaal, lieve kindjes, is voor een volgende keer 😇.

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis